Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ
Ποιο ήταν το τελευταίο όνειρο του Γιάννη Δαλιανίδη, για το οποίο μάλιστα δούλευε πυρετωδώς τον τελευταίο χρόνο; Μια δραματική ταινία που είχε στα σκαριά, όπως αποκάλυψε στο ΛΟΙΠΟΝ ο συνεργάτης του σεναριογράφος Νίκος Κατράκης.Οι δικοί του άνθρωποι είχαν αντιληφθεί ότι δούλευε πάνω σε κάτι καινούργιο. Δεν γνώριζαν όμως ότι έπειτα από σχεδόν 23 χρόνια, μετά την τελευταία μεγάλη επιτυχία «Ισόβια», ήθελε να επιστρέψει στο σινεμά με κάτι πολύ δυνατό. Ένα οικογενειακό δράμα, μέρος του οποίου θα αναβίωνε σε μια δικαστική αίθουσα, έναν σύγχρονο «Κατήφορο». Και όχι ένα ριμέικ της παλιάς του ταινίας, που το 1961 έσπασε ταμεία. Πριν από μερικά χρόνια, νεαρός δημοσιογράφος τότε σε μεγάλη εφημερίδα, ο Νίκος Κατράκης έκανε μια συνέντευξη στον Γιάννη Δαλιανίδη, χωρίς να σκεφτεί καν ότι αυτή η γνωριμία θα άλλαζε για πάντα τα σχέδιά του.
«Χαθήκαμε, αλλά η μοίρα το ήθελε να ξανασυναντηθούμε με το "δάσκαλο" αρκετά χρόνια μετά μέσω κοινής φιλικής παρέας», μας είπε ο Νίκος Κατράκης. «Μια μέρα ζήτησε να με δει για δουλειά. Είχα ήδη ασχοληθεί με το σενάριο στην τηλεόραση και όταν συναντηθήκαμε, μου ζήτησε να δει δείγματα γραφής μου. Στη συνέχεια μου εμπιστεύτηκε ότι είχε έτοιμο το σενάριο για μια καινούργια ταινία και ήθελε να γράψω διαλόγους. Ένιωσα απέραντη χαρά και υπερηφάνεια. Είχε ήδη έτοιμο το σενάριο 30 σελίδες γραμμένες με μολύβι..., όπως συνήθιζε να κάνει. Ήθελε να μιλήσει στη νεολαία. Τον ενοχλούσε όλο αυτό που συμβαίνει με τα κούφια πρότυπα της σοουμπίζ που επηρεάζουν τους νέους και τους κάνουν να ψάχνουν τις εύκολες ευκαιρίες για να ασχοληθούν με το θέαμα χωρίς να έχουν κανένα υπόβαθρο».
Πόσο είχε προχωρήσει αυτό το σχέδιό του;
«Ήταν στο τελευταίο στάδιο. Είχε αρχίσει να συζητάει με ηθοποιούς και μου είχε πει ότι τη μάνα της ηρωίδας ήθελε να την παίξει η Βάνα Μπάρμπα. Τη θεωρούσε ιδανική για το ρόλο. Αν και δεν είχαμε καταλήξει σε τίτλο, η πρώτη σκέψη ήταν "Αντιγόνη", από το όνομα της νεαρής ηρωίδας. Μάλιστα, σκεφτόταν να κάνει μια μεγάλη οντισιόν για να βρει μια νέα ηθοποιό, όπως έκανε με τον "Κατήφορο", όπου ανακάλυψε τη Ζωή Λάσκαρη. Έκανε διάφορες σκέψεις για ηθοποιούς "ανάμεσά τους και ο Σπύρος Θεοδόσης", ενώ ήδη είχε συζητήσει και με μεγάλη εταιρεία παραγωγής. Ήταν θείο δώρο για μένα να μαθαίνω πράγματα από έναν τόσο μεγάλο δάσκαλο. Αρκούσε μια ματιά και δύο κουβέντες για να καταλάβει αν αξίζεις. Αγαπούσε πραγματικά τους φίλους του και τους ανθρώπους που είχαν ταλέντο. Θα θυμάμαι πάντα αυτό που μου έλεγε: "Στην επιτυχία όλοι θα φυσάνε την καρέκλα για να κάτσεις, στις δυσκολίες δεν θα σε θυμάται κανένας". Σοφά λόγια! Είχαμε συναντηθεί "μαζί ήταν και ο Σπύρος Θεοδόσης" και φάγαμε για να συζητήσουμε για την ταινία λίγο καιρό πριν ο χρόνος αρχίσει να μετράει αντίστροφα για εκείνον. "Έφυγε", αλλά το όνειρό του θα πραγματοποιηθεί».
