Στην καθημερινότητα, συχνά η μητρική φιγούρα βρίσκεται στο προσκήνιο όταν μιλάμε για φροντίδα, συναισθηματική υποστήριξη και οικογενειακούς δεσμούς. Όμως, δίπλα της, υπάρχει ένας ρόλος εξίσου ουσιαστικός αυτός του πατέρα. Ίσως πιο ήσυχος, πιο πρακτικός, πιο "πίσω από τη σκηνή", αλλά εξίσου σημαντικός. Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα είναι μια υπενθύμιση πως κι εκείνος αξίζει τον χώρο και την αναγνώριση που του αναλογεί.

Πότε γιορτάζεται;

Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Αν και δεν είναι τόσο «εμπορικά φορτισμένη» όσο η Γιορτή της Μητέρας, είναι μια ευκαιρία να στραφούμε στον ρόλο του πατέρα όχι μόνο ως "κουβαλητή" ή "παραδοσιακό προστάτη", αλλά και ως συναισθηματικό στήριγμα, ενεργό φροντιστή και σύντροφο στην ανατροφή των παιδιών.

Πώς ξεκίνησε η Ημέρα του Πατέρα;

Η ιδέα ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1910, μια γυναίκα ονόματι Sonora Smart Dodd, που μεγάλωσε με τον πατέρα της αφού η μητέρα της πέθανε κατά τον τοκετό, ήθελε να τιμήσει τη δική του αφοσίωση. Ο πατέρας της, William Jackson Smart, βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου, ανέθρεψε μόνος του τα έξι παιδιά του.

Η πρώτη επίσημη Ημέρα του Πατέρα γιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910, στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον. Ωστόσο, η αναγνώριση της μέρας ως επίσημη εθνική γιορτή στις ΗΠΑ καθυστέρησε. Ήταν το 1972, επί προεδρίας Richard Nixon, που θεσμοθετήθηκε επίσημα η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.

Από τότε, η γιορτή διαδόθηκε διεθνώς, αν και σε ορισμένες χώρες (όπως η Ιταλία και η Ισπανία) γιορτάζεται τον Μάρτιο, ανήμερα του Αγίου Ιωσήφ.

Τι σημαίνει να είσαι πατέρας σήμερα;

Ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Από τη φιγούρα του αυστηρού και απόμακρου πατριάρχη, σήμερα βλέπουμε πατέρες:

να αλλάζουν πάνες,

να διεκδικούν άδειες πατρότητας,

να συμμετέχουν ενεργά στην καθημερινή ανατροφή των παιδιών τους,

να μιλούν πιο ανοιχτά για τα συναισθήματά τους,

να θεραπεύουν τα δικά τους τραύματα για να μη τα μεταφέρουν στην επόμενη γενιά.

Ο σύγχρονος πατέρας δεν περιορίζεται σε ρόλους. Μπορεί να είναι βιολογικός, θετός, πατρική φιγούρα, μέντορας, ή ο μοναδικός φροντιστής. Το κοινό τους στοιχείο; Η παρουσία με πρόθεση, φροντίδα και αγάπη.

Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα δεν είναι μόνο μια γιορτή για όσους είχαν πατρική παρουσία. Είναι και μια στιγμή σκέψης:

για εκείνους που δεν γνώρισαν τον πατέρα τους,

για τους πατεράδες που λείπουν,

για τις μητέρες που έπαιξαν και τον ρόλο του πατέρα,

για τα παιδιά που μεγαλώνουν με εναλλακτικές οικογένειες.

Ο σεβασμός, η φροντίδα και η στήριξη δεν έχουν φύλο. Και κάθε άνθρωπος που στάθηκε σαν πατέρας σε κάποιον άλλο αξίζει αυτή τη μέρα.

Χρόνια πολλά σε όλους τους πατέρες, πατρικές φιγούρες και άνδρες που αγαπούν με τρόπο που χτίζει, στηρίζει και εξελίσσει.