Εδώ χρειάζονται λίγες ακροβατικές ικανότητες, πολλή προπόνηση και αρκετή χαλάρωση, προκειμένου να μη συμβεί κανένα νευροκαβαλίκεμα και χαλάσει η όλη ατμόσφαιρα. Φαίνεται ότι ο Ρίτσαρντ Γκιρ διέθετε και τα τρία στο “Επάγγελμα Ζιγκολό” (1980), δεδομένου ότι κατάφερνε με άψογη αρμονία κινήσεων να γδύνεται, να γδύνει και να χαϊδεύει. Οι σκηνές αυτές πρέπει να γελοιοποίησαν αρκετούς επίδοξους μιμητές και να έσωσαν τους φυσιοθεραπευτές από την ανεργία.