Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους, εδώ που μένω ακόμα. Έζησα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Ήταν οι εποχές αυτές που μπορούσαμε να παίζουμε στους δρόμους, τότε δεν φοβόντουσαν οι γονείς μας ούτε εμείς να μας αφήσουν έξω για αυτό και παίζαμε μέχρι το βράδυ χωρίς να υπάρχει κίνδυνος. Θυμάμαι πολύ έντονα την γιαγιά μου και τον παππού μου επειδή μεγάλωσα μαζί τους. Σχεδόν όλα τα ΠΣΚ έμενα μαζί τους και μου λείπουν πολύ. Πάντα ο μπαμπάς μου το Σάββατο με πήγαινε στο Ψυχικό και αγοράζαμε φρούτα, μου έπαιρνε και τα δωράκια μου και με πήγαινε και στο λούνα παρκ. Τα καλοκαίρια για πάρα πολλά χρόνια νοικιάζαμε σπίτι στο Πόρτο Ράφτη, στο Αυλάκι και έτσι τα περισσότερα καλοκαίρια μου τα έχω περάσει εκεί. Ήταν ωραία χρόνια.
Πότε ερωτεύτηκες πρώτη φορά;
Νομίζω, συνειδητοποιημένα, ήταν εκεί κοντά στην τρίτη Γυμνασίου.
Στο σχολείο πώς ήταν τα πράγματα; Ήσουν καλή μαθήτρια;
Ναι. Έβγαλα το Λύκειο με 19,4.
Ήσουν από τα «φυτά» της τάξης δηλαδή;
Όχι δεν ήμουν καθόλου! Το ακριβώς αντίθετο. Απλά θεωρούσα το σχολείο μια κατάσταση πολύ εύκολη, ίσως επειδή είμαι οπτικοακουστικός τύπος και δεν χρειαζόταν να διαβάζω πάρα πολύ. Ήμουν αυτό που λέμε, μέσα σε όλα. Αφού κινδύνευα μάλιστα κάθε χρονιά να μείνω από απουσίες. Στο τσακ δηλαδή περνούσα. Απλά μου την χαρίζανε επειδή ήμουν πολύ καλή μαθήτρια.
Πότε συνειδητοποίησες ότι ήθελες να ασχοληθείς με τον καλλιτεχνικό χώρο;
Πάντα ήμουν το παιδί που έκανα αυτοσχέδιες παραστάσεις στην αυλή και μάζευα κόσμο για να δουν τι φανταστική που ήμουν (γέλια). Μου άρεσε πολύ να κάνω τους άλλους να γελάνε. Αυτό ήταν που ήθελα περισσότερο αλλά με εξίταρε και η διαδικασία της μεταμόρφωσης. Το ίδιο αρέσει και στην κόρη μου, όπως σε όλα τα παιδάκια νομίζω. Όμως μεγαλώνοντας ήξερα -επειδή με τους γονείς μου πηγαίναμε τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα θέατρο- ότι θα ασχοληθώ με αυτό. Σίγουρα οι γονείς μου, μου καλλιέργησαν αυτή την αγάπη.
Σε ποια ηλικία ένιωσες την ανάγκη να κάνεις τη δική σου οικογένεια;
Πάντα είχα την ανάγκη της οικογένειας επειδή μεγάλωσα πολύ όμορφα. Δηλαδή η εμπειρία της οικογένειας ήταν για εμένα μια πολύ ωραία κατάσταση και δεν ήθελα να την αποφύγω, ήθελα να την αναπαράξω. Και επειδή δεν είχα αδέλφια θεωρούσα ότι ήταν κάτι που μου έλειπε. Ενδεχομένως, για αυτό και έκανα σταθερές σχέσεις. Δεν ήμουν παιδί των γρήγορων, αναλώσιμων σχέσεων. Ήξερα ότι όταν θα βρω τον κατάλληλο άνθρωπο θα κάνω την οικογένεια μου, τα παιδιά μου.
Τι άλλαξε από τότε που έκανες οικογένεια;
Άλλαξαν τα πάντα (γέλια). Δεν θες να ξεκινήσω να σου λέω γιατί δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο.
Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να σταματήσεις να εργάζεσαι για να αφοσιωθείς στο μεγάλωμα των παιδιών σου;
Όχι δεν χρειάζεται. Είμαι ούτως ή άλλως αφοσιωμένη στα παιδιά μου και αυτό το δείχνω έμπρακτα καθώς τα παίρνω μαζί μου. Από δύο μηνών έπαιρνα τη Λυδία στα γυρίσματα των «Συμμαθητών», επίσης την είχα μαζί μου και στις 50 περίπου παραστάσεις του «Κοκομπλόκο» που κάναμε σε όλη την Ελλάδα. Τώρα την Ηλέκτρα που είναι η πιο μικρή, την παίρνω κάθε εβδομάδα μαζί μου για 2 μέρες καθώς ανεβοκατεβαίνω στην Θεσσαλονίκη για την «Κυρία Επιθεώρηση».
Νομίζω αξίζεις συγχαρητήρια! Έχεις βοήθεια;
Έχω τη μαμά μου η οποία με βοηθά πολύ με τη μικρή και ο μπαμπάς μου πολύ με την μεγάλη.
Τη μητέρα σου τη συμβουλεύεσαι;
Θεωρώ ότι η γενιά της μητέρας μου έκανε πολλά λάθη στο μεγάλωμα των παιδιών οπότε νομίζω ότι εμείς ξέρουμε λίγο καλύτερα, να σου είμαι ειλικρινής. Ναι, τη συμβουλεύομαι σε κάποια πράγματα, αλλά σε κάποια άλλα το αποφεύγω. Για παράδειγμα, συζητάμε πώς θα μεταφέρουμε το παιδί από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο. Και της λέω ότι θα χρειαστούμε καρεκλάκι για να τη βάλουμε. Εκείνη μου λέει «όχι, δεν χρειάζεται και αυτά είναι υπερβολές». Δεν θεωρώ ότι είναι υπερβολές. Πού ξέρω εγώ πώς οδηγεί ο κάθε ταξιτζής; Σε κάποια πράγματα είμαι πολύ απόλυτη. Όπως σε αυτό που σου ανέφερα μόλις.
Είσαι από τις κτητικές μαμάδες;
Όχι, καθόλου. Και δεν θα είμαι και μεγαλώνοντας. Έχω όνειρα για τα παιδιά μου ακόμα και αν δεν θέλουν θα τα παροτρύνω να απογαλακτιστούν και να φύγουν και να πάνε στο εξωτερικό να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, αν εκεί είναι οι βλέψεις τους.
Είπες στο εξωτερικό ίσως επειδή φοβάσαι ότι στην Ελλάδα τα πράγματα δεν θα είναι καλά;
Δεν φοβάμαι πώς θα είναι τα πράγματα γιατί η Ελλάδα είναι η Ελλάδα και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Έχει πολλές ομορφιές η χώρα μας, έχει πολλά καλά – όλοι τα ξέρουμε- αλλά τα παιδάκια της τα τρώει. Οπότε αν κάποιος θέλει να κάνει μια σοβαρή, μεγάλη καριέρα και δεν θέλει να κάνει μια πιο συμβατική δουλειά, πρέπει να φύγει έξω.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα διδάξεις στις κόρες σου;
Να είναι καλοί άνθρωποι. Να μην κρίνουν για να μην κριθούν. Να μη μιλάνε για τους άλλους ανθρώπους αν δεν ξέρουν την ιστορία τους γιατί ο καθένας μας περνάει μια κατάσταση που κανένας μας δεν γνωρίζει, οπότε το να κρίνεις μια συμπεριφορά είναι τεράστιο λάθος. Και φυσικά να μάθουν να δίνουν αγάπη. Αυτό που διδάσκουν όλες οι θρησκείες.
Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στην ενέργεια. Το μυαλό μου είναι πιο διευρυμένο σε σχέση με τη θρησκεία. Δηλαδή αν νιώσω την ανάγκη να αποτραβηχτώ και να πάω να προσευχηθώ για κάτι θα πάω σε οποιαδήποτε εκκλησία. Δηλαδή αν βρω μπροστά μου ένα ναό προσευχής, όποιος και αν είναι αυτός, θα τον εκμεταλλευτώ. Νομίζω ότι όλες οι θρησκείες μιλάνε για το ίδιο πράγμα αρκεί να είσαι ανοιχτός να το δεις.
Στο κάρμα πιστεύεις;
Φυσικά. Πιστεύω επίσης, ότι η ζωή πληρώνει αργά. Δεν πληρώνει την ώρα που κάνεις το κακό.
Οπότε πιστεύεις στο «ρόδα είναι και γυρίζει».
Εννοείται. Και η ζωή αυτό είναι άλλωστε. Κανένας στη ζωή δεν είναι για πάντα ευτυχισμένος. Και για κανέναν τα πράγματα δεν μπορούν να πηγαίνουν μόνο καλά.
Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια, το θέμα των περισσότερων καβγάδων αφορούν σε αυτά. Με τον σύντροφό σου τα βρίσκετε πάνω στο θέμα του μεγαλώματος των παιδιών;
Ναι βέβαια. Εγώ ήμουν αυτή που ήμουν κυρίως αντιδραστική με τις απόψεις του Φώτη αλλά τώρα βλέπω ότι είχε δίκιο για πάρα πολλά πράγματα. Το βλέπω έμπρακτα πια. Ήταν πάντα πιο αυστηρός από εμένα. Εγώ ήθελα να κάνω όλα τα χατίρια στη Λυδία με αποτέλεσμα η Λυδία να το εκμεταλλεύεται και έτσι τώρα νομίζω ότι δεν θα επαναλάβω τα ίδια λάθη με την Ηλέκτρα.
Για ποιους άλλους λόγους μπορεί να συγκρουστείτε;
Με το Φώτη είμαστε 6 χρόνια μαζί και από τις 10 φόρες που θα τσακωθούμε τις 9μιση θα τσακωθούμε για κάτι πολύ χαζό και επίσης τις περισσότερες φορές έχει και δίκιο. Ίσως εγώ είμαι πιο πολύ παρορμητική, καμιά φορά λίγο απότομη όταν απαντάω, δεν το σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να πληγώνει τον άλλο. Όμως μπορώ να σου πω ότι οι περισσότερες μέρες μας είναι γαλήνιες και έχουμε βρει τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας.
Τον ζηλεύεις;
Όχι καθόλου. Μα δεν μπορείς να τον ζηλέψεις αυτόν τον άνδρα γιατί αν το κάνεις τον έχεις χάσει από την πρώτη μέρα. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που είναι κυρίως έξω από το σπίτι, ταξιδεύει σε άλλες χώρες, συναναστρέφεται με πολλές γυναίκες οι οποίες τον αγαπάνε και ιδιαίτερα επειδή είναι πολύ όμορφος. Αν τον ζηλέψεις, τέλος. Επειδή κυρίως δεν θα περνάς ωραία.
Νιώθεις περισσότερη αυτοπεποίθηση τώρα από παλιά;
Ναι ασυζητητί. Εγώ βέβαια ποτέ δεν στεκόμουν στην εξωτερική μου εμφάνιση. Να έχω ανασφάλειες τέτοιου τύπου. Επίσης, γνωρίζω γιατί είναι μαζί μου ο άνδρας μου. Ξέρω τις δυνατότητες μου, ξέρω τις αδυναμίες μου. Ξέρω όταν κάνω μια επαγγελματική επιλογή ποια θα είναι τα αποτελέσματα όσον αφορά στις δικές μου δυνατότητες. Αλλά και με την αποτυχία είμαι οκ. Δηλαδή όταν παίζω σε ένα σίριαλ και το ίδιο το κανάλι δεν προμοτάρει τη δική του σειρά, δεν είναι δικιά μου η αποτυχία. Εκεί θα τσαντιστώ αλλά δεν θα πάρω εγώ την ευθύνη.
Βλέπω ότι είσαι πολύ ενεργή στα social media. Πολλοί άνθρωποι τα βρίσκουν εθιστικά. Εσύ το έχεις νιώσει αυτό;
Όχι καθόλου. Και τώρα μπορώ να σταματήσω να μπαίνω στο instagram. Αλλά για εμένα είναι μια έξτρα δουλειά σαν μια δεύτερη τηλεόραση καθώς όσο συνεχίζει να μου δίνει δουλειά θα το συνεχίσω. Είναι ένα μέσο που ενισχύει τη δουλειά μου, την επικοινωνώ μέσα από αυτό. Το χρησιμοποιώ και με χρησιμοποιεί και έχουμε μια καλή σχέση. Αυτό είναι όλο.
Αυτή την περίοδο παίζεις στην μουσικοχορευτική παράσταση «Η Κυρία Επιθεώρηση». Παρόλο που δεν την έχεις ζήσει την εποχή της επιθεώρησης τι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο σε αυτή τη δουλειά;
Καταρχάς μου αρέσει πολύ που έχω πρώτη φορά τη δυνατότητα να δείξω τι μπορώ να κάνω γιατί μέχρι στιγμής στη δουλειά μου δεν μου είχε δοθεί η δυνατότητα να κάνω αυτό που πραγματικά μπορώ: δηλαδή να τραγουδάω, να χορεύω και να είμαι σουμπρέτα. Το απολαμβάνω σαν μικρό παιδί. Είμαι τρισευτυχισμένη. Θεωρώ ότι είναι η πιο εύκολη δουλειά που έχω κάνει ποτέ γιατί κάνω ακριβώς αυτό που κάνω. Αυτό είναι το πρώτο επιχείρημα. Το δεύτερο είναι ότι δουλεύω με φίλους μου οπότε περνάω φανταστικά. Είναι μαζί η Ζέτα Δούκα η οποία με πρότεινε για αυτή τη δουλειά, ο Κρατερός Κατσούλης, που είναι επίσης αγαπημένος μου φίλος και λατρεμένος καλλιτέχνης. Είχα επίσης, την τύχη να γνωρίσω την Νίνα Λοτσάρη, τον Μάκη Δελαπόρτα και τον Άρη Μακρή που είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες και γελάμε πάρα πολύ. Είναι σαν πενταήμερη γιατί φεύγουμε όλοι μαζί Παρασκευή από Αθήνα και γυρνάμε Κυριακή από Θεσσαλονίκη. Μένουμε όλοι μαζί, τρώμε όλοι μαζί, είναι απολαυστική εμπειρία.
Πώς είναι το κοινό της Θεσσαλονίκης;
Εγώ αγαπώ τη Θεσσαλονίκη για πάρα πολλούς λόγους αλλά ένας από τους λόγους είναι ότι δεν μου αρέσουν οι εύκολοι άνθρωποι. Ξέρεις ότι οι δύσκολοι άνθρωποι σε επιλέγουν με σκληρά κριτήρια. Οι Θεσσαλονικείς ξέρουν από θέατρο και ξέρουν γενικά να περνάνε καλά. Οπότε όταν κάτι του αρέσει το εξυψώνουν, το επιβραβεύουν με όλο τους το είναι και το ίδιο κάνουν όταν κάτι δεν τους αρέσει. Οπότε σε αυτή την παράσταση θα σου πω ότι βγαίνω τουλάχιστον δύο φορές από τη σκηνή κλαίγοντας. Γιατί εισπράττω από τους θεατές αυτό που δύσκολα μπορώ να περιγράψω με λόγια.
Ιnfo:
Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η Κυρία Επιθεώρηση» του Μάκη Δελαπόρτα στο θέατρο Βεργίνα, στο Regency Casino στη Θεσσαλονίκη. Παίζουν ακόμα: Ζέτα Δούκα, Κρατερός Κατσούλης, Νίνα Λοτσάρη, Άρης Μακρής. Στο ρόλο του κομπέρ, ο Μάκης Δελαπόρτας.
