Σακίρα και Πικέ μαζί στη σκηνή

30.05.2011
Ήταν ένα Σαββατοκύριακο τρελού κεφιού στη Βαρκελώνη και η γιορτή δεν έλεγε να σταματήσει.


Ήταν ένα Σαββατοκύριακο τρελού κεφιού στη Βαρκελώνη και η γιορτή δεν έλεγε να σταματήσει.

Το Σάββατο η Μπαρτσελόνα κέρδισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ και σήκωσε την κούπα μετά φανών και λαμπάδων.

Μέσα σε αυτό το εορταστικό κλίμα, η Σακίρα (Shakira) -περήφανη για το αγόρι της που υπήρξε πρωτεργάτης αυτής της επιτυχίας- ανέβηκε στη σκηνή για την προγραμματισμένη συναυλία της. Όχι όμως μόνη…

Μη μπορώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της, η 34χρονη κολομβιανή τραγουδίστρια σταμάτησε κάποια στιγμή το πρόγραμμά της και κάλεσε στη σκηνή των Τζεράρ Πικέ (Gerard Pique), ο οποίος και ανταποκρίθηκε άμεσα.

Ο 24χρονος άσσος της Μπαρτσελόνα αγκάλιασε τρυφερά την αγαπημένη του, τη φίλησε και πήρε τη θέση του στη σκηνή ακούγοντας τη Σακίρα να συνεχίζει φωνάζοντας τα ονόματα και των υπόλοιπων συμπαικτών του που παρακολουθούσαν τη συναυλία "πρώτο τραπέζι πίστα".

Τσάβι (Xavi), Μπόγιαν Κρκιτς (Bojan Krkić) και Σέρτζιο Μπάσκετς (Sergio Busquets) ήταν μερικοί από τους παίκτες της Μπάρτσα που ανέβηκαν στη σκηνή, οι οποίοι αφού κέρδισαν το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού, πήραν θέση για το… μάθημα.

Χωρίς να τους έχει προειδοποιήσει στο παραμικρό, η Σακίρα άρχισε να τους "διδάσκει" τα θρυλικά κουνήματά της.

Καλά… Μόνο και μόνο η προσπάθεια έχει μεγάλο ενδιαφέρον, όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί. Εξάλλου, αυτή είναι που μετράει!

Ύστερα από μερικές –άκαρπες, αλλά διασκεδαστικές προσπάθειες- η τραγουδίστρια αποχαιρέτησε τους πρωταθλητές, χαρίζοντας λίγο περισσότερο χρόνο στον αγαπημένο της.

Εκείνος την αγκάλιασε από πίσω αυτή τη φορά και κάνοντας ένα μικρό αστειάκι την αποχαιρέτησε και την άφησε να συνεχίσει του δουλειά της.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το ζευγάρι γνωρίστηκε την περασμένη άνοιξη όταν η Σακίρα γύριζε το βίντεοκλιπ για το τραγούδι της "Waka Waka (This Time for Africa)" που ήταν και το επίσημο τραγούδι του παγκοσμίου κυπέλου του 2010.

Ζωή Κίττα