ΤΙ: Το Megaron Plus ανάμεσα στο κλασικό και την παγκοσμιοποίηση !
Διάλεξη του Ιταλού αρχαιολόγου Salvatore Settis
Πότε: Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
Ώρα έναρξης 7 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας
Η διάλεξη θα γίνει στα αγγλικά και θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 6 μ.μ.
Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης αρχίζει μισή ώρα νωρίτερα

Ανιχνεύοντας τη σημασία της κλασικής παράδοσης στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, το Megaron Plus φιλοξενεί ένα από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης αρχαιολογίας.

Ο Σαλβατόρε Σέτις (Salvatore Settis), πρύτανης της Scuola Normale Superiore της Πίζας και Καθηγητής Ιστορίας Κλασικής Τέχνης και Αρχαιολογίας στην ίδια σχολή, θα παρουσιάσει ομιλία με θέμα «Τα μουσεία της Κλασικής Αρχαιολογίας την εποχή της παγκοσμιοποίησης».

Τον σχεδιασμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης έχει αναλάβει ο κ. Ανδρέας Γιακουμακάτος, Καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο καθηγητής Σαλβατόρε Σέτις γεννήθηκε στο Ροζάρνο, επαρχία της Καλαβρίας, το 1941 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Scuola Normale Superiore το 1965. Από την αρχή της καριέρας του έχει υπάρξει επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως την αρχαία ιστορία της τέχνης, την ιστορία της κλασικής παράδοσης και την ιστορία της εικονογραφίας και της θρησκευτικής τέχνης στην Ευρώπη από τον Μεσαίωνα μέχρι τον 16ο αιώνα.

Ο Σαλβατόρε Σέτις έχει διατελέσει Διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Getty για την Ιστορία της Τέχνης και της Ανθρωπότητας από το 1994 έως το 1999. Από το 2007 είναι πρόεδρος της Ανώτατου Συμβουλίου Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Τοπίου της Ιταλίας (Consiglio Superiore dei Beni Culturali e Paesaggistici), ενώ είναι μέλος διάφορων ακαδημιών, συμπεριλαμβανομένων της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της Εθνικής Ακαδημίας dei Lincei στη Ρώμη. Το 2007 αναγορεύτηκε επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα. Ο Σέτις είναι ο συγγραφέας πολλών βιβλίων που έχουν εκδοθεί στα ιταλικά και τα αγγλικά, ενώ ο Έλληνας αναγνώστης μπορεί να διαβάσει «Το μέλλον του κλασικού» (εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2006)

«Η περιθωριοποίηση των κλασσικών γραμμάτων στα εκπαιδευτικά μας συστήματα και στην κουλτούρα μας αντιπροσωπεύει μία βαθιά πολιτιστική αλλαγή, που είναι δύσκολο να αγνοήσουμε. Τι θέση να έχουν οι αρχαίοι σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από την ανάμειξη ανθρώπων και πολιτισμών, την καταδίκη του ιμπεριαλισμού, το τέλος των ιδεολογιών και την εκ των προτέρων υπεράσπιση κάθε τοπικής παράδοσης, της οποιασδήποτε εθνοτικής και εθνικής ταυτότητας απέναντι σε κάθε μορφή πολιτιστικής ηγεμονίας; Γιατί να αναζητά κανείς τις κοινές του ρίζες, όταν όλοι προσπαθούμε πώς να διαφοροποιηθούμε από τον διπλανό μας;», αναρωτιέται στο «Μέλλον του κλασικού» ο Σαλβατόρε Σέτις, ο οποίος τα τελευταία χρόνια υπήρξε πρωταγωνιστής στην Ιταλία μιας διαμάχης ενάντια στο ξεπούλημα της πολιτιστικής κληρονομιάς.

«Η βασική θέση του Σέτις είναι ότι κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να αναστοχαστεί τον εαυτό του αν δεν επιχειρήσει μια συγκριτική προσέγγιση με άλλες κοινωνίες: τους "άλλους" με την έννοια του χρόνου (τους Έλληνες και τους Ρωμαίους), τους "άλλους" με την έννοια του τόπου (τους πολιτισμούς εκτός της Ευρώπης). Η ανάλυσή του δεν είναι μόνο φιλολογική αλλά και ανθρωπολογική, ιστορική και αισθητική, ενώ αντλεί ερεθίσματα και από τον χώρο της αρχιτεκτονικής: το δοκίμιό του συνιστά δηλαδή μια εξαιρετική συμβολή στον χώρο των πολιτισμικών σπουδών», γράφει ο καθηγητής Ανδρέας Γιακουμακάτος.

Το όνομα του Σαλβατόρε Σέτις προκάλεσε αίσθηση στην Ελλάδα όταν το 2004 υποστήριξε την άποψη ότι η μεταφορά των Γλυπτών του Παρθενώνα στη Βρετανία από τον Έλγιν δεν μπορεί να θεωρηθεί κλοπή και ότι τα Γλυπτά απέκτησαν νόημα και «μπήκαν στους πολιτιστικούς ευρωπαϊκούς κύκλους» από τη στιγμή που εκτέθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. «Ακόμη και εάν επέστρεφαν στην Ελλάδα, τα Γλυπτά θα κουβαλούν πάντοτε το ειδικό νόημα που απέκτησαν στο Λονδίνο», έγραψε ο Ιταλός καθηγητής.

Στο βιβλίο του πάντως, ο Σαλβατόρε Σέτις «προτείνει να αντιμετωπίζουμε το "κλασικό" όχι ως κάτι το βαθιά "εκπληκτικό" και "ξένο", αλλά ως ένα ισχυρό κίνητρο για να κατανοήσουμε το "διαφορετικό", ως ένα πρόγραμμα ανοιχτό σε καινούργιες ερμηνείες. Προτείνει μια καινούργια θεμελίωση των κλασικών σπουδών ως στοιχείο ενός νέου κοσμοπολιτισμού», γράφει ο Καθηγητής Ιστορίας Αντώνης Λιάκος.