Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Τι θέλει ο Μιχάλης Ιατρόπουλος στο «Just the 2 of Us»;
«Μου έγινε η πρόταση από το Μega και την αποδέχτηκα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί είναι για καλό σκοπό και, δεύτερον, γιατί δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω αυτή την εποχή. Είμαι παιδί του Mega. Έχω κάνει φοβερές επιτυχίες εκεί».
Είσαι υπέρ των ριάλιτι;
«Είναι ό,τι χειρότερο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην ελληνική πραγματικότητα και την τηλεόραση. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν μείνει άνεργοι, από ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τεχνικούς κ.ά. Αυτό δείχνει το επίπεδο των ανθρώπων που τους παρακολουθούν. Εφόσον υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, καλά κάνουν και υπάρχουν. Εγώ είμαι από αυτούς που τους σιχαίνονται, τους απεχθάνονται. Νιώθω ότι είναι ντροπή για τον ελληνικό πολιτισμό αυτά που συμβαίνουν. Πλην ορισμένων εξαιρέσεων, όπως είναι το "Master Chef", που το βλέπω γιατί μ’ αρέσει πολύ, λόγω Λαζάρου. Μου θυμίζει το θείο μου τον ταβερνιάρη και τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο, χωρίς να τον ξέρω! Υπάρχουν ριάλιτι που ?περνάνε?. Κάποια τύπου "Big Brother", που ξεφτιλίζουν τον κόσμο που είναι αμόρφωτος, ότι είναι έκτης κατηγορίας κόσμος, για μένα είναι απαράδεκτα».
Γνωρίζεις ότι έγιναν 85.000 αιτήσεις συνολικά για συμμετοχή σε αυτά τα ριάλιτι;
«Kαι εις ανώτερα! Συγχαρητήρια!».
Αυτό σημαίνει ότι δεν πηγαίνεις με το «ρεύμα» της εποχής;
«Ποτέ δεν πήγαινα με το "ρεύμα" της εποχής. Είμαι αυτόφωτος. Τις δουλειές δεν τις βρίσκω μέσω παρέας, με καλούν. Δεν είμαι ούτε σε "παρέες" ούτε σε τσανάκια ούτε σε κυκλώματα. Είναι γνωστό αυτό σε όλη την Ελλάδα».
Λες τα πράγματα με το όνομά τους. Σε έχει δυσκολέψει αυτό;
«Είμαι δίκαιος. Έχω μείνει εκτός δουλειάς για μεγάλα διαστήματα. Ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος, που δεν μ’ αρέσουν τα κυκλώματα. Να είμαι αναγκασμένος να βγω και να κάνω παρέα με κάποιους ανθρώπους για να βρω δουλειά είναι πράγματα που δεν με αφορούν και ως στάση ζωής και ως προσωπικότητα. Ο δρόμος μου είναι μοναχικός και δύσκολος. Με την πάροδο των χρόνων νομίζω ότι σιγά σιγά θριαμβεύω! Το σίγουρο είναι ότι παραμένω σχεδόν 20 χρόνια στη δουλειά».
Αν κάτι δεν σου αρέσει στο «Just the 2 of Us», θα πεις ελεύθερα τη γνώμη σου;
«Αν κάτι δεν μου αρέσει και με αφορά, βεβαίως και θα την πω. Αν αφορά τους άλλους, δεν έχω καμιά δουλειά. Δεν είναι στις αρμοδιότητές μου. Θα το επισημάνω μόνο αν ενοχλήσει εμένα προσωπικά».
Θα αντέξεις κριτικές ή σχόλια που θα αφορούν εσένα;
«Σαφώς. Από τη στιγμή που εκτίθεσαι είναι προαποφασισμένο και από αυτούς ότι θα σε κριτικάρουν αλλά και από εμένα ότι θα δεχθώ την κριτική, καλή ή κακή. Δεν έχω τέτοιου είδους προβλήματα».
Πώς αισθάνεσαι που σε κρίνουν άτομα μικρότερης ηλικίας;
«Ας μεγαλώσουν πρώτα και ας με κρίνουν. Ας κάνουν τον κύκλο ζωής που έκανα εγώ... που έχω ζήσει 100 ζωές μαζί και μετά ας με κρίνουν. Χαλάλι τους».
Έχουμε ηθοποιούς που μπορούν να κάνουν καριέρα και στο εξωτερικό;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί. Για να πας στο εξωτερικό πρέπει να έχεις φράγκα και ατζέντη, αλλιώς δεν πας ποτέ μπροστά. Άμα δεν κάνεις υποχωρήσεις που αφορούν το πίσω μέρος του κορμιού σου, δεν μπορείς να... γίνεις στο εξωτερικό. Αν την κάνεις, υπάρχουν άπειρα εκατομμύρια που εξασφαλίζεσαι για πάντα. Για εδώ, την ψωροκώσταινα, τι να πούμε; Δεν αξίζει ούτε να φτύσεις τους ανθρώπους που σου προτείνουν να δουλέψεις με ανταλλάγματα. Προσωπικά δεν με έχουν παρενοχλήσει. Γι’ αυτό έχω προχωρήσει έτσι, σε δικό μου μοναχικό δρόμο, με αποτέλεσμα να βλέπω το σεβασμό και την αγάπη που έχουν τα λαϊκά στρώματα στο πρόσωπό μου. Το είδα στην περιοδεία με τον Θοδωρή Αθερίδη, στη "Στρίγκλα που έγινε αρνάκι", που γυρίσαμε 60 πόλεις».
Τραγουδάς εδώ και 9 χρόνια...
«Τα 4 τελευταία το έχω εγκαταλείψει το μικρόφωνο. Έχω συνεργαστεί με τον Ρέμο, τον Σαββιδάκη, με καλλιτέχνες υψηλού επιπέδου. Τα πράγματα είναι άγρια και στη νύχτα. Δεν μπορείς να εργαστείς όπως θέλεις, δεν υπάρχει αξιοκρατία. Δεν λέω ότι εγώ αδικήθηκα. Μιλάω για τους άλλους. Εγώ δεν ήμουν ποτέ τραγουδιστής. Ήμουν ένας performer, που παρουσίαζα ωραίο πρόγραμμα με βάση πάντα την υποκριτική μου ικανότητα. Δεν φαντάστηκα ότι μπορώ να γίνω τραγουδιστής και δεν θέλω να γίνω. Είμαι ηθοποιός με περγαμηνές. Δεν νομίζω ότι μπορεί να ψωνιστώ και να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό το πράγμα. Η σοβαρότητα απέχει λίγο από τη γελοιότητα, μια τρίχα. Αυτό έχω την ωριμότητα να το διαχειρίζομαι πάρα πολύ καλά».
Οι καλλιτέχνες της γενιάς σου δυσκολεύονται να βρουν δουλειά στις μέρες μας;
«Όχι μόνο της δικής μου, αλλά και τα νέα παιδιά. Αυτή τη στιγμή η ανεργία στους ηθοποιούς είναι 80-90%. Έχουμε την κατάντια να παρουσιάζουμε τούρκικα σίριαλ, να μη γίνονται παραγωγές, έστω και χαμηλότερες, στην Ελλάδα είναι απαράδεκτο. Οι Τούρκοι μας είχαν 400 χρόνια στη σκλαβιά, τους έχουμε, τους προσβάλλουμε, μιλάμε για δήθεν ελληνοτουρκική φιλία... Εγώ τη λέω ελληνοτουρκική "αηδία". Σιχαίνομαι τους Τούρκους, σιχαίνομαι τα τούρκικα σίριαλ! Είμαστε άνεργοι... Εγώ δουλεύω λόγω προσωπικότητας, γι’ αυτό δεν μένω ποτέ από δουλειά. Στεναχωριέμαι και αγανακτώ».
Οι αντιδράσεις σου σου έχουν κοστίσει επαγγελματικά;
«Η στάση ζωής που έχω. Θα μπορούσα να έχω δουλέψει περισσότερο αν έκανα παρέα με κάποιους ανθρώπους. Αυτό όμως δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ στη ζωή μου».
Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθείς να λες τη γνώμη σου, όσο «αιχμηρή» κι αν είναι.
«Μέχρι το θάνατό μου. Η σημαία είναι ψηλά».
Πώς είσαι στην προσωπική σου ζωή;
«Πετυχημένος. Όποιος δεν φθονεί τους ανθρώπους χαίρεται με την επιτυχία των άλλων και έχει κατορθώσει να έχει έστω και ένα φίλο είναι πετυχημένος. Όχι όποιος έχει λεφτά ή καριέρα. Εγώ δεν κοιμάμαι ανήσυχα, επειδή είμαι εξοργισμένος από πράγματα που βλέπω γύρω μου. Έχω μια γυναίκα που τη λατρεύω και με λατρεύει, τη Μαρία Εγγλέζου, η οποία παίρνει σκυτάλη από μεγάλες τραγουδίστριες. Είναι αμιγώς τραγουδίστρια και όχι τραγουδιάρα. Με ήθος, σοβαρότητα και σπουδές. Έχω 3 υπέροχα παιδιά, που έχουμε κατορθώσει μαζί με τις μανάδες τους να γίνουν εξαιρετικά, να έχουν φιλότιμο και μπέσα παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Όταν έχεις όλα αυτά, είσαι επιτυχημένος».
Ποια είναι η διαφορά της τραγουδίστριας από την τραγουδιάρα;
«Η τραγουδιάρα τραγουδάει με το κάτω μέρος του σώματός της, ενώ η τραγουδίστρια με το πάνω μέρος, το λαιμό της».
Έχεις παντρευτεί όλες σου τις αγάπες;
«Βεβαίως. Όλες».
Τι συμβουλεύεις τα παιδιά σου;
«Να γίνουν καλοί άνθρωποι. Όχι ναρκωτικά, όχι κακές παρέες. Να μην ανεβαίνουν σε μηχανάκια, που είναι ο φόβος μου».
Σε τι δεν μπορείς να αντισταθείς;
«Στην αγάπη της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Κάνω ό,τι μου ζητήσουν. Με κάνουν ό,τι θέλουν, όπως η μητέρα και οι δύο αδερφές μου. Με συγκινεί η αγάπη τους».
Τι είναι οι γυναίκες για σένα;
«Τα πάντα. Μας γεννούν, μας μεγαλώνουν, εξαρτόμαστε από αυτές. Τις θεωρώ ανέκαθεν το ισχυρό φύλο. Εγώ ήμουν στη χρονιά που έγιναν μεικτά τα λύκεια. Έζησα όλο το φεμινισμό και αυτή τη βλακεία».
Γιατι είναι βλακεία ο φεμινισμός;
«Οι γυναίκες τώρα πληρώνουν το φεμινισμό τους. Τρόμαξαν τους ανθρώπους με ό,τι έκαναν, που ήταν πολύ, και τώρα είναι μόνες τους και λένε ότι δεν υπάρχουν άντρες. Εγώ λέω ότι δεν υπάρχουν γυναίκες. Γι’ αυτό και είμαι τόσο καψούρης με τη γυναίκα μου. Με φροντίζει όπως η γιαγιά και η μάνα μου. Αυτό θα πει γυναίκα για μένα. Αν υπάρξουν θηλυκά, θα εμφανιστούν πάρα πολλοί άντρες!».
Πώς είναι τα πράγματα στο «Just the 2 of Us»; Σ’ αρέσει; Eντοπίζεις κάποια λάθη;
«Δεν είμαι κατάλληλος να εντοπίσω λάθη.Υπάρχουν 200 άνθρωποι που τρέχουν γι’ αυτή την παραγωγή. Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη συνεργασία μου. Είναι κάτι πολύ ωραίο. Υπάρχουν κάθε λογής χαρακτήρες, που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο. Το ζητούμενο απ’ όλους μας είναι να περνάει καλά ο κόσμος, που είναι εγκλωβισμένος στο σπίτι, λόγω οικονομικών δυσχερειών».
Πιστεύεις ότι έχουν την εμπειρία, για να βρίσκονται σε κάποιες θέσεις, άνθρωποι που το νεαρό της ηλικίας τους δεν τους επιτρέπει να έχουν μεγάλη γνώση;
«Όχι, πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να είναι σπίτι τους, οι περισσότεροι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, ταλαντούχα άτομα που αξίζουν να βρίσκονται στην τηλεόραση. Έχω καταργήσει την τηλεόραση στο σπίτι, γιατί συγχύζομαι τόσο πολύ, που λόγω ηλικίας ανεβάζω και πίεση. Προτιμώ να πάρω το χάπι μου βλέποντας κάτι άλλο, παρά να βλέπω πράγματα που με εξοργίζουν και να χρειάζομαι δύο χάπια μαζί. Πάντα υπήρχαν καλοί και κακοί, ικανοί και ανίκανοι, άνθρωποι φιλότιμοι και άνθρωποι-σκουπίδια.Δεν νομίζω ότι πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα».
