«Ποιος να ξέρει...» Τώνη Βαβάτσικε!

13.08.2008
Αμέσως μετά τη γενιά των Τόνυ Μαρούδα, Σώτου Παναγόπουλου και Νίκου Γούναρη το ελαφρό ελληνικό τραγούδι δεν είχε πολλούς μελωδικούς εκπροσώπους. Τις δεκαετίες του 50 και του 60 ο κόσμος «ανακάλυψε» το μπουζούκι, τα τσιφτετέλια και τα «Παιδιά του Πειραιά».

Αμέσως μετά τη γενιά των Τόνυ Μαρούδα, Σώτου Παναγόπουλου και Νίκου Γούναρη το ελαφρό ελληνικό τραγούδι δεν είχε πολλούς μελωδικούς εκπροσώπους. Τις δεκαετίες του 50 και του 60 ο κόσμος «ανακάλυψε» το μπουζούκι, τα τσιφτετέλια και τα «Παιδιά του Πειραιά».

Σ αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι για το ελληνικό τραγούδι ο Τώνης Βαβάτσικος και ελάχιστοι άλλοι καλλιτέχνες κράτησαν το βάρος της παράδοσης της ελαφράς ελληνικής μουσικής.

Τα πρωινά της Κυριακής η ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας φιλοξενούσε τη Γιοβάννα, τη Μαίρη Λου, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Τώνη Βαβάτσικο, τον Τέρη Χρυσό στο πρόγραμμα του Α ερτζιανού καναλιού της.

Όλα αυτά μας ήρθαν στο νου με τον ξαφνικό και τραγικό, συνάμα, θάνατο του Τώνη Βαβάτσικου. Ο Τώνης δεν ήταν απλός ερμηνευτής. Ήταν και συνθέτης και στιχουργός. Πραγματικός δημιουργός αυτού του είδους μουσικής που εκπροσωπούσε και που δεν έπαψε ποτέ να υπηρετεί. Η δικαίωσή του ήρθε το 1974, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όταν πήρε το Α βραβείο με το τραγούδι του «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας».

Ο Άλκης Στέας, παρουσιαστής της εκδήλωσης, έλεγε χρόνια μετά ότι στοιχημάτιζε, όταν πρωτοδιάβασε στο πρόγραμμα τον τίτλο του τραγουδιού, ότι ο Βαβάτσικος δεν είχε πιθανότητα με αυτόν τον «τίτλο-σιδηρόδρομο» να κερδίσει καμία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Η μελωδία όμως που ξεχύθηκε με τις πρώτες νότες της ερμηνείας του τραγουδιού και η βελούδινη φωνή του Τώνη έκαναν τις κερκίδες να... πάρουν φωτιά και να τον ανακηρύξουν πρώτο στις καρδιές των θεατών. Η βράβευση ήταν τυπική διαδικασία και ο Άλκης Στέας δήλωνε μετά: «Πρέπει να σκίσω όλα τα... διπλώματά μου».

Ο Τώνης υπηρέτησε τη μελωδία και σε άλλα φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και αισθανόταν υπερήφανος που η ΕΡΤ αναβίωσε το θεσμό. Φέτος θα ήταν τιμώμενο πρόσωπο στη ΔΕΘ. Δεν πρόλαβε...

Δύο χρόνια πριν, το 2006, κυκλοφόρησε από την TVR τα «Φεστιβαλινά μου», που περιελάμβαναν τις επιτυχίες του: «Πρώτη μου αγάπη» (σ.σ.: το πρωτοέγραψε για τη σύζυγό του Εβελίνα και το τραγουδούσε παντού μαζί της), «Κλάψε, αγόρι μου», «Ωραία Ελένη», «Ιουλιέττα», «Αχ, ήταν η πιο όμορφη εποχή» και το «Έξι γράμματα μονάχα, όσα θέλω να σου πω: Σ.Α.Γ.Α.Π.Ω.».

Το τελευταίο... άναψε φωτιές στα δικαστήρια. Ο Βαβάτσικος κατηγόρησε τον Μιχάλη Ρακιντζή ότι πήρε την ιδέα του και εκπροσώπησε με αυτήν την Ελλάδα στη Eurovision. Η τελεσίδικη απόφαση εκκρεμεί!

Στη διαχρονική αυτή πορεία η μουσική ταυτότητα του Τώνη Βαβάτσικου μένει αναλλοίωτη και τον καταξιώνει ως ολοκληρωμένο δημιουργό.

Όλα αυτά τα χρόνια η γυναίκα του Εβελίνα, αρκετά νεότερή του, αποτέλεσε τη μούσα του. Έκανε μαζί της δύο ταλαντούχα αγόρια, που σπουδάζουν μουσική. Το σπίτι τους στην Ηλιούπολη έμοιαζε με ένα στούντιο που λειτουργούσε 24 ώρες το 24ωρο. Αυτοί τώρα θα συνεχίσουν την ιστορία του. Ντένης Αντύπας