Έχεις ξαπλώσει στον καναπέ. Έκλεισες το laptop, άφησες στην άκρη τις υποχρεώσεις, έφτιαξες ένα τσάι, ίσως έβαλες και μια μάσκα προσώπου. Θεωρητικά ξεκουράζεσαι. Πρακτικά όμως… το μυαλό σου συνεχίζει να τρέχει σαν ανοιχτό tab που δεν κλείνει ποτέ.

Σκέψεις. Σενάρια. Εκκρεμότητες. Ανάλυση του τι είπες, τι δεν είπες, τι μπορεί να καταλάβει ο άλλος. Ακόμα και όταν το σώμα ξεκουράζεται, το μυαλό κάνει doomscrolling. Όχι στο κινητό, μέσα στο κεφάλι σου.

Τι είναι το doomscrolling του μυαλού;

Αν ο όρος “doomscrolling” γενικά περιγράφει την ασταμάτητη κατανάλωση κακών ειδήσεων στο διαδίκτυο, το “doomscrolling του μυαλού” είναι κάτι πιο αθόρυβο και πιο προσωπικό:
Η συνεχής εσωτερική υπερανάλυση, οι σκέψεις χωρίς φρένο, το νοητικό multitasking που δεν τελειώνει ποτέ.

Ακόμα κι όταν προσπαθείς να ηρεμήσεις, νιώθεις πως κάτι “τρέχει”. Μπορεί να μην κάνεις τίποτα πρακτικά, αλλά νιώθεις εξαντλημένη. Σαν να δουλεύει κάτι στο παρασκήνιο. Και δουλεύει: ο εγκέφαλός σου κάνει refresh στη λίστα των πραγμάτων που πρέπει, φοβάσαι ή σκέφτεσαι υπερβολικά.

Γιατί το παθαίνουμε;

Γιατί είμαστε υπερφορτωμένες. Όταν ζεις με το mental load στο κόκκινο, το μυαλό δεν βρίσκει εύκολα pause.

Γιατί έχουμε συνηθίσει στο “να κάνουμε κάτι”. Η αδράνεια μοιάζει απειλητική όταν έχουμε ταυτίσει την αξία μας με τη διαρκή δράση.

Γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος ερεθίσματα. Notifications, μηνύματα, ειδήσεις, συγκρίσεις. Ακόμα κι όταν σταματάς να βλέπεις, δεν σταματάς να “παίρνεις”.

Γιατί μας λείπει η ουσιαστική αποσύνδεση. Το “κάθομαι λίγο” δεν είναι πραγματική ξεκούραση όταν παράλληλα σκέφτεσαι 38 πράγματα.

Πώς μπορούμε να το “φρενάρουμε” λίγο;

Δεν θα εξαφανιστεί από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά υπάρχουν τρόποι να βάλεις φρένο:

Δώσε όνομα στις σκέψεις σου. “Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι άγχος.” Μόνο αυτό. Μην το λύσεις. Αναγνώρισέ το.

Κάνε κάτι μονότονο. Ζεστό ντους, ξεκαθάρισμα συρταριού, βόλτα χωρίς κινητό. Οι απλές κινήσεις ξεκουράζουν πιο πολύ απ’ όσο νομίζεις.

Μην πιέζεις τον εαυτό σου να “ηρεμήσει”. Η χαλάρωση δεν έρχεται με διαταγή. Έρχεται όταν νιώσεις ότι επιτρέπεται να μη σκέφτεσαι για λίγο.

Κλείσε τα μάτια και βάλε χέρι στην κοιλιά. Αναπνοές. Μικρές, ήσυχες. Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει. Δεν χρειάζεται να τον κουβαλάς μόνη σου.

Το doomscrolling του μυαλού είναι ένα από τα πιο αθόρυβα σημάδια της σύγχρονης εξουθένωσης. Δεν φαίνεται στους άλλους, αλλά το νιώθεις εσύ. Και είναι εντάξει να το αναγνωρίσεις.

Η πραγματική ξεκούραση το 2025 δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Και δεν έχει πάντα τη μορφή ενός spa ή μιας εβδομάδας διακοπών. Μπορεί να είναι μια στιγμή όπου επιτρέπεις στον εαυτό σου να μη λύσει τίποτα. Να μη σκεφτεί. Να υπάρχει απλώς.