Βασίλης Θεοχαράκης στο Παλάτσο Βενέτσια

24.11.2008
«Εάν με ρωτούσατε τι είναι ζωγραφική, θα σας απαντούσα ότι είναι η ατελείωτη και αγωνιώδης προσπάθεια να συλλάβω μια νέα κάθε φορά εικόνα που αντανακλά την ψυχή μας».

Δεκάδες παλιές και νέες «εικόνες» από μια διαδρομή πενήντα ετών, από το 1952 έως το 2008, παρουσιάζει από την περασμένη Παρασκευή ο ζωγράφος Βασίλης Θεοχαράκης στο Παλάτσο Βενέτσια, το πρώτο αναγεννησιακό παλάτι της Ρώμης.

«Εάν με ρωτούσατε τι είναι ζωγραφική, θα σας απαντούσα ότι είναι η ατελείωτη και αγωνιώδης προσπάθεια να συλλάβω μια νέα κάθε φορά εικόνα που αντανακλά την ψυχή μας».

Το Παλάτσο Βενέτσια έχει μια μεγάλη ιστορία: κατά καιρούς, παπική κατοικία, πρεσβεία της Δημοκρατίας της Βενετίας, γραφεία του Μουσολίνι, ο οποίος χρησιμοποιούσε ένα μπαλκόνι για τις ομιλίες του, σήμερα μουσείο με σημαντικές συλλογές και περιοδικές εκθέσεις.

Στην αίθουσα των βασιλέων και σε δύο όμορες αίθουσες απλώθηκαν πάνω από 180 πίνακες του «τελευταίου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου, που μας δείχνει ότι έζησε τον 20ό αιώνα, χωρίς τις ανησυχίες και τις εσωτερικές ταραχές του Κάφκα ή του Φρόιντ», όπως ανέφερε για τον Β. Θεοχαράκη ο διάσημος τεχνοκριτικός της Ιταλίας και πρώην υφυπουργός Πολιτισμού, Βιτόριο Σγκάρμπι.

Ο υποβλητικός χώρος προσδίδει στα αφαιρετικά τοπία, στις χαοτικές και συμπαντικές συνθέσεις του ζωγράφου, με το παιχνίδι σκιάς και φωτός, και τον συνεχή διάλογο ψυχρών και θερμών χρωματικών τόνων, έναν άλλο αέρα και ένταση που θα ζήλευε κάθε ζωγράφος για τη δουλειά του.

Η αναδρομική της Ρώμης εμπλουτίστηκε και με φρέσκα έργα. Είναι η ενότητα «Δάσος», στην οποία για άλλη μια φορά ο ζωγράφος στρέφει το βλέμμα στη φύση και με μεγαλύτερη ελευθερία προσεγγίζει εικόνες της. Μέσα από πυκνώματα φυλλωμάτων και κλαδιών δίνεται η αίσθηση περιπάτου σε άβατο δάσος.

Μαθητής του Παπαλουκά, ο Θεοχαράκης «είναι λάτρης του σχεδίου και της ακρίβειάς του. Οχι όμως με την έννοια της ακριβούς αναπαράστασης της πραγματικότητας, αλλά της αρμονικής κατανομής των μερών του πίνακα», σύμφωνα με τον Κλαούντιο Στρινάτι, έφορο των μουσείων της Ρώμης. Κατά γενική ομολογία το στήσιμο της έκθεσης (επιμέλεια Τάκη Μαυρωτά) είναι άψογο, με ευδιάκριτες τις ενότητες (αφηρημένη περίοδος, «Σύννεφα», «Αγιον Ορος», «Τοπία του βυθού» κ.λπ.), μέσα σε ένα ενιαίο σύνολο.

Η έκθεση Θεοχαράκη διαρκεί μέχρι και τις 11 Ιανουαρίου.