«Το Δείπνο», έχει διασκευαστεί σε πολλά θεατρικά κείμενα διεθνώς, καθώς επίσης και σε μια βέλγικη και σε μια ιταλική ταινία. Πού πιστεύετε ότι έγκειται η επιτυχία του έργου;
Το έργο προηγείται ίσως λίγο και της εποχής μας. Δηλαδή έχει μια ματιά πολύ ανοιχτή και προχωρημένη – οι Ολλανδοί το έχουν αυτό και στη βιβλιογραφία τους και στα θεατρικά τους κείμενα. Aυτό που εμένα με συγκλόνισε είναι ότι όταν αρχίσαμε τις πρόβες τον Αύγουστο, λέγαμε ότι αυτό το έργο δεν άπτεται και τόσο πολύ της ελληνικής πραγματικότητας μέχρι που έγινε αυτό το συμβάν στη Ρόδο. Και μείναμε εμβρόντητοι. Όχι ότι δεν έχουν συμβεί στο παρελθόν τέτοια συμβάντα όπως για παράδειγμα του Άλεξ όπου παιδιά είχαν επιτεθεί σε παιδί αλλά ήταν πολύ μεμονωμένα. Και γίνεται αυτό το οποίο νομίζω ότι είναι μπροστά και όταν είναι και λίγο πιο μπροστά, σημαίνει ότι ακολουθεί ακριβώς την εποχή και θέτει το ερώτημα που μας ταλανίζει στην παρούσα στιγμή: το γιατί έχει ξεφύγει τόσο πολύ η κατάσταση, ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί, από πού γεννιέται όλο αυτό , τι είναι το ηθικό και τι είναι το ανήθικο. Γενικά το έργο θέτει πολλά ερωτήματα που νομίζω μας αφορούν σήμερα.

Εσείς όταν διαβάσατε το κείμενο ποια ήταν τα στοιχεία που σας κέντρισαν το ενδιαφέρον;
Ήταν πολύ γοητευτικό - πρώτα διάβασα το βιβλίο και μετά το θεατρικό κείμενο - ότι τα επιχειρήματα όλων των πλευρών είχαν ειδικό βάρος και είχαν δίκιο, δηλαδή αν το έβλεπες μεμονωμένα ο καθένας από την οπτική του γωνία είχε δίκιο αλλά καμία από τις τέσσερις διαφορετικές πλευρές των γονέων δεν είχε ηθικό πείσμα. Εγώ ακόμα και όταν διαφωνώ με κάτι, η στάση μου είναι να το κατανοήσω γιατί αν το κατανοήσω κάτι κερδίζω, δεν σημαίνει βέβαια ότι το αποδέχομαι. Και ενώ το κατανόησα δεν μπορούσα να το αποδεχτώ γιατί πραγματικά δεν είναι κανένας αθώος, δηλαδή έχει υστεροβουλία, σκέφτεται ο καθένας τον εαυτό του πρώτα.

Πιστεύετε ότι μπορεί εύκολα ένα ζευγάρι να αντιληφθεί ότι ζει σε μια πλασματική ευτυχία ιδιαίτερα όταν έχει κάνει οικογένεια;
Η καθημερινότητα είναι ένας πολύ δελεαστικός στίβος για τη ζωή μας και λέω δελεαστικός γιατί θέλει καθημερινή μάχη και μπορεί ή να μας ρουφήξει ή να μας εξελίξει. Να μας φέρει πιο κοντά στην αλήθεια τη δική μας, την προσωπική του καθενός και την μεταξύ μας. Φυσικά και μπορεί να συμβεί αυτό που λέτε, εξαρτάται πώς ζει ένα ζευγάρι την πραγματικότητά του. Δεν γίνονται ερήμην μας τα πράγματα αυτά. Δεν βιώνεται ερήμην μας μια αληθινή καθημερινότητα. Πρέπει να προσπαθούμε κάθε ώρα της ημέρας.

Συμφωνείτε ότι ο ρατσισμός μπορεί να είναι «κληρονομικός» με την έννοια ότι το παιδί λειτουργεί σύμφωνα με τα όσα ακούει μέσα στο σπίτι του;
Απολύτως. Για αυτό αναφέρθηκα σε ηθική αυτουργία των γονέων προς τα παιδιά. Τα παιδιά αυτά είναι έτσι γαλουχημένα να βγάζουν βία, να βγάζουν ρατσισμό να μην αποδέχονται τη διαφορετικότητα και δοθείσης ευκαιρίας, λειτουργούν με τον τρόπο που έδρασαν , δηλαδή χωρίς συνείδηση, έτσι για πλάκα. Άρα τον ρατσισμό κάποιος τους τον καλλιεργεί.

Μετά το "Nησί" συνεργάζεστε και πάλι με τον Στέλιο Μάινα… Η επιλογή ενός οικείου συμπρωταγωνιστή είναι λόγος για να πείτε το «ναι» σε ένα έργο;
Με το Στέλιο δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ στο θέατρο και στην τηλεόραση έχουμε παίξει μαζί πάλι μία φορά στο Νησί. Θα έλεγα δεν είναι η οικειότητα που με κάνει να συνεχίζω μια συνεργασία αλλά η εκτίμηση.

Πρώτα δηλαδή βάζετε την εκτίμηση και μετά το ότι κάποιος είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός;
Είναι ένα συνδυασμός γιατί – συγχωρέστε με που είμαι λίγο απόλυτη σε αυτό το θέμα – εγώ πιστεύω ότι η προσωπικότητά μας, στο τι είμαστε δηλαδή στη ζωή μας σε ανθρώπινο επίπεδο, πάει χέρι χέρι με το τι είμαστε σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Για εμένα αυτά πάνε μαζί.

Αλλά ξέρετε ότι θα βγει ένα καλό αποτέλεσμα στο τέλος.
Αυτό δεν το ξέρεις ποτέ, αλλά ξέρεις ότι θα έχεις ένα ενδιαφέρον ταξίδι. Δε το ξέρεις το αποτέλεσμα ποτέ.

Μερικές φορές εμφανίζονται ρόλοι, όπως αυτός που υποδύεστε τώρα μια μητέρα που παίρνει τη δύσκολη απόφαση να καλύψει την εγκληματική πράξη του γιου της. Για παράδειγμα αν ρώταγα μια ηθοποιό που έχει γίνει μητέρα, πιθανόν να μου απαντούσε «θα το έκανα και εγώ». Η δική σας απάντηση ποια είναι;
Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Όχι επειδή δεν έχω γίνει μάνα αλλά επειδή έχει πολλές παραμέτρους αυτή η απάντηση και θα ήταν στα όρια της επιστημονικής φαντασίας να φαντάζομαι τι θα έκανα και τι δεν θα έκανα. Για να σας το εξηγήσω... Πολλές φορές λέμε «εγώ σε αυτή την περίπτωση θα έκανα αυτό» και τελικά κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Εννοώ ότι η ζωή μας υπερβαίνει κάθε φορά.

Κάνοντας μια αναδρομή στους ρόλους σας στην τηλεόραση ποια πιστεύετε ότι ήταν η πιο σημαντική σας στιγμή;
Η πρώτη μου δουλειά «Το παράθυρο στον ήλιο». Ήταν η πιο σημαντική για εμένα συναισθηματικά γιατί έπεσα στα βαθιά και κατάφερα με τη βοήθεια των ανθρώπων να επιπλεύσω γιατί αυτό δεν είναι μόνο δικό μου επίτευγμα και μια άλλη καλή στιγμή –αν και είναι σαν να με ρωτάτε ποιο παιδί σου αγαπάς περισσότερο το πρώτο ή το τρίτο;- Μετά, το Νησί το αγαπώ επειδή ήταν πλήρες σαν σειρά. Είχε πολλά συστατικά για να το αγαπήσεις.

Τι βλέπετε στην τηλεόραση σήμερα όταν προλαβαίνετε
Καταρχήν γυρίζω αργά από το θέατρο οπότε ελληνικές σειρές δεν βλέπω γιατί δεν τις προλαβαίνω. Βλέπω μόνο ξένες σειρές επειδή μπορώ να τις δω ότι ώρα θέλω. Τις ταινίες θέλω να τις βλέπω στο σινεμά.

Ποια ξένη σειρά είδατε και σας άρεσε τελευταία;
Το Sharp Objects και το Killing Eve μου άρεσαν πολύ αλλά έχω δει και όλα τα mainstream όπως το Homeland και το House of Cards. Μου αρέσουν πολύ τα ψυχολογικά και τα πολιτικά θρίλερ.

Ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο σας μιλάει περισσότερο για το θέατρο ή την τηλεόραση;
Για την τηλεόραση. Στο ευρύ κοινό είσαι γνωστός από την τηλεόραση, δεν είσαι γνωστός από τους 15.000 θεατές που ανακυκλώνονται στο θέατρο.

Όταν ο κόσμος μιλάει για εσάς τι πιστεύετε ότι μπορεί να λέει;
Τα πάντα.

Όπως;
Πολύ θετικά πράγματα και πολύ αρνητικά. Είμαι σίγουρη ότι λένε και από τα δύο. Μπορεί κάποιος να πει ότι την βλέπω και με εκνευρίζει, ότι είναι ψυχρή και κάποιος να πει θετικά.

Πάντως θα έλεγε κανείς ότι εκπέμπετε μια αυστηρότητα... Είναι ένα είδος άμυνας;
Όχι, είναι το φυσικό μου. (γέλια) Αν μπορούσα να κάνω flashback στο παρελθόν θα σας έλεγα ότι για πολλά χρόνια ήταν ένα είδος άμυνας. Αλλά τώρα πια είμαι πράγματι αυστηρή. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου. Είναι η φύση μου έτσι. Απλώς δεν θέλω με τους απέναντι να γίνομαι άδικα αυστηρή. Αυτό προσπαθώ λίγο να το ελέγχω.

Άσχημη και να ζήσετε για πάντα ή όμορφη και να ζήσετε λιγότερο;
Φυσικά και δεν θέλω να ζήσω για πάντα! Σιγά μην θέλω να ζήσω για πάντα (γέλια). Χαριτολογώ βέβαια..Ο κύκλος της ζωής είναι ο κύκλος της ζωής δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται φοβιστικό.

Είναι εύκολο για έναν άνθρωπο του θεάματος να εντοπίσει την πραγματική φιλία;
Βέβαια. Δεν αλλάζει κάτι με τον δικό μας χώρο σε σχέση με άλλους χώρους. Θέλω να πω ότι καμιά φορά μου λένε: «μα, στο χώρο της εκκλησίας υπάρχουν αυτοί που λένε ψέματα, υπάρχουν αυτοί που είναι φιλοχρήματοι, αυτοί που θέλουν τη εξουσία και τους απαντάω: «όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχουν και όλα τα ανθρώπινα πάθη».

Σωστά τα λέτε. Είναι γνωστό ότι πιστεύετε πολύ στο Θεό. Αλήθεια, πώς θα περιγράφατε το Θεό σε ένα μικρό παιδί;
Θα του έλεγα ότι είναι αυτό που σου δίνει πνοή και δύναμη να συνεχίζεις να προσπαθείς.

Ποια είναι η σχέση σας με τα social media;
Μηδενική. Ίσως γιατί δεν τα είχα μεγάλη ανάγκη τη στιγμή που αυτά ανακαλύφθηκαν. Καταλαβαίνω την ανάγκη ενός νέου παιδιού να θέλει να χτίσει στη σημερινή εποχή ένα προφίλ μέσω instagram. Ίσως μέσα σε ένα ενημερωτικό επίπεδο είναι καλό, το καταλαβαίνω, αλλά δεν το έχω και πολύ με την τεχνολογία. Έχω βέβαια τις Ερινύες οι οποίες μου λένε συνέχεια «κάτι πρέπει να κάνεις». Δηλαδή έχω διάφορους που μου λένε να μου φτιάξουν social media κάθε λίγο.

Και; Θα το κάνετε;
Τους λέω «θα το σκεφτώ» εδώ και δέκα χρόνια. (γέλια)

Υπάρχει κάποιο μυστικό ομορφιάς που έχει αποδειχθεί αλάνθαστο;
Είμαι του «παν μέτρον άριστον». Δηλαδή ότι όταν προσέχεις κάτι και το φροντίζεις επί καθημερινής βάσεως με απλούς τρόπους, έχει μια διάρκεια ζωής αλλιώς πρέπει να κάνεις ολική επαναφορά κάποια ώρα και δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να γίνει καλά. Δεν κάνω όμως κάτι περίεργο για να το αναφέρω. Το ότι κάνω 20-30 λεπτά γυμναστική δεν είναι κάτι τρομερό.

Γυμνάζεστε καθημερινά;
Ναι, σχεδόν. Αλλά τυχαίνει να θέλω να κάνω day-off. Επίσης, προσέχω να έχω καθαρό το δέρμα μου γιατί το βοηθάει να αναπνέει και να είναι σε καλή κατάσταση. Κοιτάζω να μην το φορτώνω με πολλά καλλυντικά αλλά αυτά που του βάζω να είναι πολύ καλής ποιότητας. Αυτά βέβαια τα κάνω τριάντα χρόνια όχι τώρα. Φροντίζοντας τον εαυτό σου λίγο λίγο κάποια στιγμή θα φανεί η απόδοσή του. Η αλήθεια είναι ότι δεν το καταλάβαινα πριν γιατί τα είχα τα νιάτα. Τώρα καταλαβαίνω πόσο έχουν αποδώσει αυτοί οι καρποί.

Καπνίζετε;
Δυστυχώς ναι εδώ και πολλά χρόνια. Έχω φίλους που όταν με βλέπουν με τσιγάρο στο χέρι με ρωτάνε «καπνίζεις;». Φανταστείτε πόσο δεν μου πάει το τσιγάρο. Αλλά φλερτάρω πάρα πολύ με την ιδέα τώρα πια να το κόψω. Δεν είναι εύκολο, όπως ξέρετε.

Αν γυρίζατε πίσω το χρόνο ποια συμβουλή θα σας έδινε ο νεότερος εαυτός σας;
Να μην φοβάμαι τίποτα.

Υπήρξαν στιγμές που φοβόσασταν;
Ναι, πολύ, πολύ. Και ο φόβος είναι ο χειρότερος συνοδοιπόρος στη ζωή μας.

Info: Η Κατερίνα Λέχου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το δείπνο», του Χέρμαν Κοχ στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας (Ευμολπιδών 45, Γκάζι) σε σκηνοθεσία Λίλυς Μελεμέ. Παίζουν ακόμα: Στέλιος Μάινας, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Κατερίνα Μισιχρόνη, Γιώργος Κοτανίδης