Μ. Μαρίνος: "Νιώθω ότι είμαι ακόμα στην εφηβεία"

05.09.2008
Θα περίμενε κανείς ότι ύστερα από έναν γεμάτο τηλεοπτικό χειμώνα (σ.σ.: τον βλέπαμε σε δύο σίριαλ: «Τα κορίτσια του μπαμπά», «Υπέροχα πλάσματα»), φέτος θα αποφάσιζε να ξαποστάσει. Ο Μιχάλης Μαρίνος, όμως, έχει αντίθετη άποψη.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Θα περίμενε κανείς ότι ύστερα από έναν γεμάτο τηλεοπτικό χειμώνα (σ.σ.: τον βλέπαμε σε δύο σίριαλ: «Τα κορίτσια του μπαμπά», «Υπέροχα πλάσματα»), φέτος θα αποφάσιζε να ξαποστάσει. Ο Μιχάλης Μαρίνος, όμως, έχει αντίθετη άποψη. Αλλάζει συμπεριφορά, μεταμορφώνεται γενικά και απομονώνεται σε έναν πύργο για να περάσει την καινούργια τηλεοπτική σεζόν από «Σαράντα κύματα» μαζί με τη Λίνα Σακκά στη συχνότητα του ΑΝΤ1. Λίγες ημέρες πριν αρχίσουν τα γυρίσματα της νέας σειράς, ο ηθοποιός μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ.

Έμαθα ότι είσαι 36 χρονών. Δεν σου φαίνεται καθόλου, όμως

«Ναι; Γενικά νιώθω καλά και δεν με νοιάζει το πόσο χρονών είμαι. Μου αρέσει το πόσο νιώθω και η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ μικρότερος».

Πόσο δηλαδή;

«Δεκαπέντε (γέλια). Νιώθω ότι είμαι ακόμα στην εφηβεία».

Το γεγονός ότι μικροδείχνεις επηρεάζει τη δουλειά σου; Έχεις υποδυθεί, για παράδειγμα, τον 30άρη. Θα ήθελες να παίξεις ρόλους πιο ώριμους, όπως τον μπαμπά;

«Δεν νομίζω ότι μικροδείχνω. Το κάθε πράγμα έρχεται στην ώρα του. Κάνω ρόλους που ανταποκρίνονται στην ηλικία μου. Το συν πλην τρία δεν είναι σημαντική διαφορά και ειδικά ανάμεσα στο 30 και 40».

Από τη νέα σεζόν θα πρωταγωνιστείς στην καινούργια σειρά του ΑΝΤ1 «Σαράντα κύματα». Μίλησέ μας για τον ήρωα. Τι χαρακτήρας είναι;

«Υποδύομαι τον Λαέρτη Καλλέργη, ο οποίος έχει κλειστεί στον εαυτό του και ζει απομονωμένος σ' έναν πύργο μαζί με τη μητέρα του και με μια τσαούσα οικονόμο, επειδή τον άφησε η γυναίκα του. Πήρε το παιδί τους και έφυγε, χωρίς να δώσει εξηγήσεις. Έχει πέσει, λοιπόν, σε μελαγχολία και, ό,τι κι αν κάνει η μητέρα του για να του φτιάξει τη διάθεση, δεν γίνεται τίποτα. Αυτός μετατρέπεται σε στριμμένο και δύστροπο. Δεν μπορεί να πάρει χαρά από πουθενά. Ξαφνικά μπαίνει στη ζωή του ένα κορίτσι, το οποίο είναι η χαρά της ζωής. Την υποδύεται η Λίνα Σακκά. Σιγά σιγά, λοιπόν, αρχίζει να τον αλλάζει και μέσα από τη σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων προκύπτουν αλλαγές, αλλά και έρωτας».

Έχεις κοινά στοιχεία με τον Λαέρτη; Απομονώνεσαι;

«Όχι με τη στενή έννοια. Υπάρχουν στιγμές που είμαι μόνος μου στο σπίτι και νιώθω πολύ όμορφα. Είμαι πολύ συμφιλιωμένος με τον εαυτό μου και έχω ανάγκη να περνάω ώρες μόνος μου».

Θα κάνεις αλλαγές στην εμφάνισή σου;

«Ναι, θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές».

Όπως; Θα μας πεις;

«Όχι, καλύτερα να τις δούμε».

Θα φορέσεις γυαλιά; Θα γκριζάρεις τα μαλλιά σου;

«Τίποτα από τα δύο. Αλλαγές, ωστόσο, θα γίνουν. Πολλές φορές οι ρόλοι σε βάζουν να κάνεις πράγματα που δεν θα τα τολμούσες στη ζωή σου και αυτό έχει μια ιδιαίτερη γοητεία».

Αν ένας τηλεθεατής σε ρωτούσε: «Γιατί να δω τη νέα σου σειρά», τι θα του απαντούσες;

«Γιατί είναι μία σειρά με πολύ χιούμορ. Ένα σύγχρονο παραμύθι με στοιχεία αισθηματικής ιστορίας και κωμωδίας. Επιπλέον, επειδή έχει πολύ ωραίο καστ κι ένα πολύ ωραίο σενάριο, το οποίο υπογράφει η Τίνα Καμπίτση».

Τι εξασφαλίζει σ' έναν ηθοποιό μια ήδη επιτυχημένη δουλειά, όπως συνέβη με σένα στο «Παρά Πέντε»;

«Το Παρά Πέντε ήταν μια πολύ ωραία συγκυρία για όλους, γιατί έτυχε αποδοχής σ' ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού. Επομένως με την επιτυχία απλά σε ανακαλύπτει ο κόσμος. Δίνεις ένα στίγμα για το τι μπορείς να κάνεις, για τη δουλειά σου, για το ποιος είσαι καλλιτεχνικά. Είναι μια πόρτα που ανοίγει και μπορεί να σε οδηγήσει σε άλλες ωραίες δουλειές. Γενικά, η δουλειά μας, το έχω ξαναπεί, είναι ένα ταξίδι με πολλούς σταθμούς. Όσο πιο τυχερός είσαι και σε βοηθούν και οι συγκυρίες, κάνεις ωραίες διαδρομές».

Ανεβαίνει και το κασέ σου;

«Όπως συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Ακόμη κι αν είσαι ένας καλός αρχιτέκτονας».

Πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα πριν το «Παρά Πέντε»;

«Δεν έχω παράπονο. Με το που τελείωσα τη σχολή, δούλεψα και στο θέατρο, έκανα και τηλεόραση. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα, αλλά νιώθω πολύ τυχερός με την... τύχη μου. Δυσκολεύτηκα ίσως λιγότερο από άλλους».

Έχει αλλάξει πολύ η ζωή σου;

«Επαγγελματικά ναι. Μια επιτυχημένη δουλειά σου φέρνει περισσότερες προτάσεις, άρα μπορείς να επιλέγεις και να μη σε επιλέγουν. Αυτό σε οδηγεί σε καλύτερες δουλειές. Είναι σημαντικό να μπορείς να διαλέγεις».

Το τηλέφωνό σου «χτυπάει» πιο συχνά πια;

«Ναι» (γέλια).

Απορρίπτεις κλήσεις;

«Συνήθως όχι, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να θέλω να ησυχάσω, οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να μην απαντήσω στο τηλέφωνο».

Ήθελες από μικρός να γίνεις ηθοποιός; Αν και διάβασα ότι πρώτα σπούδασες Οικονομικά.

«Σωστά! Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός από μικρός, μου προέκυψε στην πορεία».

Άρα, δεν ανήκεις στην κατηγορία των ηθοποιών που λένε ότι μικροί έπαιζαν μπροστά στον καθρέφτη ή ότι ανέβαζαν παραστάσεις για τους φίλους τους!

«Όχι, δεν τα έκανα αυτά».

Γενικά, τι χαρακτήρας ήσουν ως παιδί;

«Ήμουν πολύ εσωστρεφής και θα έλεγα κλειστός χαρακτήρας. Άρχισα, δηλαδή, δειλά δειλά να κοινωνικοποιούμαι όταν ήρθα για σπουδές στην Αθήνα και έζησα μόνος μου και άρχισα να ανακαλύπτω τον κόσμο».

Έχεις αναθεωρήσει κάποιες σταθερές αξίες της ζωής σου;

«Ναι, και νομίζω ότι ακόμη το κάνω. Γενικά, όταν εξελισσόμαστε και τα πράγματα προχωράνε στη ζωή μας, μπαίνουμε στη διαδικασία να αναθεωρήσουμε».

Τι έκανες στο Βέλγιο και πόσο καιρό έζησες εκεί;

«Πήγα για ένα χρόνο μόλις τελείωσα τις σπουδές στην ΑΣΟΕΕ μέσω ενός προγράμματος και δούλευα εκεί σε μία εταιρεία. Περισσότερο ήταν μια αφορμή για να ταξιδέψω. Κάθε Σαββατοκύριακο ήμουν σ' ένα τρένο και ταξίδευα. Με διευκόλυνε ότι το Βέλγιο βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης, οπότε είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ πολλά μέρη. Η δουλειά, δηλαδή, ήταν περισσότερο η αφορμή για να φύγω».

Σε μαγεύει η ζωή του Χόλιγουντ;

(το σκέφτεται) «Όχι».

Υπάρχουν κινηματογραφικοί ρόλοι που έχεις ζηλέψει;

«Ζηλεύεις κάποιες παραγωγές και ταινίες και τον τρόπο που δουλεύουν εκεί, αλλά επειδή ξέρω ότι αυτό ποτέ δεν γίνεται χωρίς δυσκολία δεν με μαγεύει τόσο όσο για να θέλω να το κάνω κι εγώ. Χαίρομαι για τα πράγματα που μου συμβαίνουν, όχι για εκείνα που θα ήθελα να μου συμβούν και δεν μου έρχονται».

Με ποιον διάσημο σκηνοθέτη θα ήθελες να συνεργαστείς;

«Με όλους, αν με πάρουν» (γέλια).

Τι σε ενδιαφέρει περισσότερο, το θέατρο, το σινεμά ή η τηλεόραση;

«Είναι τρεις διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι διαφορετική η δουλειά που κάνεις σε καθένα από αυτά. Σημασία δεν έχει τι θα κάνεις, αλλά με ποιους θα το κάνεις, το καλό σενάριο, ο καλός σκηνοθέτης, οι καλοί συνάδελφοι. Είναι ομαδική η δουλειά μας, οπότε σε κάθε περίπτωση δεν έχει σημασία τι θα κάνεις, αλλά και σε ποια ομάδα δουλεύεις».

Ονειρεύεσαι μεγάλους θεατρικούς ρόλους;

«Όχι, γιατί πιστεύω ότι και τον πιο μικρό ρόλο μπορείς να τον κάνεις μεγάλο».

Γενικά, πιστεύεις ότι το να πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος τα όνειρά του είναι δύσκολη υπόθεση;

«Ό,τι και να κάνεις, έχει δυσκολίες, αλλά νομίζω ότι γίνεται πιο εύκολο όταν το πιστεύεις, είσαι προσηλωμένος και το θέλεις πάρα πολύ. Σίγουρα βοηθούν και οι συγκυρίες».

Πιστεύεις ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς;

«Η τύχη... (το σκέφτεται)... τύχη είναι και τα ζάρια. Η συγκυρία, θα έλεγα».

Είναι καλό να ρισκάρουμε;

«Είναι καλό να ρισκάρουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Δηλαδή, να ξέρουμε τα όριά μας».

Τι σε ενοχλεί και τι σε ευχαριστεί στην καθημερινότητά σου;

«Με ευχαριστεί ένας καφές με φίλους, μια βόλτα στην παραλία. Γενικότερα με ευχαριστούν οι φίλοι».

Είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή στην Αθήνα ως πολίτης;

«Είναι δύσκολη, αλλά τα καταφέρνω».

Χρησιμοποιείς τα δημόσια μέσα μεταφοράς;

«Όχι, είμαι ερωτευμένος με το αυτοκίνητό μου».

Είσαι από τους κλασικούς Έλληνες οδηγούς που βρίζουν;

«Αν έχω νεύρα ναι, αλλά θα βρίσω από μέσα μου. Μέσα στο αυτοκίνητο και με κλειστά παράθυρα».

Σου έχει τύχει να μαλώσεις;

«Τα συγκρατώ τα νεύρα μου, δεν μου φταίει ο κόσμος».

Είσαι ανοιχτός με τους ανθρώπους ή επιφυλακτικός;

«Δεν είμαι τόσο επιφυλακτικός, γενικά όμως είμαι ανοιχτός. Απλώς είναι και τι θα σου εμπνεύσει ο άλλος».

Πώς θα έκλεινες αυτήν τη συνέντευξη;

«Με μια ευχή: Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού».