O Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, σκηνοθέτης της Έκτης Αίσθησης και βετεράνος στην σκηνοθεσία θρίλερ δοκιμάζεται αυτή τη φορά στην περιπέτεια. Επιλέγει να σκηνοθετήσει μια ιστορία που στηρίζεται σε σειρά κινουμένων σχεδίων και καταφέρνει να μας δώσει το πιο απογοητευτικό παραμύθι της χρονίας. Τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί σε αυτήν την ιστορία με τους σχηματικούς χαρακτήρες και το παιδιάστικο σενάριο.

Αντί να μας χαρίσει ένα κόσμο παγανιστικής σοφίας καταλήγει σε μια σχηματοποιημένη παρουσίαση του κακού και του καλού σε συνδυασμό με το πιο αποτυχημένο κάστινγκ που έχουμε συναντήσει τον τελευταίο καιρό σε ταινία παρόμοιου μπάτζετ. Όλοι ανεξαιρέτως οι πρωταγωνιστές είναι αδιάφοροι και άγευστοι με ηθοποιία που θυμίζει δευτεροκλασάτο σήριαλ.

Τέλος η ταινία δεν ξεχωρίζει ούτε στα τεχνικά της χαρακτηριστικά με το 3-D να έχει γίνει πρόχειρα στο post-production με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να μας δημιουργήσει ένα μαγευτικό κόσμο, που θα θέλαμε να εξερευνήσουμε, αλλά περισσότερο έναν από όπου θα θέλαμε να φύγουμε τρέχοντας.

Κατερίνα Εξερτζόγλου