Από πού προέρχεται όμως αυτό το αφέψημα που πωλείται μέσα σε μπακιρένια σαμοβάρια από τους γνωστούς σαλεπιτζήδες; Υπήρξε ένα εξαιρετικά δημοφιλές ρόφημα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, από όπου και διαδόθηκε και στη Δυτική Ευρώπη πολύ πριν τον καφέ και το τσάι. Πρόκειται για ένα είδος άγριας ορχιδέας που επιστημονικά ονομάζεται «όρχις» (Orchis Mascula) και είναι αυτό που ο λαός ονομάζει «σερνικοβότανο» ή «μαγιοβότανο». Εκτός από τις μαλακτικές του ιδιότητες, ήταν φημισμένο και ως αφροδισιακό, γι' αυτό και στην αρχαιότητα ονομαζόταν επίσης «Σατύρειον» και πίστευαν ότι χάριζε στις γυναίκες αρσενικά παιδιά. Θα το συναντήσουμε και στη χώρα μας, σε αρκετά βουνά κυρίως της Βόρειας Ελλάδας, σε υψόμετρο πάνω από 500 μ. ανθισμένο από το Μάιο έως και το τέλος Ιουνίου. Δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι το μαλακτικό αυτό ρόφημα βγαίνει από τους ξηρούς κονδύλους που μοιάζουν με όρχεις, οι οποίοι βρίσκονται στο ρίζωμα του φυτού. Αφού συλλεχθούν, ξεραίνονται και στη συνέχεια αλευροποιούνται. Ο όρος σαλέπι που είναι αραβικής προέλευσης και σημαίνει «όρχεις της αλεπούς», αναφέρεται σε αυτή την αλευροποιημένη σκόνη αλλά και στο αντίστοιχο ρόφημα. Χρειάζονται περίπου 1000 ορχιδέες για να παραχθεί 1 κιλό σκόνης σαλεπιού και 7-8 χρόνια για να αναπτυχθούν επαρκώς οι κόνδυλοι της ορχιδέας ώστε να είναι εμπορεύσιμοι, κάτι που δικαιολογεί και την υψηλή τιμή της σκόνης του σαλεπιού.
Η συνέχεια στο itrofi.gr
