Aνοίξατε την πρώτη σας μπουτίκ τον Μάη του ’68. Ποια ήταν τα όνειρά σας εκείνη την εποχή; Πώς ήταν η περιοχή; Μύριζε μπαρούτι! Ηταν αρκετά περίεργα τα πράγματα γιατί δεν ήμασταν μακριά από τα οδοφράγματα κι από τους διαδηλωτές. Ανοιξα μια μέρα του Μαΐου και εξαιτίας των γεγονότων στους δρόμους έπρεπε να κλείσω την επομένη. Αλλά ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρον να είσαι μάρτυρας αυτής της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας. Τελικά υπήρξα πολύ επηρεασμένη από αυτήν, γιατί τα ρούχα μου ήταν από την αρχή το αποτύπωμα αυτής της κουλτούρας διαμαρτυρίας.
Πώς σας επηρέασε το περιβάλλον του Παρισιού του Μάη του ’68; Δημιούργησα περισσότερο έναν τρόπο ζωής παρά μία μόδα. Μέσα στις βιτρίνες μου υπήρχαν ?παράλληλα με τα ρούχα? βιβλία και αντικείμενα καλλιτεχνών. Γιατί η δουλειά μου δεν αφορούσε μόνο τα ρούχα. Ηταν ένας τρόπος να υπάρχεις στον κόσμο. Γιατί ντύνω μια γυναίκα πνευματώδη, πολιτικοποιημένη, που την αφορά ο κόσμος μέσα στον οποίο ζει. Δεν ντύνω ένα «fashion victim».
Το αμερικανικό περιοδικό Women’s Wear Daily σας αποκάλεσε «παγκόσμια βασίλισσα του πλεκτού». Γιατί; Καταρχάς γιατί έφτιαξα ένα πουλοβεράκι που μπήκε στο εξώφυλλο του «Elle». Εγινα η βασίλισσα του πλεκτού κατά τύχη, χωρίς καν να ξέρω τη βελόνα του πλεξίματος. Και ο υπόλοιπος κόσμος ακολούθησε. Μου άρεσε πολύ το μαλλί, η αισθησιακή του επαφή με το δέρμα. Και είχα ένα συγκεκριμένο ταλέντο για να το δουλέψω. Μια ιδιαίτερη σχέση με αυτό το υλικό.
Επινοήσατε τη ραπτική από την ανάποδη, το χωρίς κόμπο, το χωρίς διπλό. Ποια ήταν η αρχική ιδέα πίσω από αυτές τις επινοήσεις; Δεν είχα καμία προ- σχεδιασμένη ιδέα. Σκέφτηκα απλώς ότι χωρίς κόμπο ήταν όμορφα τα πλεκτά, αυτή η αίσθηση του να έρχεσαι απευθείας σε επαφή με το υλικό, αυτό το δεύτερο δέρμα, αυτό το σώμα μέσα στο σώμα, αυτό το ανάποδο που φοριέται κανονικά. Ηταν ένας τρόπος ένδυσης ο οποίος ξέφευγε από την εποχή και τους κανόνες των μόδιστρων.
Το οποίο βέβαια συνέβαλε στο να απελευθερώσει τις γυναίκες. Αλλά εκείνη την εποχή δεν το ήξερα. Εκανα ό,τι μου ερχόταν χωρίς να νοιάζομαι για το τι είναι πιθανό και τι δεν είναι. Κι όλος ο κόσμος έλεγε ότι είμαι τρελή. Αλλά την ίδια στιγμή τραβούσα την περιέργεια και οι γυναίκες αγόραζαν τα ρούχα μου, γιατί ήθελαν να φορέσουν κάτι διαφορετικό.
Μπορείτε να εξηγήσετε τη φιλοσοφία που περιγράφετε με τον όρο «demode»; Είναι ένας τρόπος να φέρεις τη μόδα στις ιδιαιτερότητες του σώματός σου, χωρίς να ακολουθείς τις απαιτήσεις της. Πρέπει να το κάνουμε σε σχέση με αυτό που είμαστε: να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη για ώρες, μέρες, μήνες μέχρι να ανακαλύψουμε αυτό που είμαστε πραγματικά, να κρύψουμε αυτό στο οποίο υστερούμε και να αποκαλύψουμε αυτό που είναι όμορφο σε εμάς. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να παίζουμε με τη μόδα και να μη μένουμε προσκολλημένοι στις τάσεις της στιγμής.
Αυτό κάνει τις δημιουργίες σας αξεπέραστες; Ισως, γιατί σχεδιάζω και δημιουργώ γι' αυτήν τη γυναίκα που γνωρίζει τον εαυτό της, γνωρίζει το σώμα της. Οι γυναίκες αναγνωρίζουν αυτό το πολύ ιδιαίτερο στη μάρκα Rykiel, που τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν ταυτόχρονα στυλ και να είναι ο εαυτός τους. Να παίζουν με τη μόδα, μερικές φορές σοβαρά, χωρίς όμως να παίρνουν και τους εαυτούς τους στα σοβαρά.
Γνωρίζατε τον Andy Warhol. Σας επηρέασε; Οφείλω πολλά στους καλλιτέχνες που έχω συναντήσει, όπως ο Warhol, ο Dali ή ο Cesar, o Champas. Εχουν έναν τρόπο να βλέπουν τον κόσμο ο οποίος με αφορά. Με εμπνέει. Είχα μια σχέση πολύ ιδιαίτερη με τους δημιουργούς. Ο τρόπος που έβλεπαν τον κόσμο είχε κάτι να μου πει. Και ανταλλάξαμε πολλά. Είτε επρόκειτο για τις λέξεις και τις εικόνες, είτε για τις συνεργασίες που μπόρεσα να έχω με τους φωτογράφους, για παράδειγμα με τον Dominique Isserman.
Είχατε πει πως «ένα φόρεμα είναι ένας ηθοποιός που μιλά με ακρίβεια». Ποιοι είναι οι ρόλοι του σινεμά ή του θεάτρου που σας σημάδεψαν περισσότερο; Λάτρεψα την Εύα μέσα στο All About Eve. Η Bettie Davis ήταν εκθαμβωτική. Αλλά δεν έχω ειδικά μία μούσα. Τα κορίτσια που βρίσκεις στον δρόμο, οι γυναίκες της οικογένειάς μου, αυτές με τις οποίες δουλεύω, με εμπνέουν όπως μπορεί να με εμπνεύσει και μια ηθοποιός.
Τι σας έμαθε η βιομηχανία της μόδας; Πόσο επηρέασε το χαρακτήρα σας; Μου έμαθε ότι όλα αρχίζουν διαρκώς από την αρχή. Πως μία collection που μόλις τελείωσε οφείλει να ξαναπάρει τον δρόμο της. Οπως το περιγράφω στο βιβλίο μου, «collection που τελειώνει, collection ατελείωτη». Τα πράγματα γίνονται και ξεγίνονται στη μόδα, πότε μέσα στην αμφιβολία πότε μέσα στη βεβαιότητα. Ολα συμβαίνουν ανάμεσα σε αυτήν την ισορροπία.
Ποια θα ήταν η στυλιστική συμβουλή που θα δίνατε σε μια Ελληνίδα; Οι γυναίκες δεν διαφέρουν, είτε βρίσκονται στην Ελλάδα, είτε στη Γαλλία είτε στην Ιαπωνία. Κανένας δεν μπορεί να τους πει πώς θα είναι ή πώς θα ντυθούν. Ούτε εγώ, ούτε μια πωλήτρια σε boutique δεν μπορεί να δώσει συμβουλές. Γιατί μια γυναίκα οφείλει να μάθει να γνωρίζει τον εαυτό της για να είναι σίγουρη γι' αυτό που φοράει. Να βρει τον χαρακτήρα της και να τον κρατήσει. Θα έλεγα ότι οι Ελληνίδες θα μπορούσαν να εμπνέονται από την ελληνική μυθολογία, που είναι τόσο πλούσια σε χαρακτήρες!
Και ποιο είναι το αγαπημένο σας σλόγκαν; Πρέπει να «χρυσώσεις» τον εαυτό σου για να σε λατρέψουν. Το λέει κάπου ο Baudelaire («Il faut se dorer pour se faire adorer»).
