Ένα μοναδικής ομορφιάς ταξίδι έκανε την εβδομάδα που πέρασε η εκπομπή Όπου υπάρχει Ελλάδα που βρέθηκε στη Λακωνία και μετά στα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα. Ευλαμπία Ρέβη και Γιω΄ργος Κουρδής μας ταξίδεψαν σε μέρη της Ελλαδας που θαμπώνουν με την ομορφιά τους, έχουν όμως και προβλήματα.
Ιδού το εβδομαδιαίο ημερολόγιο της Ευλαμπίας Ρέβη και πώς κατέγραψε το ταξίδι της εκπομπής:
«Ξεκινήσαμε την εβδομάδα μας από την Λακωνική γη, τη γη του Λεωνίδα και των ατρόμητων Σπαρτιατών πολεμιστών, την ένδοξη Σπάρτη που σήμερα στέκει κάτω από την καστροπολιτεία του Μυστρά. Στη γη των Λακεδαιμονίων, εκεί που η πέτρα μιλάει και η σιωπή έχει μνήμη, απλώνεται η Σπάρτη. Δεν είναι πια η σιδερένια πολιτεία των νόμων και των ξίφων. Είναι μια γη ήρεμη, σχεδόν λησμονημένη, μα γεμάτη ανάσες από τους αιώνες. Κάθε της χαραμάδα, κάθε χαμηλός λόφος, κρύβει έναν θρύλο.
Εικόνες μιας άλλης εποχής παρουσίασε η εκπομπή μας στον επιβλητικό Μυστρά των Παλαιολόγων. Εκεί που κάποτε οι δεσποτάδες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας έστησαν τα παλάτια τους, τώρα ανθίζουν μονάχα οι κισσοί και οι προσευχές των ερημιτών. Οι καμπάνες σιωπούν, μα η ιστορία μας ψιθυρίζει από τους τοίχους των ερειπωμένων εκκλησιών.
Στο σήμερα όμως προβληματίζει η αποκαρδιωτική εικόνα του "στεγνού" από νερό ποταμού Ευρώτα. Ο ποταμός που κάποτε ήταν η φλέβα της ζωής για τη Σπάρτη, που δρόσιζε τα λιόδεντρα, τις συκιές και τα στόματα των κουρασμένων. Τώρα όμως ο Ευρώτας διψά. Τον βλέπεις να κυλά νωθρά, σχεδόν ντροπιασμένα, σαν να ζητά συγγνώμη που δεν είναι πια αυτός που ήταν. Η Σπάρτη και η Λακωνία διψάει, όπως ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. Και οι κάτοικοι της ζητούν να γίνει επιτέλους ένα φράγμα που θα σώσει τις καλλιέργειες τους και ταυτόχρονα να προστατευτεί το υδάτινο στοιχείο από τα απόβλητα ελαιοτριβείων και όχι μόνο.
Όμως στην Σπάρτη είχαμε και μια ευχάριστη έκπληξη. Οι εθελοντές της φιλοζωικής μας έφεραν δύο σκυλίτσες την "Τυρόπιτα" και την "Καζαμπλάνκα". Δύο αδεσποτάκια που αναζητούν μια οικογένεια. Οι σκληρές εικόνες του παλιού κυνοκομείου της Σπάρτης με τα ταλαιπωρημένα ζώα είναι πια παρελθόν με τα σκυλάκια να ζουν πια σε καλές συνθήκες. Μια μέρα μετά την προβολή της εκπομπής η τύχη χαμογέλασε αρχικά για την "Τυρόπιτα" καθώς υιοθετήθηκε από μία οικογένεια από τον Πειραιά.
Την Τρίτη βρεθήκαμε σε μια ακόμα Καστροπολιτεία της Λακωνίας, τη Μονεμβασιά. Στέκει εκεί σαν καράβι αρχαίο, αραγμένο στην άκρη του βράχου. Κρυμμένη και γαντζωμένη σε αυτόν , αποκαλύπτεται μόνο όταν την πλησιάσεις με σεβασμό – από τη μία και μοναδική της είσοδο. Έτσι της έμεινε και τ’ όνομα: μόνη έμβαση.
Το κάστρο της δεν είναι απλώς πέτρα και τείχη. Είναι ψίθυρος του μελτεμιού στα καλντερίμια, είναι το ηλιοβασίλεμα που χύνεται σαν κρασί απ’ τις πολεμίστρες, είναι τα βήματα των εραστών που χάνονται στις καμάρες και τους θόλους. Εκεί, στην άκρη του βράχου, όπου το πέλαγος φιλάει την αιωνιότητα, η Μονεμβασιά δεν είναι απλώς τόπος. Είναι αίσθηση. Είναι έρωτας με τη μορφή πόλης.
Εκεί στην γενέτειρά του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, το σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ακριβώς πάνω από την πύλη της Μονεμβασιάς, σήμερα ανοίγει τις πόρτες του ως μουσείο αφιερωμένο σε εκείνον.
Όμως η εκπομπή μας πήγε και στα πανέμορφα χωριά της περιοχής, το Κυπαρίσσι και τον Ζάρακα όπου οι κάτοικοι του αντιμετώπισαν στο πέρασμα των ετών την λειψυδρία και τις ελλείψεις σε αγαθά.
Την επόμενη ημέρα στούντιο μας έγινε η Νεάπολη, εκεί δίπλα από το άγαλμα του Βατικιώτη ναύτη που θυμίζει στους επισκέπτες την μεγάλη ναυτική παράδοση αυτού του τόπου.
Η κάμερα της εκπομπής βρέθηκε και στην αρχαιότερη βυθισμένη πόλη, το Παυλοπέτρι στα στενά της Ελαφονήσου με την παραλία της Πούντας, η οποία χρονολογείται στο 3.800 π.Χ.
Στο χωριό Τάλαντα αλέσαμε το αλεύρι μας με τον παραδοσιακό τρόπο σε έναν από τους τρεις νερόμυλους που λειτούργησαν ξανά χάρη στο μεράκι και την επιμονή των κατοίκων. Δια θαλάσσης φτάσαμε και στον Κάβο Μαλιά, το ακρωτήρι των θρύλων με τις αμέτρητες ιστορίες ναυαγίων από την αρχαιότητα έως σήμερα, με τον Φάρο του να είναι μάρτυρας αλλά και πλοηγός για τους καπετάνιους.
Την Πέμπτη αναχωρήσαμε από την Νεάπολη για τα Κύθηρα, το νησί της Αφροδίτης και των ανέμων. Στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου, εκεί όπου το Ιόνιο συναντά το Αιγαίο και το Κρητικό Πέλαγος, ξεπροβάλλουν τα Κύθηρα – ένα νησί που δεν φωνάζει, αλλά ψιθυρίζει με χάρη, σαν την ίδια την Αφροδίτη που, κατά τον Ησίοδο, γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων στις ακτές του. Από τον Αβλέμονα,το "καλό λιμάνι" με τα κρυστάλλινα νερά, ξεκινήσαμε την πρώτη εκπομπή μας για το νησί.
Ένα ζευγάρι από την Πολωνία μας μίλησε για αυτή την μαγεία των Κυθήρων που κάθε χρόνο τους φέρνει εδώ. Τα Κύθηρα μας λένε δεν σου αποκαλύπτονται μονομιάς. Σε αφήνουν να τα ανακαλύψεις αργά, βήμα το βήμα, σαν ένα παλιό μυστικό που ξετυλίγεται.
64 χωριά πετρόχτιστα και σχεδόν ανέγγιχτα από τον χρόνο, ξωκλήσια χαμένα μέσα σε κάμπους από θυμάρι και ρίγανη, κάστρα ενετικά που αγναντεύουν με σιωπηλή περηφάνια το πέλαγος. Οι κάτοικοι του όμως τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα της σύνδεσης με την ηπειρωτική χώρα. Ζητούν συχνά δρομολόγια και επέκταση του αεροδιάδρομου για να υποδέχονται πτήσεις τσάρτερ.
Ανεβήκαμε και στην βραχονησίδα Χύτρα, μαζέψαμε με τους κατοίκους τα περίφημα και αμάραντα λουλούδια Σεμπρε Βιβα.
Την Παρασκευή αποχαιρετήσαμε τα Κύθηρα από το Διακόφτι, από την παραλία του που σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει αυτές της Καραϊβικής. Τυρκουάζ, κρυστάλλινα νερά, χρυσές αμμουδιές. Αυτά είναι που κάνουν τους Τσιριγώτες που έχουν ξενιτευτεί να γυρνούν πίσω σε αυτόν τον τόπο.
Το Όπου υπάρχει Ελλάδα ταξίδεψε και στα Αντικύθηρα των 30-40 κατοίκων. Ένα ακόμα νησί αυθεντικής ομορφιάς ένας θησαυρός της φύσης όπου τα μεταναστευτικά πουλιά ξεκουράζονται πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Όμως το ταξίδι στα Κύθηρα, τα Αντικύθηρα και την Λακωνία κάπου εδώ τελείωσε, γυρίσαμε με τις καλύτερες αναμνήσεις μα πάνω απ όλα με περισσότερους φίλους και φίλες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ για την φιλοξενία και την αγάπη του.
Επόμενοι προορισμοί την ερχόμενη εβδομάδα, οπότε και κλείνουμε 100 εκπομπές, η Άνδρος, η Τήνος και η Σύρος».
