Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που το κινητό τηλέφωνο δεν είναι πια μόνο ένα μέσο επικοινωνίας. Είναι το εργαλείο με το οποίο οργανώνουμε τη ζωή μας: έχει μέσα τις φωτογραφίες μας, τις επαφές μας, τα email, τους κωδικούς, τις σημειώσεις, ακόμα και τα βήματα που κάναμε μέσα στη μέρα.

Κάπως έτσι, γεννήθηκε και μια νέα φοβία: ο φόβος να χάσουμε το κινητό μας. Μη γελάτε. Είναι αληθινός ο όρος και επιστημονικά τεκμηριωμένος πια, εδώ και τουλάχιστον μια πενταετία. Στα αγγλικά λέγεται nomophobia (από το “no mobile phone phobia”). Δεν είναι απλά το άγχος μήπως χαθεί μια συσκευή είναι ο απόλυτος φόβος ότι χάνουμε το κέντρο της καθημερινότητάς μας.

Πολλοί άνθρωποι νιώθουν πραγματικό πανικό όταν δεν βρίσκουν το κινητό τους, ακόμα κι αν το έχουν απλώς ξεχάσει σε μια τσέπη ή στο άλλο δωμάτιο. Αρχίζουν να σκέφτονται τι θα κάνουν χωρίς GPS, χωρίς μηνύματα, χωρίς πρόσβαση στις εφαρμογές τους. Ακόμα και για λίγη ώρα, νιώθουν «αποκομμένοι» από τον κόσμο.

Αυτό το άγχος μεγαλώνει επειδή έχουμε μάθει να εξαρτόμαστε πολύ από τις συσκευές μας. Παλιά, θυμόμασταν τα τηλέφωνα φίλων απ' έξω, ή σημειώναμε πράγματα σε χαρτί. Σήμερα, όλα είναι αποθηκευμένα ψηφιακά. Όταν χάνουμε το κινητό μας, δεν χάνουμε μόνο το μέσο, αλλά και τις μνήμες και τις πληροφορίες μας.

Η nomophobia μπορεί να φέρει αϋπνία, νευρικότητα, ακόμα και σωματικά συμπτώματα σε μερικούς ανθρώπους. Είναι σημαντικό να το αναγνωρίζουμε και να προσπαθούμε να μειώνουμε την εξάρτηση. Μικρές κινήσεις, όπως το να αφήνουμε το κινητό σε άλλο δωμάτιο για λίγη ώρα, να σημειώνουμε κάποιες σημαντικές πληροφορίες και σε χαρτί, ή να αφιερώνουμε στιγμές χωρίς οθόνες, μπορούν να μας βοηθήσουν.

Η τεχνολογία μας έχει δώσει πολλά καλά, αλλά χρειάζεται να βρούμε ισορροπία για να μη μας ελέγχει εκείνη. Δεν είναι κακό να αγαπάς το κινητό σου – αλλά καλό είναι να θυμάσαι ότι μπορείς να σταθείς και χωρίς αυτό.