Η έκθεση "Αντανακλάσεις. Αντιγράφοντας τη βυζαντινή και τη δυτική τέχνη" παρουσιάζεται στο Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης. που διοργανώνει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Νέον Μουσείον Ευρωπαϊκής και Ανατολικής Τέχνης 1984» Ιωάννου και Δέσποινας Πασσά.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμβρίου 2008 και στόχος της είναι να αναδείξει τις εκδοχές της τέχνης της αντιγραφής, όπως αυτή αναπτύχθηκε στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Στους χώρους του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης παρουσιάζονται αντίγραφα της συλλογής του Ιδρύματος Ι. και Δ. Πασσά, ανυπόγραφα έργα άγνωστων Ευρωπαίων αντιγραφέων που φιλοτεχνήθηκαν πιθανόν μεταξύ του β΄ μισού του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Παράλληλα εκτίθενται αντίγραφα έργων βυζαντινής τέχνης από τη συλλογή αντιγράφων του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου, που αναδεικνύουν τη διαφορετική αντίληψη των Ελλήνων καλλιτεχνών γύρω από την έννοια και τη χρήση της τέχνης της αντιγραφής.

Στην Ευρώπη του 19ου αιώνα η τέχνη της αντιγραφής ήταν ευρέως διαδεδομένη. Παραγγελίες αντιγράφων εκτελούσαν οι διάφορες κυβερνήσεις, συλλέκτες καθώς και η Καθολική Εκκλησία. Οι επαγγελματίες αντιγραφείς παρέμεναν ανώνυμοι και το αντίγραφο έπρεπε να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ η διαδικασία επιβλεπόταν από ειδικούς επιθεωρητές. Η οριστική φθορά του επαγγέλματος του αντιγραφέα στην Ευρώπη επήλθε μετά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα όταν με τη χρήση της έγχρωμης φωτογραφίας άλλαξαν και οι αντιλήψεις γύρω από την τέχνη, με αποτέλεσμα το αντίγραφο να χάσει την καλλιτεχνική του αξία.

Στην Ελλάδα η αντιγραφή έργων Βυζαντινής & Μεταβυζαντινής τέχνης ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα πολλοί σπουδαίοι Έλληνες καλλιτέχνες καταπιάστηκαν με την τέχνη της αντιγραφής, ανάμεσά τους οι Φώτης Κόντογλου, Αγήνωρ Αστεριάδης, Πολύκλειτος Ρέγκος, Παντελής Ζωγράφος και Σπύρος Παπαλουκάς, έργα των οποίων συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή αντιγράφων του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

Η αντιγραφή έργων βυζαντινής τέχνης συνεχίστηκε στην Ελλάδα και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα από ειδικευμένους συντηρητές, όπως ο Φώτης Ζαχαρίου, ο Χρήστος Λεφάκης και ο Γιάννης Κολέφας.