Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που συμμετέχετε σε έπος τέτοιου μεγέθους...

Στην εποχή του «green sceen» και των εκτεταμένων ψηφιακών εφέ είναι αλήθεια ότι τέτοιου τύπου επικο-ρομαντικές περιπέτειες δεν συνηθίζονται.

Συνεργεία να κουβαλούν από εδώ κι από εκεί καμιά 1.500αριά γελάδια, καραβάνια, τέντες. Ευτυχώς ο Μπαζ (Λούρμαν) είναι σκηνοθέτης τολμηρός, έως και «τρελός».

Το γεγονός ότι μια τέτοιου όγκου παραγωγή θα γυριζόταν για πρώτη φορά στην Αυστραλία ήταν πρόκληση για μένα. Το ίδιο και το ότι θα υποδυόμουν έναν «drover», την αυστραλέζικη εκδοχή του καουμπόι δηλαδή.

Αυτά που ήξερα από ιππασία, από την εμπειρία μου στο φιλμ «Κate and Leopold», δεν ήταν τίποτα μπροστά στην εξάσκηση του ενός χρόνου και πλέον που με περίμενε.

Πόσο πιο βαθιά έγινε η γνώση και η αγάπη για την πατρίδα σας μ αυτή την εμπειρία;

Εμαθα πολλά. Δεν ήξερα, ας πούμε, πόσο σημαντικός υπήρξε ο ρόλος των Αβορίγινων, των γηγενών αδελφών μας, στο βόρειο τμήμα της Αυστραλίας.

Ηξερα ότι η χώρα είχε βομβαρδιστεί από τους Ιάπωνες στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, αγνοούσα όμως πως είχε βομβαρδιστεί 64 φορές, από στόλο διπλάσιο από εκείνον του Περλ Χάρμπορ.

Γνώριζα ότι οι νεκροί ήταν επίσημα 3.000, όχι όμως ότι ο αριθμός αφορούσε μονάχα τους λευκούς και ότι ανεπίσημα είχαν σκοτωθεί πολύ περισσότεροι Αβορίγινες.

Βρήκατε καμιά συνάφεια ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας και τους δικούς σας προγόνους;

Οχι. Οι γονείς μου είναι Αγγλοι, ήρθαν στην Αυστραλία το 1967, έναν χρόνο πριν γεννηθώ. Ηταν οι «μετανάστες» των 10 λιρών».

Ο πατέρας μου, λογιστής μεσαίου μισθού και πολύτεκνος οικογενειάρχης -εγώ είμαι το πέμπτο παιδί- είπε να εκμεταλλευτεί τον τότε αυστραλέζικο νόμο που καλούσε Βρετανούς και Καναδούς της Κοινοπολιτείας, να έρθουν στην Αυστραλία πληρώνοντας το ασήμαντο ποσό των 10 λιρών έναντι υπηκοότητας, πολλών ευκαιριών για δουλειά, κοινωνικών υπηρεσιών. Πολλά ήταν τα καλά κίνητρα για να «ξεπουληθείς».

Τι πιστεύετε ότι είναι εκείνο που θα μας κάνει να θυμόμαστε αυτή την ταινία σε 10 ή 20 χρόνια;

Τι να σας πω τώρα... Εδώ δεν ξέρουμε τι απήχηση θα έχει σε λίγες εβδομάδες. Θα βασιστώ σ' αυτό που μου είπε ο παραγωγός Τομ Ρόθμαν, με τον οποίο συνεργάστηκα και στα «Χ-Μen». Οταν πρωτοείδε την ταινία, τον ρώτησα αγχωμένος πώς είναι. «Ενα θα σου πω» μου λέει. «Οταν τα εγγόνια σου θα ρωτάνε τους γονείς τους τι έχει κάνει ο παππούς, αυτή την ταινία θα τους βάζουν να βλέπουν». Αυτό νομίζω μου αρκεί.

Μας είπαν να προετοιμαστούμε για πολύ... κλάμα στο φιλμ. Εσείς κλαίτε σε ταινίες;

Οχι εύκολα. Η τελευταία ταινία που θυμάμαι να έκλαψα ήταν το νοτιοαφρικάνικο «Τσότσι». Αλλο μεγάλο κλάμα που έριξα ήταν στη «Χώρα της σκιάς», με τον Αντονι Χόπκινς, εκεί στο φινάλε. Για το «Αustralia», τι να σας πω;... Ο Μπαζ έχει πάντα στον πυρήνα των ταινιών του τον έρωτα και το πάθος. Οπότε καλού κακού πάρτε κάνα χαρτομάντιλο μαζί.

Η ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη συμπατριώτισσά σας, Νικόλ Κίντμαν;

Τη Νικόλ την ξέρω 15 χρόνια, από τότε που ήταν ήδη στενή φίλη της γυναίκας μου. Ανακάλυψα, όμως, πως κανέναν τελικά δεν ξέρεις τόσο καλά μέχρι να έρθει η ώρα να συνεργαστείς, να συνυπάρξεις δηλαδή μαζί του σε καταστάσεις φοβερά πιεστικές. Να δουλεύεις όλη μέρα, κάθε μέρα μαζί του στους 50 βαθμούς κάτω από τον ήλιο, μ αυτά τα αγχωτικά κοστούμια. Τι να πω; Με κατέπληξε ο επαγγελματισμός της. Είναι μια λέξη που δεν χρησιμοποιώ επιπόλαια, λόγω θεατρικής καταγωγής. Ο επαγγελματισμός είναι η υψηλότερη φιλοφρόνηση που μπορούν να σου κάνουν στο σανίδι. Η Νικόλ είναι μια σοφή, ενθουσιώδης, απαιτητική με τον εαυτό της επαγγελματίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ
[email protected]

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Τη «συμμαχία» μιας Βρετανής αριστοκράτισσας κι ενός σκληροτράχηλου Αυστραλού κτηνοτρόφου ενάντια στους μεγαλογαιοκτήμονες που διεκδικούν τη φάρμα της όπως και τα σύννεφα του Β Παγκοσμίου Πολέμου εξιστορεί η ρομαντική περιπέτεια «Αustralia», η οποία αποτελεί ένα από τα «δολώματα» της φετινής χολιγουντιανής σοδειάς για τις προσεχείς σεναριακές υποψηφιότητες με το πρωταγωνιστικό δίδυμο Χιου Τζάκμαν και Νικόλ Κίντμαν. Πίσω από τον φακό συναντάμε τον επίσης Αυστραλό Μπαζ Λούρμαν («Romeo + Juliet», «Μoulin Rouge») που ετοίμαζε το φιλμ πάνω από μια τετραετία.