Αναρωτιέμαι: τι θα έκανα χωρίς τις κολλητές μου; Έλα ντε,ειδικά τώρα που έρευνες υποστηρίζουν πως οι καλοί φίλοι μας βοηθούν να ζούμε καλύτερα, να έχουμε καλύτερη υγεία και περισσότερη ηρεμία στη ζωή μας. Και λες εκεί, ας γίνω χαλί να με πατήσει η κολλητή, αφού μου κάνει τόσο καλό! Όλα αυτά, αν προλάβεις να γίνεις χαλί, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κακιασμένες κολλητές μπορούν να σε τυλίξουν πριν το πεις σε μια κόλλα χαρτί.
Και μην μου πεις ότι δεν σου έχει τύχει: να έχεις ένα τόνο δουλειά κι εκείνη να αναλύει το ερωτικό δράμα της μέσω msn. Να θέλεις μαντήλι για να κλάψεις εξαιτίας των αισχρών οικονομικών σου, κι εκείνη να οργανώνει ταξίδι για δύο στην Ταϊλάνδη. Να την παρακαλάς να βρεθείτε, κι εκείνη να θέλει να δει τον αγαπημένο της πάλι για 457η φορά σερί! Όλα αυτά, θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν, αν δεν ακολουθήσεις τις συμβουλές που σου προτείνουμε για να "στρώσεις" τις κακιασμένες κολλητές άμεσα...
Πού ξεκινάει το μπλέξιμο: η σχέση που έχεις με τις κολλητές σου, διαφέρει πάρα πολύ από το δέσιμο που έχεις με τον αγαπημένο, τους συγγενείς ή κάποια συνάδελφο που μπορεί να σε εκνευρίζει κατά καιρούς.
* Τους συγγενείς που σε τσαντίζουν, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Έρχονται ασορτί με σένα με το που φτάνεις στον κόσμο τούτο. Το πολύ πολύ, τους πιο εκνευριστικούς από το σόι, να τους αποφεύγεις και να συναντιέστε μόνο στα οικογενειακά δείπνα.
* Τις συναδέλφους από την άλλη μεριά, ξέρεις ότι θα τους δεις τις στάνταρ 8 ώρες που εργάζεστε μαζί. Όσο σκύλα και εκνευριστική να είναι η άλλη, κάνεις υπομονή, περνά το οκτάωρο και μήτε σε είδα, μήτε σε ξέρω.
* Με τον αγαπημένο σου, η στενή σωματική και συναισθηματική σας επαφή και οικειότητα και η υπόσχεση που δώσατε να είστε μαζί, είναι αρκετή για να αντέχεις τα νεύρα του κατά καιρούς. Αν πάλι δεν τα αντέχεις, πηγαίνεις με ελαφριά πηδηματάκια στον επόμενο.
* Με τις κολλητές όμως, συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι άτομα τόσο κοντά σε εσένα σαν να είναι συγγενείς σου αλλά τις έχεις επιλέξει εσύ, μοιράζεστε έντονα συναισθήματα αλλά χωρίς να έχετε ερωτική σχέση και τις βλέπεις όποτε εσύ επιλέξεις και όχι μόνο στο γραφείο.
1. Πώς θα παλέψεις... την κολλητή που σε πρήζει: σε έχει ανάγκη διαρκώς. Από το ποιό παπούτσι να βάλει μέχρι ποιό αγόρι να διαλέξει. Τα τηλεφωνήματά της μακρόσυρτα και ατελείωτα, ακόμα κι όταν της εξηγείς πως πνίγεσαι από έλλειψη χρόνου. Και έτσι καταλήγεις να πιάνεις τον εαυτό σου να την θάβεις σε άλλες κολλητές.
Σώσε τη φιλία σας: προσπάθησε να εντοπίσεις που κάνεις λάθος εσύ. Ίσως δεν φταίει η φίλη σου που σε πρήζει, αλλά εσύ που δεν της δίνεις να καταλάβει πόσο σε ενοχλεί η συμπεριφορά της αυτή.
Κατόπιν, γίνε πιο σκληρή μαζί της για μερικές εβδομάδες και πες της όσα νιώθεις ευθέως για να δούμε αν θα αλλάξει άτι. Αν δεν ιδρώσει το αυτάκι της, θα περάσεις στην επίθεση. Την επόμενη φορά που θα σε πρήξει, τόνισέ το. Εκείνη μπορεί να μην καταλαβαίνει καν το πόσο σε ζαλίζει, μέχρι να την πιάσει επί το έργω πάνω στη δράση.
Ταυτόχρονα, μπορείς έξυπνα να εκφράσεις το παράπονο που έχεις ανάμεσα σε δύο θετικά κοπλιμέντα που θα της κάνεις, του τύπου:
"Χαίρομαι που είμαι εγώ ο άνθρωπος που εμπιστεύεσαι περισσότερο και συγκινούμαι που με εκτιμάς τόσο πολύ σαν ακροατή, αλλά αυτή τη στιγμή πάλι με κούρασες με την πολύωρη πάρλα σου".
Αν πάλι εκτιμάς την φίλη αυτή ως κολλητή που διασκεδάζεις κάθε φορά που βγαίνεις μαζί της, γιατί να μην γίνετε απλές φίλες παρά κολλητές; Ζήτα της να βγαίνετε πιο συχνά και κατά προτίμηση κάπου με δυνατή μουσική που και να θέλει να σε πρήξει δεν μπορεί. Έτσι και ωραία θα περνάτε και θα ψάξει κι εκείνη άλλη ακροάτρια των προβλημάτων της.
2. Πώς θα παλέψεις... την κολλητή που σε "γράφει": η κολλητή αυτή, σε θυμάται στη χάση και στη φέξη. Όποτε την συμφέρει, θυμάται τις ωραίες στιγμές που περάσατε μαζί στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο και όποτε την παίρνεις και δεν προλαβαίνει τάχα να σε δει γιατί πνίγεται στη δουλειά, σου θυμίζει ότι δεν πρέπει να της κρατάς κακία γιατί η φιλία σας είναι δεδομένη.
Πώς θα σώσεις την φιλία με την κολλητή που σε γράφει και ακόμα 2 κακιασμέοι τύποι κολλητών στο 2ο μέρος, σε λίγες ημέρες...
Από την Κατερίνα Πατούλια
