Στη βραδινή εκπομπή Καλύτερα Αργά ήταν καλεσμένη η Κωνσταντίνα η οποία μίλησε για την πολύχρονη καριέρα της στο τραγούδι, τη σχέση της με την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο αλλά και τον αγνοούμενο πατέρα της από την εισβολή των Τούρκων στο νησί το 1974.

«Ποτέ δεν ξεχνάω τα βιώματά μου. Τα αδέρφια μου ήταν αιχμάλωτοι και έρχονταν σε αντιπαράθεση γιατί ο ένας ήθελε να το συζητάει και ο άλλος όχι. Χάθηκε ο πατέρας μου πολύ νωρίς. Είναι μέσα στους 2000 αγνοουμένους, ξέρουμε πώς τον έχουν συλλάβει. Η μεγαλύτερη πληγή είναι ότι μου πήραν τον πατέρα μου σε μια πολύ τρυφερή στιγμή που τον είχα ανάγκη. Έχουν περάσει 51 χρόνια και το μόνο που ελπίζουμε είναι ότι θα βρεθούν τα οστά του σε κάποιον ομαδικό τάφο. Η Κύπρος είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που έχει αγνοούμενος και το κράτος δεν έχει διαχειριστεί σωστά το θέμα. Για να ρυθμίσουμε τα περιουσιακά μας στοιχεία υποχρεωθήκαμε να πάμε στο δικαστήριο να τον κηρύξουμε άφαντο για να τον κληρονομήσουμε».

Η τραγουδίστρια εξέφρασε το παράπονό της για την πατρίδα της.

«Η πατρίδα μου μόνο με πληγώνει αλλά την αγαπώ γιατί είναι οι ρίζες μου. Μόνο πόνο μου έχει δώσει. Η δουλειά που έχω κάνει, η καριέρα, τα πέτυχα εγώ. Δεν συμβαίνει μόνο σε μένα. Στον τόπο που γεννήθηκα δεν με εκτιμούν τόσο πολύ όσο εδώ που έχω κάνει καριέρα. Η Κύπρος ποτέ δεν μέτρησε αυτό που έχω κάνει στο σημείο που έπρεπε» ανέφερε.

Η τραγουδίστρια μίλησε και για την περίοδο που πέρασε από την οικονομική καταστροφή.

«Νιώθω ευλογημένη από τον Θεό γιατί μου έδωσε αυτό το δώρο, τη φωνή και με έκανε ένα άτομο που μελετούσα αυτό που έκανα για να το φέρω στο πιο τέλειο σημείο. Η αγάπη του κόσμου είναι αποτέλεσμα όλου αυτού και της ευγένειάς μου.

Όταν έπαθα μια μεγάλη οικονομική ζημιά με το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο, με χτύπησε στις φωνητικές χορδές. Πήγα στον ΩΡΛ μου και μου είπε ότι δεν έχουν τίποτα, είναι ψυχολογικό. Πήγα σε φωνολόγο που με βοήθησε να τοποθετώ την φωνή μου όταν στεναχωριέμαι».