Όπως διηγείται ο ίδιος εμφανέστατα φορτισμένος πριν από έναν χρόνο εντοπίστηκε το πρόβλημα που ήταν ένας όγκος στον εγκέφαλο και αποφάσισε να κάνει το χειρουργείο του στο Αννόβερο, όπου και νοσηλεύτηκε 15 μέρες. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και πλέον με βαθιά ευγνωμοσύνη ο ηθοποιός θέλησε να μοιραστεί με τον κόσμο τόσο την περιπέτειά του, όσο και τις ευχαριστίες του αλλά κι ένα σημαντικό μήνυμα.
«Καλησπέρα σας. Ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά. Βγήκα για μια μικρή βόλτα στο υπέροχο πάρκο που περιβάλλει την κλινική στην οποία νοσηλεύομαι εδώ και δεκαπέντε ημέρες στο Ανόβερο της Γερμανίας. To International Neurosurgeon institute Ήρθα εδώ, γιατί είχα έναν όγκο στο κεφάλι. Είχα κρανιοφαρυγγίωμα
Έκανα αυτή την επιλογή, γιατί εδώ και έναν χρόνο από τότε που το ανακάλυψα, ναι μεν αντιμετωπιζόταν από εξαιρετικούς νευροχειρουργούς στην Ελλάδα, αλλά θεωρώντας ότι εδώ υπάρχει μεγαλύτερη εμπειρία και πολύ καλύτερος τεχνολογικός εξοπλισμός σε σχέση με την Ελλάδα, προσωπική μου κρίση είναι αυτή, επέλεξα να έρθω εδώ. Όλα πήγαν πολύ καλά, σε λίγες ώρες πετάω για την πατρίδα και θέλω να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους, χωρίς τους οποίους δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω και να είμαι τώρα υγιής και ζωντανός και έτοιμος να γυρίσω στη δουλειά και τη ζωή μου.
Πρώτα θέλω να ευχαριστήσω το στήριγμά μου σε ό,τι κάνω και σε όλα όσα καταφέρνω, τη γυναίκα μου, την Αντιγόνη. Ξέρει πόσο την αγαπώ και χωρίς αυτήν, χωρίς τη διαρκή έμπνευση που μου δίνει δεν θα μπορούσα να πετύχω τίποτα. Όπως επίσης και τον γιο μου, τον Παναγιώτη, που ήρθε μαζί με τη μαμά του την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας μου.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον πεθερό μου, τον Παναγιώτη, την πεθερά μου τη Βασιλική και τη μητέρα μου Λουίζα και μία σειρά από στενούς φίλους, πολύ καλούς, που με συντρόφευαν συνεχώς με τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματά τους και με την παρέα τους τις ώρες της μικρής μου μοναξιάς. Να είστε όλοι και όλες καλά.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου, θα προσπαθήσω να μη συγκινηθώ, στις δύο θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες έπαιζα φέτος τον χειμώνα, στο Θέατρο Βασιλάκου και Ακροπόλ. Δεν ήξεραν τίποτα για αυτό που αντιμετώπιζα, το έμαθαν την τελευταία ημέρα των παραστάσεων και η αγάπη τους και η συμπαράστασή τους ήταν κάτι τρομερό για εμένα που μου έδωσαν τρομερή δύναμη. Είναι μεγάλη χαρά και ευτυχία να επιβεβαιώνεται η πίστη μου σε αυτόν τον κλάδο, στους συναδέλφους μου, γιατί πραγματικά εμείς οι ηθοποιοί έχουμε τρομερή αγάπη, αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Όχι μόνο μεταξύ μας και γενικότερα. Τους ευχαριστώ ολόψυχα.
Θέλω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον νευροχειρουργό Στέλιο Βλατάκη που μέχρι πριν λίγους μήνες ήμασταν γνωστοί και έχουμε γίνει σχεδόν αδέρφια. Ήρθε μαζί μου και ήταν παρών στο χειρουργείο και θα είναι και ο θεράπων γιατρός μου τώρα που θα επιστρέψω. Ο Στέλιος είναι σύζυγος αγαπημένης μου συναδέλφου (σ.σ. της Ευγενίας Δημητροπούλου) που χωρίς εκείνον μπορεί πολλά να ήταν διαφορετικά. Και στην ασφαλίστριά μου τη Λένα Κουκουλά για τον τρόπο που ξεπέρασε κάθε εμπόδιο για να έρθω εδώ.
Όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά που θα σου φέρει η ζωή, ιδιαίτερα τα ιατρικά ζητήματα μόνο ένας τρόπος υπάρχει να τα αντιμετωπίσουμε... Με θετική διάθεση, εμπιστοσύνη στους γιατρούς και δύναμη. Όσο δύσκολο κι αν είναι. Να πηγαίνεις στη μάχη τραγουδώντας. Έτσι είχα αποφασίσει να το διαχειριστώ για να εμπνεύσω και τους γύρω μου. Είχα τις έγνοιες μου, τους φόβους μου, δεν ήξερα πως θα ανταποκριθεί ο οργανισμός μου, η κράση μου. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Μάχη μέχρι τέλους, βοήθεια στον συνένθρωπο, προσφορά. Αυτή είναι η χαρά και η ευτυχία της ζωής. Ραντεβού στην πατρίδα"
