Στον καναπέ του Στούντιο 4 βρέθηκε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και άφησε άφωνο -κυριολεκτικά- τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, όταν του αποκάλυψε πως έχει γράψει τους στίχους για ένα πολύ γνωστό τραγούδι του Χρήστου Θηβαίου που όταν πρωτοκυκλοφόρησε δεν είχε όνομα στιχουργού γιατί είχαν περάσει χρόνια και δεν θυμόταν ποιόςς του τους έδωσε! Και όλα αυτά, ξεδιπλώθηκαν όταν τον ρώτησαν αν θυμάται τον πρώτο του έρωτα...
«Τον θυμάμαι τον πρώτο μου έρωτα, εδώ της έγραψα και τραγούδι. Το Ας Χαθείς του Χρήστου Θηβαίου. Κράτησε χρόνια περίπου 5-6, ήμουν στον στρατό τότε. Έγραφα γενικότερα. Ήταν σαν μια ωραία κωμικοτραγική ταινία. Το έγραψα στα 25 μου. η ιστορία της ζωής μου νομίζω ότι έχει πολλούς όμορφου σταθμούς χωρίς να το κυνηγάω. Τα έφερε έτσι η ζωή που περνώντας τα χρόνια λες παίζει ρόλο κι η τύχη. Η ζωή δίνει ευκαιρίες και το θέμα είναι τι κάνεις με αυτές. Με τον Χρήστο βρισκόμασταν όταν έκανα εγώ πρόβες στην Ιπποκράτους στο Θέατρο Διάνα το 2000. Είχα κάνει το Αραχτοί και light λίγο πριν πάω φαντάρος. Εγώ ανέβαινα, εκείνος κατέβαινε, κοιταζόμασταν και λέγαμε μόνο ένα γεια. Λέγαμε σε θαυμάζω... Μετά γνωριστήκαμε και πήγα σπίτι του να πιω μπύρα. Του έδωσα το χαρτί με τους στίχους, παρόλο που ντρεπόμουν.
{https://www.youtube.com/watch?v=ezNkR9Jvt6Q}
Πέρασαν τα χρόνια και καθώς έψαχνε τα χαρτιά του βρήκε το τραγούδι μου. Εγώ δεν είχα γράψει το όνομά μου. Έγραψε τη μουσική και δεν ήξερε ποιανού ήταν ο στίχος. Είχε πάρει την Αρλέτα νομίζοντας οτι το είχε γράψει εκείνη και του έλεγε, πολύ ωραίο αλλά δεν το έχω γράψει εγώ.. Βγήκε σε δίσκο με στίχους “άδηλου”. Το ανακάλυψα μετά από ένα χρόνο. Είδα στο YouTube τον τίτλο και λέω ‘είναι σαν το τραγούδι μου’. Μετά άκουσα και τον στίχο μου και δάκρυσα, μην το πείτε πουθενά. Ήταν πολύ συγκινητικό. Και δεν τον πήρα κατ' ευθείαν και άφησα να περάσουν μήνες και το είπα πολύ αργότερα. Γράφω ακόμα, είναι η εκτόνωσή μου. Δημιουργική. Σενάρια, στίχους... » αποκάλυψε ο αγαπημένος ηθοποιός.
Ενώ μίλησε με πολύ τρυφερότητα και για τη σύζυγό του Λίνα Πρίντζου:
«Η γυναίκα μου είναι ένα ξωτικό. Είναι καλοσυνάτη κι έξυπνη. Την ομορφιά της, που έτσι κι αλλιώς την έχει, την ξεπέρασα πολύ γρήγορα, γιατί άρχισε να είναι όμορφη με τον τρόπο που φέρεται και κερδίζει τους ανθρώπους χωρίς να κάνει τίποτα.
Σε εκείνη πρέπει να άρεσε η απλότητά μου. Με γνώρισε ενώ ήμουν γνωστός… Εκείνη δούλευε στην τράπεζα και εγώ ήμουν πελάτης. Όπως είπε και η γιαγιά της, για κατάθεση πήγα και έφυγα με ανάληψη».
