Από τον Γιώργο Κρασσακόπουλο

Φωτογραφημένες αγκαλιές
«Πριν λίγες μέρες είδα το Ασανσέρ για δολοφόνους, μια από τις πρώτες ταινίες που γύρισαν ο Λουί Μαλ και η Ζαν Μορό. Η πρωτοτυπία του φιλμ, αυτό το άρωμα ρομαντισμού και απόγνωσης παραμένει άθικτο ακόμη και σήμερα, μισό αιώνα μετά την πρεμιέρα του. Στο τέλος της ταινίας, όταν οι χαρακτήρες της Μορό και του εραστή της, Μορίς Ρονέ, καταδικάζονται σε διαφορετικές φυλακές, στην ταινία εμφανίζονται κάποιες φωτογραφίες από το ζευγάρι σε καλύτερες στιγμές, αγκαλιασμένοι. Η φωνή της Ζαν Μορό μιλά για αυτές τις φωτογραφημένες αγκαλιές σαν κάτι αιώνιο, σαν κάτι που κανείς δεν θα μπορέσει να καταστρέψει, κάτι που θα παραμείνει ζωντανό όσο εκείνη θα ξοδεύει τη ζωή της στη φυλακή. Γι αυτού ακριβώς του είδους τις αγκαλιές μιλά το Los Abrazos Rotos - Οι Σπασμένες Αγκαλιές». Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Ταινία μέσα στην ταινία
Είκοσι χρόνια μετά τις «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» ο Πέδρο Αλμοδόβαρ επισκέπτεται και πάλι τον τόπο του εγκλήματος, τα στούντιο Barajas της Μαδρίτης, για να γυρίσει μια ακόμη κωμική «άσκηση στην ποπ αισθητική». Οχι, δεν πρόκειται για την καινούργια του ταινία «Los Abrazos Rotos», αλλά για το «Chicas y Μaletas», ή αν προτιμάτε «Γυναίκες Και Βαλίτσες»- ένας τίτλος που όπως λέει ο ίδιος «συνοψίζει εξαιρετικά μια ιστορία για εγκαταλειμμένες γυναίκες», ένα «φιλμ» που έχει όλα τα στοιχεία που, δυο δεκαετίες νωρίτερα, μεταμόρφωσαν το κιτς κινηματογραφικό του σύμπαν σε απρόσμενη επιτυχία: γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, βαλίτσες γεμάτες με ρούχα, ακόμη και... γκασπάτσο και ηρεμιστικά. Αυτή είναι η ταινία μέσα στην καινούργια ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Σπασμένες Αγκαλιές», που στην πραγματικότητα τραβάει τη γραμμή ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.

«Ναι, πρόκειται για μια διαφορετική εκδοχή εκείνης της ταινίας με το γκασπάτσο και τα λοιπά» λέει ο ίδιος, μόνο που εδώ ο χαρακτήρας της Πενέλοπε Κρουζ (η οποία είναι η πρωταγωνίστρια τόσο στην κανονική, όσο και στην ταινία μέσα στην ταινία) «δεν θυμίζει αυτόν της Κάρμεν Μάουρα, αλλά ένα μείγμα της φιλενάδας της στις Γυναίκες Στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης, Μαρία Μπαράνκο και της υπέροχης Οντρεϊ Χέπμπορν στην Σαμπρίνα. Δεν είναι τόσο ότι ήθελα να κάνω ένα ριμέικ, όσο ότι χρειαζόμουν μια κωμική νότα για να κάνω το δράμα της κανονικής ταινίας να λειτουργεί και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μια ταινία κι ένα είδος που γνωρίζω καλά. Αφήστε που, μεταξύ μας, αρχίζω να νοσταλγώ λιγάκι εκείνες τις μέρες».

Ο Αλμοδόβαρ είναι πρόθυμος να μιλά για ώρες για την ταινία μέσα στην καινούργια του ταινία, εντούτοις μοιάζει πολύ πιο φειδωλός όταν πρέπει να περιγράψει το ίδιο το «Los Abrazos Rotos» το δέκατο έβδομο του φιλμ, τα γυρίσματα του οποίου (τα μακρύτερα στην καριέρα του) τελείωσαν πριν λίγες εβδομάδες. Τα μόνα που θέλει να αποκαλύψει για την υπόθεση είναι ότι πρόκειται για «ένα δράμα με στοιχεία φιλμ νουάρ που στην καρδιά του βρίσκεται μια ρομαντική ιστορία για τέσσερις πρωταγωνιστές, την Πενέλοπε Κρουζ, τον Λουίς Χομάρ, την Μπλάνκα Πορτίγιο και τον Χοσέ Λουίζ Γκομέζ». Μερικά άλλα πράγματα που ξέρουμε γι αυτό είναι ότι η μούσα του υποδύεται «μια φιλόδοξη ηθοποιό από την επαρχία που, στη διάρκεια της ταινίας, ζει δυο πολύ διαφορετικές ζωές», πως ο Χοσέ Λουίς Γκομέζ είναι ένας χρηματιστής με χαμηλά ηθικά στάνταρ που την πολιορκεί, ότι η Μπλάνκα Πορτίγιο είναι «μια ανύπαντρη μητέρα με τεράστια αποθέματα γενναιοδωρίας αλλά κι ένα μυστικό» και πως ο Λουίς Χομάρ υποδύεται έναν «σεναριογράφο που τυφλώνεται κάποια στιγμή στην διάρκεια της ιστορίας».

Από το σκοτάδι
«Πριν απ όλα θα ήθελα να διευκρινίσω πως η επόμενη ταινία μου, οι Σπασμένες Αγκαλιές δεν είναι κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Τιέρι Ζονκέ με τίτλο Mygale όπως έχει διαρρεύσει σε διάφορα sites. Αυτή η διασκευή υπάρχει ήδη γραμμένη και τιτλοφορείται La Piel Que Habito (Το Δέρμα Στο Οποίο Κατοικώ). Σκέφτομαι να το ξεκινήσω μόλις τελειώσω με αυτήν την ταινία, αλλά θέλω ακόμη να κάνω πολλές διορθώσεις στο σενάριο και να σκεφτώ διάφορα πράγματα ακόμη. Για να είμαι ακριβής, οι Σπασμένες Αγκαλιές είναι πρωτότυπο σενάριο και δεν είναι εμπνευσμένο από κανένα βιβλίο. Η πραγματική του πηγή είναι το σκοτάδι».

Διαβάζοντας το ημερολόγιό του στο προσωπικό του blog ανακαλύπτεις ότι η ιδέα για το φιλμ γεννήθηκε πραγματικά στο σκοτάδι, όταν, κλεισμένος στο σπίτι και καθηλωμένος στο κρεβάτι από τους πονοκεφάλους που τον βασανίζουν συχνά, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να σκέφτεται ιστορίες και να εξελίσσει τους χαρακτήρες που, λίγους μήνες αργότερα, θα έφερνε στην «ζωή». Το περασμένο καλοκαίρι κάτω από τον φωτεινό ήλιο των Κανάριων Νησιών στην διάρκεια των γυρισμάτων θα δήλωνε στην ισπανική εφημερίδα El Pais πως η ταινία του αγγίζει πολλές από τις εμμονές του: την ενοχή, τη σχέση του καλλιτέχνη με το έργο του, το μελόδραμα και το θρίλερ, την οικογένεια. «Υπάρχουν πολλά ακόμη θέματα που αναδύονται καθώς η ταινία παίρνει μορφή, θέματα που δεν μπορώ να τα βάλω σε λέξεις αλλά νομίζω πως ένα από τα βασικότερα είναι η νοσταλγία της οικογένειας. Οχι της οικογένειας που έχω, αυτής στην οποία έχω γεννηθεί, αλλά της οικογένειας που δεν έκανα».

Οικογενειακές υποθέσεις
Ισως γι αυτό, ο Αλμοδόβαρ δημιουργεί τη δική του οικογένεια μέσα από τις ταινίες του, ίσως γι αυτό, εδώ κρατά έναν ρόλο για μια σειρά από ηθοποιούς που σημάδεψαν το παρελθόν του με την παρουσία τους στα φιλμ του: Η Λόλα Ντουένιας, η αξέχαστη μούσα του, Ρόζι Ντε Πάλμα, η Αντζελα Μολίνα, η Κίτι Μάνβερ, η Τσους Λαμπρεάβε και φυσικά η Πενέλοπε Κρουζ. «Ο Πέδρο κι εγώ κατανοούμε ο ένας τον άλλον με ένα μόνο βλέμμα, αλλά ακόμη κι έτσι δεν αφήνουμε καθόλου τις άμυνες μας να πέσουν στη διάρκεια των γυρισμάτων. Είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους κι ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι περισσότερο απ οποιονδήποτε άλλο, αλλά την ίδια στιγμή και ο σκηνοθέτης που με τρομάζει περισσότερο απ οποιονδήποτε άλλο, κάνοντάς με να δίνω κάθε φορά τον καλύτερό μου εαυτό» λέει η τελευταία μετά τον θριάμβο που ο Αλμοδοβάρ της χάρισε με το «Γύρνα Πίσω», οδηγώντας την ολοταχώς στην υποψηφιότητα του Οσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου.

Ο Πέδρο υπόσχεται πως η Πενέλοπε εδώ θα είναι εντελώς διαφορετική απ ό,τι έχει υπάρξει στις προηγούμενες ταινίες της, αλλά για να το διαπιστώσουμε θα χρειαστεί να περιμένουμε αρκετούς μήνες ακόμη. Η πρεμιέρα της ταινίας στην Ισπανία έχει προγραμματιστεί για τον επόμενο Μάρτιο, ενώ όλα δείχνουν πως το φιλμ θα συμμετάσχει στο επόμενο φεστιβάλ των Καννών το οποίο μοιάζει ακόμη να χρωστά κάτι στον σπουδαιότερο ίσως Ευρωπαίο σκηνοθέτη των ημερών μας.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την καινούργια ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ στο επίσημο site - blog του, στην διεύθυνση www.pedroalmodovar.es. Τροφοδοτούμενο καθημερινά από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, περιλαμβάνει φωτογραφίες από τα γυρίσματα, test screenings για τα κοστούμια και τα σκηνικά, σημειώσεις του Πέδρο και όλα όσα κάνουν την αναμονή για την ταινία ακόμη μεγαλύτερη.