Ο Όλιβερ Στόουν συνεχίζει τη παράδοση που έχει ξεκινήσει με την παρουσίαση μεγάλων ηγετών. Με αυτή την ταινία απλώνει τη θεματική του για την Λατινική Αμερική έχοντας πριν σκηνοθετήσει το "Comandate" και το "Looking for Fidel". Αυτή τη φορά η ταινία του ανοίγει ορίζοντες ώστε να συμπεριλάβει όλους τους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, από την Βενεζουέλα του Τζάβεζ μέχρι την Βραζιλία του Λουλα ντε Σίλβα. Ο Στόουν λοιπόν αποφασίζει να μας αποτυπώσει πραγματικά τι συμβαίνει νότια από τα σύνορα, δείχνοντας την προπαγάνδα των αμερικανικών media εναντίον των συγκεκριμένων ηγετών αλλά και τα οικονομικά και μη εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και το Δ.Ν.Τ.

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι αφιερωμένο στον Ούγκο Τσάβεζ, τον αμφιλεγόμενο ηγέτη της Βενεζουέλας, αλλά ακόμα και σύντομα μας παρουσιάζονται όλοι οι ηγέτες που ανήκουν στο αριστερό/ σοσιαλιστικό κίνημα της ηπείρου. Από τον επίσης αριστερό βολιβιανό πρόεδρο Έβο Μοράλες μέχρι τον μετριοπαθή Λούλα ντε Σίλβα της Βραζιλίας.

Φυσικά και δεν περιμέναμε ένα εκατό τις εκατό αντικειμενικό ντοκιμαντέρ, αφού κάτι τέτοιο δεν υφίσταται από την στιγμή που διαλέγεις θέμα σίγουρα έχεις διαλέξει και γωνία παρουσίασης και όσο και αν θεωρούμε αγνές τις προθέσεις του ή ακόμη και αξιοθαύμαστες, η αλήθεια είναι ότι το σύντομο ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν χάνει στα σημεία, θυμίζοντας περισσότερο ένα βίντεο φτιαγμένο από έναν φαν, παρά ένα ουσιαστικό κομμάτι κινηματογράφου. Το φιλμ του έτσι όπως είναι στημένο τις περισσότερες φορές δεν θυμίζει τίποτα άλλο από ένα home movie με τον Στοούν να κοιτά τη Λατινική Αμερική σαν ένα εξωτικό φρούτο, που τον έχει μαγέψει.

Φυσικά και πιστεύουμε ότι οι χώρες αυτές έχουν περάσει πολλά λόγω της εκμετάλλευσης από τις Η.Π.Α., αλλά περιμέναμε μια πιο ουσιαστική και αντικειμενική ανάλυση των αιτιών που οδήγησαν εκεί όσο και μια παρουσίαση ηγετών που δεν θυμίζει τόσο έντονα λεύκωμα.

Κατερίνα Εξερτζόγλου