Ο Μιχάλης Σαράντης ήταν καλεσμε΄νος της Φαίης Σκορδά και μίλησε για το θέατρο αλλά και την ασφάλεια που του παρέχει η σκηνή καθώς όπως ανέφερε είναι φοβικός. Μίλησε όμως και για την κόρη που έχει αποκτήσει με τη Μαίρη Μηνά

«Δεν νιώθω ότι κάνω κάτι λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που κάνω ή θα έκανα, ούτως η άλλως. Αυτη την δουλειά την κάνω γιατί δεν μπορώ αλλιώς, δεν γίνεται αλλιώς, κάνω θέατρο γιατί δεν μπορώ. Μπορεί κάποιος να έλεγε ότι φοβάται στην σκηνή, στην περίπτωσή μου, μόνο στην σκηνή δεν φοβάμαι. Οφείλω να παλεύω να είμαι καλά, δεν είναι και εύκολο με αυτά που γίνονται. Η σκηνή για μένα ήταν πάντα καταφύγιο γιατί πάντα ήμουν φοβικός και εκεί επειδή είναι όλα οριοθετημένα και οι ιστορίες είναι συγκεκριμένες όπως και οι ρόλοι, είναι πολύ δύσκολο αλλά έχει μία ασφάλεια. Με τα χρόνια έχω ασφάλεια προς τα έξω. Με βοηθάει πολύ η σκηνή. Το καταλαβαίνω εκ των υστέρων ότι είναι το καταφύγιό μου. Δεν είχα κάψα να γίνω ηθοποιός ως παιδί. Έλεγα χαζομάρες, επειδή ο μπαμπάς μου το έχει σπουδάσει, έλεγα ότι θέλω να γίνω γιατρός. Δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω, ήξερα ότι είχα μια αδιανόητη ενέργεια που κάπως έπρεπε να τη μετασχηματίσω. Καταλάβαινα ότι είμαι ευαίσθητος και ευάλωτος συγκριτικά με άλλους. Η ευαισθησία έχει να κάνει με τις ανοιχτές κεραίες όχι ότι κλαίω εύκολα ας πούμε. Επειδή μεγάλωσα σε μια δύσκολη αλλά πολύ ωραία γειτονιά, στο Μεταξουργείο, και παράλληλα πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, αυτό με έκανε να “χαμαιλεοντίζω” για να είμαι παράλληλα και στους δύο κόσμους. Από εκεί και μετά παρατηρούσα περισσότερο. Υπάρχει θεοποίηση στο χρήμα. Πολύς κόσμος δουλεύει για τα απαραίτητα κι καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά».

«Ο φόβος είναι παντού. Ξεκινάει από το μη που λέω στην κόρη μου και είναι λάθος να ταράζεις το σύστημα ενός ανθρώπου από μικρή ηλικία. Δεν ένιωθα ποτέ ασφαλής. Σιγά σιγά με δουλειά νιώθω καλύτερα αλλά η φύση μου είναι φοβική. Γενικά δεν πιστεύω ότι είναι κανείς καλά αυτή την περίοδο. Αν κάποιος μου το πει υπό αυτές τις συνθήκες θα θεωρήσω ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν μπορείς να μην συνεχίσεις. Είναι εύκολο να μπεις σε κατάσταση παραίτησης. Υπάρχουν συμφέροντα που δεν τα ξέρουμε. Το χρήμα κινεί τα πάντα. Εμείς όμως δεν είμαστε φτιαγμένοι να κυνηγάμε κάτι άυλο.

Έχει εκλείψει η πνευματικότητα και δεν ασχολείται κανένας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει κάτι ή ότι θα το βάλουμε κάτω. Θα αλλάξει το σενάριο, αρκεί να έχουμε πίστη. Όποιος έχει κοινωνική συνείδηση και βλέπεις ότι πλειοψηφικά αντιμετωπίζεται ως γραφικός πρέπει να το παρατηρούμε αυτό το φαινόμενο. Θεωρώ ότι όποιος μιλάει ευθέως για κοινωνικά ζητήματα, θεωρείται από πολύ κόσμο, γραφικός. Πιστεύω ότι οι ιδεολογίες έχουν τελειώσει αυτή την στιγμή και αυτό που μένει είναι η ανθρωπιά. Αν αυτό ακούγεται γραφικό, τότε είμαι ο πρώτος γραφικός.

Όλα αυτά που σας λέω τα πυροδοτεί ότι έχω ένα κορίτσι 3 χρονών και βλέπω ότι η αθωότητά της είναι η κινητήριος δύναμή της. Από αθωότητα ξεκινούν όλα. Έχω το προνόμιο να ζω με έναν άνθρωπο που είναι αθώος και τον βλέπω σιγά σιγά να μην είναι. Οπότε η ευθύνη μου και το προνόμιό μου μεγεθύνεται.

Η βία ενυπάρχει μέσα μας. Έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, η ΑΙ και δεν έχουμε λύσει τη βία μέσα μας! Είναι μια τεράστια αντίφαση. Μόνο αν αποδεχθείς ότι έχεις μία σκοτεινή πλευρά μπορεί να έρθεις σε ειρήνη με το μέσα σου. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν υπάρχει. Δεν το νομιμοποιείς όταν το εκφράζεις, το αποδέχεσαι. Ούτως η άλλως η βία είναι νομιμοποιημένη, μην κάνουμε ότι δεν είναι. Είναι παντού. Οι άνθρωποι είναι στα "κάγκελα" γι' αυτό υπάρχει η βία. Θα μας λυτρώσει η ζωή που είναι πανέμορφη».

Για το θέατρο και την παράσταση που πρωταγωνιστεί: «Το θέατρο είναι πολιτική πράξη. Το θέατρο δεν γίνεται χωρίς ηθοποιούς και θεατές. Με ενδιαφέρει να φέρω τον κόσμο στο θέατρο. Παίζω για να αλλάξω εμένα αρχικά. Εξαιτίας του Απόστολου Χαντζαρά έγινα ηθοποιός. Είναι σοβαρή περίπτωση. Αυτός ο άνθρωπος με έβαλε στην ζωγραφική και στο θέατρο».