Και ο κωμικός ηθοποιός, που ουκ ολίγες φορές αναφερόταν στη μητέρα του μέσα από τη σατιρική εκπομπή, δεν γινόταν να μην αναφερθεί και στο θάνατο της. Λίγο πριν το κλείσιμο της εκπομπής, ο Λάκης αφιέρωσε μερικά λεπτά για τη μητέρα του, τη Ριρίκα, η οποία «έφυγε» από τη ζωή πριν λίγο καιρό. Τα λόγια του συγκλόνισαν τους πάντες, ενώ και ο ίδιος δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυα του.
«Στις δύο προηγούμενες εκπομπές είχα πολύ μεγάλη ένταση, χοροπήδαγα τρελά. Ήταν η ύστατη προσπάθεια που έκανα να πείσω τη μητέρα μου από το γυαλί της τηλεόρασης ότι όλα θα πάνε καλά στο δωμάτιο 818 του «Υγεία» που βρισκότανε. Εγώ μεγάλωσα για να μπορώ να περνάν καλά οι άνθρωποι της γειτονιάς μου. Και η μητέρα μου έκλεισε αυτόν τον κύκλο της γειτονιάς. Αυτός λοιπόν ο κύκλος τέλειωσε και κάπου στη διαδρομή εσείς γίνατε η δική μου γειτονιά» είπε αρχικά.
Και συνέχισε: «Η μητέρα μου μού έδωσε τα πάντα, μας έδωσε τα πάντα από αυτά που δεν είχε κι εγώ με τον αδερφό μου της δώσαμε πολλά από αυτά που είχαμε. Η μητέρα μου μεγάλωσε, δούλευε μαζί με την μητέρα της, τη γιαγιά μου, καθαρίζοντας σκάλες και ήταν πολύ ευτυχισμένη που στα γεράματά της δε βασανίστηκε κι έλεγε “ευχαριστώ το Θεό που με αποζημίωσε και δεν περνάω δύσκολα γεράματα”, σε σχέση με αυτή την παιδική ηλικία που είχε.
Σε έναν άνθρωπο που έχει κάνει τόσα ξενύχτια για σένα, το να κάνεις εσύ 10-15 νιώθεις ότι είναι κάτι λίγο. Τον τελευταίο καιρό που πάλευα μέσα μου, μπλοκάρισα. Οι συνεργάτες μου μού μίλαγαν τέσσερις φορές και δεν άκουγα τίποτα, δεν καταλάβαινα τίποτα. Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι όταν είναι κάποια ώρα και φεύγει ένας άνθρωπος ευτυχισμένα και στην ώρα του είναι ωραία, αλλά όταν έχεις την ίδια ενέργεια και μία σκέψη παράλληλη, νομίζω ότι χάνεις το μυαλό σου, την ψυχή σου, το σώμα σου».
Και κατέληξε: «Δεν κλαίω γιατί δεν θεωρώ παράλογο ότι έφυγε. Έφυγε μια χαρά, ευτυχισμένη, με χιούμορ μέχρι τελευταία ώρα. Τις τελευταίες φράσεις που είπαμε, είχε δει την εκπομπή που έλεγα εγώ τον άλλον ολοζώντανο και μου λέει “εγώ είμαι ολοζώντανη”, της λέω “ε, όχι δεν είσαι και ολοζώντανη”, μου λέει “μισοζώντανη;”. Μην το πάρετε ανάποδα αυτό που θα πω, αλλά ο τρόπος για να ευχαριστιέμαι εγώ όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να ευχαριστιούνται οι δικοί μου, ο πατέρας μου και η μητέρα μου. Στο σπίτι μου έβαλα αυτή τη φωτογραφία και έτσι θέλω να την θυμάμαι, χαρούμενη»
