Ευτύχησε να δει τον τίτλο της να γίνεται σλόγκαν με το που κυκλοφόρησε, το 1983, ενώ το τρίγωνο, Ντέιβιντ Μπάουι, Ρουίσι Σακαμότο και Ναγκίσα Οσιμα θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και σατανικό: δύο μουσικοί- ο ένας Βρετανός κι άλλος Ιάπωνας- αναλαμβάνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια ταινία ακραίων παθών και εγκεφαλικών παιχνιδιών σκηνοθετημένη από τον δημιουργό της «Αυτοκρατορίας των Αισθήσεων».
Το θάρρος και η δειλία χάνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις καθώς μπαίνουν σε μια συνεχή αμφισβήτηση ήθους και διαφορετικών πολιτισμών, σ΄ ένα Ιαπωνικό στρατόπεδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η σύγκρουση ανάμεσα στους Βρετανούς αιχμαλώτους και τους Ιάπωνες δεσμοφύλακες είναι αδυσώπητη, μοιάζει όμως και με ένα ψυχαναλυτικό παιχνίδι του Καρλ Γιουνγκ, του πατέρα της αναλυτικής ψυχολογίας ο οποίος επηρέασε βαθύτατα τον Λόρενς βαν ντερ Πόστ, συγγραφέα των δυο (σχεδόν αυτοβιογραφικών) βιβλίων πάνω στα οποία βασίστηκε η ταινία -«The Seed and the Sower» του 1963 και «The Night of the New Moon» του 1970.
Που αρχίζει η πειθαρχεία και πού τελειώνει η υποταγή; Ποιες είναι οι αποδεκτές αιτίες και αφορμές για ένα έντιμο χαρακίρι; Και τέλος πάντων ποιος ορίζει το ειδικό βάρος της ηθικής σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου η βία αποκτά την μορφή μιας- έστω και λανθάνουσας- ομοφυλοφιλικής έλξης;
Τέσσερα χρόνια πριν πάρει το Όσκαρ μουσικής για τον «Τελευταίο Αυτοκράτορα», ο Σακαμότο έπαιξε εδώ ένα σπαρακτικά αμφιλεγόμενο χαρακτήρα συνθέτοντας ταυτόχρονα μια πασίγνωστη μουσική μπάντα, την ώρα που ο Μπάουι σημάδεψε τα 80’s με μια σκηνή ανθολογίας, θαμμένος στην άμμο μέχρι τον λαιμό.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ
