Η ηθοποιός Παρθένα Χοροζίδου ήταν καλεσμένη στο Buongiorno και μίλησε για τη ζωή και την καριέρα της.

Μάλιστα δέχτηκε ομοβροντία κομπλιμέντων για το πόσο καλός άνθρωπος είναι.

«Μεγάλωσα στην Καβάλα σε μία πολύ ωραία οικογένεια, είμαι πολύ τυχερή σε αυτό. Όταν κατέβηκα στην Αθήνα νόμιζα ότι όλα τα παιδιά μεγάλωσαν σε μια οικογένεια σαν τη δική μου. Τότε κατάλαβα ότι υπάρχουν οικογένειες που περνάνε ζόρια, ήμασταν πολύ στη φούσκα μας εμείς. Συγκλονίστηκα, είδα ανθρώπους να μην μιλάνε στους δικούς τους.

Μεγάλωσα με πολύ αγαπημένους γονείς με τους τσακωμούς τους τους ωραίους. Πολύ χιούμορ, ωραίοι άνθρωποι. Ήρεμα. Εγώ στο δωμάτιό μου, άκουγα μουσική και ονειρευόμουν τι θα γίνω στην ζωή μου. Νομίζω ότι ό,τι έχω ονειρευτεί το έχω ζήσει.

Βγήκα από το σπίτι 18 χρονών όταν ήρθε ο Κραουνάκης στην Καβάλα. Δεν έβγαινα όταν ήμουν μικρή, δεν μου άρεσε πολύ το έξω. Και τώρα δηλαδή, σπιτόγατος. Μου αρέσει να είναι οργανωμένο και με πολύ δικούς μου ανθρώπους. Δεν έχω κάνει τρέλες στην ζωή μου. Είμαι το καλό παιδί, ακούω και επεξεργάζομαι όσα μου λένε οι γονείς μου. Δεν έχω πει κακή κουβέντα για κανέναν. Η φούσκα δεν έχει σκάσει νομίζω, δεν θέλω να σκάσει. Τώρα είμαστε εμείς που αγχωνόμαστε για τους γονείς μας. Ζουν τη ζωή τους στη Χρυσούπολη» ανέφερε.

«Κλαιγαμε κάθε μέρα στη σχολή για το τι περνάει ο ρόλος. Την πρώτη χρονιά στη σχολή Θεοδοσιάδη το κλάμα πήγαινε σύννεφο. Είχα κολλητή την Αγορίτσα την Οικονόμου. Ήταν μία άλλη φούσκα, διαφορετική από αυτό που βίωνα στο σπίτι μου. Νομίζω ότι έτσι προστατεύω τον εαυτό μου» ανέφερε.

«Έχω πληγωθεί στον έρωτα, ειδικά τα πρώτα χρόνια που πληγώνεσαι μόνη σου, έχω "τιμωρήσει" τον εαυτό μου που δεν εξέφραζα τα συναισθήματά μου. Δεν ήμουν θαρραλέο παιδί, φοβόμουν την απόρριψη. Είμαι λίγο "κότα"σε κάποια πράγματα αλλά κάποια τα ξεπέρασα. Ένα από αυτά ήταν όταν ηρθα στην Αθήνα που δεν ήξερα πώς θα είναι. Έφτιαξα το περιβάλλον μου γύρω μου για να είμαι ασφαλής.

Προχτές συνάντησα μια συνάδελφο που δεν ήμασταν στα καλύτερά μας και αγκαλιαστήκαμε σαν αδέλφια. Πραγματικά ξεχνάω τα άσχημα. Έχω πάρει συνάδελφο τηλέφωνο που την αδίκησα όταν συναντηθήκαμε. Ήταν ήδη μαμά είχε πολλά στο κεφάλι της. Εγώ νόμιζα ότι δεν με βοηθάει τότε. Της ζήτησα συγγνώμη.

Το βράδυ κοιμάμαι εντελώς καλά. Αν δεν είμαι καλά δεν κοιμάμαι, πρέπει να το λύσω το θέμα.

Δεν μου λείπει κάτι, είμαι τυχερή. Δεν μπορούμε να λέμε ότι κάτι μας λείπει. Έχω κεραμίδι στο κεφάλι μου, φίλους, φαγητό, ε΄χω δουλειά, έχω την υγειά μου. Δεν παθαίνω τίποτα αν δεν έχω γκόμενο τώρα! Κάπως πρέπει να βλέπουμε και τι γίνεται γύρω μας.

Ονειρεύομαι να μείνουν τα πράγματα όπως είναι τώρα, που είναι όλα καλά. Μου αρέσει να έχω καλές συναντήσεις στη δουλειά που συμβαίνει τώρα», είπε ακόμα.

«Αφήνομαι στους ανθρώπους σαν παιδί ακόμα και τώρα» ανέφερε.