Από τη Σίσσυ Μενεγάτου
Ελληνίδα αγάπησε Αλβανό. Μην πάει ο νους σας στην «πρώτη διδάξασα», τη Ρούλα Βροχοπούλου, και τον Φραν. Στο έργο των Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», που παίζεται στο Θέατρο «Λαμπέτη», η Λίζα (Δήμητρα Στογιάννη) και ο Αλβανός Άλφρεντ (Νικόλας Μακρής) είναι οι νεαροί ήρωες του καινούργιου ελληνο-αλβανικού love story. Μάλιστα, προσκαλούν τη Ρούλα Βροχοπούλου να τους απολαύσει.Αν και ο πρώτος διάσημος ελληνο-αλβανικός έρωτας «ναυάγησε», η Ρούλα Βροχοπούλου έγινε η πιο πονεμένη calt TV guest-persona, που δεν δίστασε να φτάσει στα άκρα για την αγάπη. Και αφού έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, «αφήνει» τη σκυτάλη στους νεότερους να ζήσουν στο θέατρο έναν ελληνο-αλβανικό παράφορο έρωτα, γεμάτο δυσκολίες, εμπόδια και ρατσισμό, αλλά με happy end. Ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας, που αγγίζουν τον παλμό των θεατών, σκέφτηκαν ότι ένας νέος ελληνο-αλβανικός έρωτας μπορεί να ταράξει τα νερά και έστησαν μια απίστευτη φάρσα, που όμως εκτός από τα κωμικά της στοιχεία έχει πολλή αλήθεια, ανθρωπιά και συγκίνηση.
Το ΛΟΙΠΟΝ συνάντησε τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές, τη Δήμητρα Στογιάννη και τον Νικόλα Μακρή, που ζουν το όνειρο ενός τρελού ελληνο-αλβανικού έρωτα και τον εφιάλτη του περίγυρου. Κάπου εδώ η Ρούλα Βροχοπούλου θα ξεσπούσε σε κλάματα, κάτι που ίσως το κάνει όταν δει τους δύο νέους στο σανίδι να τα τινάζουν όλα στον αέρα και να κάνουν τα πάντα για να είναι μαζί.
Ρούλα, μην κλαις. Ο Άλφρεντ τελικά δεν θα προδώσει τη Λίζα που λατρεύει. Υπάρχει ελπίδα
«Αν και εμείς υποδυόμαστε ένα νέο σε ηλικία ζευγάρι, μοιραία το μυαλό των θεατών πηγαίνει στην ιστορία της Ρούλας Βροχοπούλου και του Φραν. Κι αυτό γιατί είναι η πιο γνωστή ιστορία ανάμεσα σε μια Ελληνίδα και έναν Αλβανό που έχει απασχολήσει τα ΜΜΕ», μας λέει ο Νικόλας Μακρής, που για τις ανάγκες του ρόλου του έμαθε αλβανικά. «Εγώ στο έργο σπουδάζω στο Λονδίνο μαζί με τη Λίζα και οι γονείς της μέσα από μια συγκυρία πραγμάτων νομίζουν ότι είμαι Άγγλος. Όταν μάθουν ότι είμαι Αλβανός, θα γίνει το έλα να δεις. Εγώ όμως την αγαπάω και δεν θα υπολογίσω τίποτα. Το ίδιο και εκείνη. Θα αποφασίσουμε να κλεφτούμε και να παντρευτούμε. Τελικά, δεν θα χρειαστεί να την... κλέψω, αλλά θα παντρευτούμε. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, θα περάσουμε από σαράντα κύματα».
Στο έργο τολμάς να κάνεις τα πάντα για αυτή την κοπέλα. Το ίδιο θα έκανες και στην προσωπική σου ζωή;
«Σίγουρα. Όμως, μέχρι στιγμής δεν έχω νιώσει έναν τόσο δυνατό έρωτα. Δεν παίζει ρόλο αν είναι Ελληνίδα ή αλλοδαπή».
Εσύ, Δήμητρα, θα τολμούσες να αγαπήσεις έναν Αλβανό;
«Εάν κάποιος άγγιζε την ψυχή μου, αν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε πραγματικά, αν είχαμε κοινά πράγματα να πούμε και να κάνουμε, αν υπήρχε αυτή η βαθύτερη επικοινωνία, η εθνικότητα θα ήταν το τελευταίο που θα σκεφτόμουν».
Πώς θα αντιδρούσαν οι γονείς σου;
«Δεν έχουμε συζητήσει κάτι τέτοιο. Όμως, οι γονείς μου με εμπιστεύονται. Δηλαδή, αν κάνω οποιαδήποτε επιλογή, όπως και τώρα στα επαγγελματικά μου και τα προσωπικά μου, συνήθως με στηρίζουν. Δέχονται αυτό που έχω επιλέξει και αν μπορούν να με βοηθήσουν, το κάνουν».
Στο έργο εκείνη τολμάει να τα τινάξει όλα στον αέρα, να απαρνηθεί ακόμα και τους γονείς της για έναν έρωτα. Εσύ θα το έκανες;
«Εάν είχα τη δυνατότητα να ζήσω έναν τέτοιον έρωτα, νομίζω ότι θα έκανα πάρα πολλά πράγματα. Δεν ξέρω πού μπορεί να έφτανα. Δεν μπορώ να το φανταστώ».
Πιστεύεις ότι ένας τέτοιος γάμος μπορεί να αντέξει;
«Βέβαια. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη και από τις δύο πλευρές. Εγώ στο έργο φτάνω στο σημείο, όταν οι δικοί μου δεν θέλουν τον Άλφρεντ, να απαρνηθώ την οικογένειά μου και τους λέω ότι οι γονείς μου είναι τα πεθερικά μου: Πατέρας μου είναι ο Μπουκαράν και η μάνα μου η Κλαπέτα. Με εσάς δεν έχω τίποτα και αν φύγουνε στα Τίρανα, θα πάω μαζί τους».
Αν έρθει η Ρούλα Βροχοπούλου να σας δει και, έχοντας ζήσει αυτόν το μεγάλο έρωτα με τον Φραν, συγκινηθεί και κλάψει βλέποντάς σε να υποδύεσαι τον Άλφρεντ, τον ερωτευμένο Αλβανό, τι θα της πεις, Νικόλα;
«Δεν ξέρω. Στα ερωτικά θέματα δεν τολμώ να πω κάτι ούτε στους φίλους μου, γιατί αυτά είναι πολύ προσωπικά, πόσο μάλλον σε μια κυρία που δεν την ξέρω. Μακάρι όμως να έρθει να δει το έργο και ίσως αυτό να της πει κάτι».
Τη βλέπεις με συμπάθεια και ας έχει φτάσει στα άκρα;
«Ναι, τη βλέπω με πολλή συμπάθεια. Πιστεύω πως όταν ένας άνθρωπος είναι ερωτευμένος, είναι καλό να φτάνει στα άκρα. Είναι κακό να μη φτάνει. Θέλει μαγκιά ψυχής να φτάνεις στα άκρα για ό,τι πιστεύεις. Για ό,τι δυνατό κουβαλάμε μέσα μας».
«Ο έρωτας νικάει τα πάντα», επισημαίνει η Δήμητρα Στογιάννη. «Όταν είναι αγνός, ανοίγει την ψυχή του ανθρώπου και τον προετοιμάζει να δεχτεί πράγματα και καταστάσεις. Μας μαλακώνει και μας κάνει πιο δυνατούς. Άλλωστε, πολλές φορές ο έρωτας έρχεται και ανατρέπει τα πάντα».
