Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν. Η εβδομάδα που πέρασε έφερε την εκπομπή του ΣΚΑΙ «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» και τους παρουσιαστές της, Ευλαμπία Ρέβη και Γιώργο Κουρδή σε τρία πανέμορφα νησιά των Κυκλάδων. Και τόσο διαφορερτικά μεταξύ τους. Η Άνδρος, η Τήνος και η Σύρος τους μάγεψαν και φαίνεται κι από όσα μας έγραψαν στα Highlights της εβδομάδας αυτής.

«Η πρώτη εβδομάδα του καλοκαιριού ήταν αφιερωμένη στις Κυκλάδες.Πρώτος σταθμός της εκπομπής η Άνδρος. Πήραμε το πλοίο της γραμμής από Ραφήνα και σε λιγότερο από δύο ώρες φτάσαμε στο Γαύριο το λιμάνι του νησιού. Καθώς το πλοίο πλησιάζει το λιμάνι το βλέμμα σου χάνεται στους καταπράσινους λόφους, στα λευκά σπίτια που ακουμπούν τις πλαγιές και στα νερά που σμίγουν το Αιγαίο με την ψυχή σου. Και μετά, το Μπατσί.

Ένα ψαροχώρι που έχει κρατήσει την καρδιά του αναλλοίωτη, κι όμως σου προσφέρει τα πάντα. Σαν σκηνικό βγαλμένο από ελληνική ταινία της δεκαετίας του '60.
Εδώ έγιναν το 1968 τα γυρίσματα της ταινίας "Κορίτσια στον ήλιο με τον Γιάννη Βόγλη και την Άνν Λομπεργκ και την ατάκα "στάσου μύγδαλα" που έμεινε στην ιστορία του Ελληνικού σινεμά.

Το Μπατσί απλώνεται αμφιθεατρικά, με τα σπίτια να κατεβαίνουν ως τη θάλασσα και τα καΐκια να λικνίζονται νωχελικά στο μικρό λιμάνι. Η Άνδρος είναι ένας τόπος που ο άνεμος χαϊδεύει το κύμα και το φως χορεύει στα γαλάζια νερά του. Φτάνοντας στο νησι, αισθάνεσαι σαν να ανοίγεις ένα παράθυρο στο καλοκαίρι των ονείρων σου.

Η κάμερα της εκπομπής περιηγήθηκε στις παραλίες της Άνδρου. Η Χρυσή Άμμος, λίγα λεπτά από το Μπατσί, με τα καθαρά νερά και την απαλή, χρυσή αμμουδιά, είναι ιδανική για οικογένειες και ανέμελες βουτιές.

Στα Άχλα, φτάνεις σχεδόν σαν εξερευνητής – αλλά σε ανταμείβει με παρθένα φύση, σμαραγδένια νερά και σκιά από πλατάνια που ακουμπούν το ποτάμι. Και βέβαια, η παραλία της Βόρης, για τους πιο τολμηρούς, όπου η θάλασσα έχει μια άγρια ομορφιά και τα κύματα γράφουν ιστορίες στον αφρό τους.

Η Άνδρος δεν σου φωνάζει. Ψιθυρίζει. Σε κερδίζει με την ηρεμία της, με την κομψότητά της, με τις απρόσμενες αντιθέσεις της: άγρια βουνά και ήρεμες ακρογιαλιές, νεοκλασικά αρχοντικά και πέτρινα μονοπάτια, τέχνη και αυθεντική κυκλαδίτικη ζωή.

Όμως σε αυτό το νησί δεν μπορεί να νιώθεις ασφάλεια όταν δεν υπάρχουν οι βασικές ειδικότητες γιατρών. Αυτό μας είπαν η Μάντυ και ο Κώστας τους οποίους φιλοξενήσαμε για να μας εξιστόρησαν τη περιπέτεια τους. Πριν από δύο μήνες ο Κώστας υπέστη οξύ έμφραγμα. Ελικόπτερο δεν ήρθε ποτέ λόγω ισχυρών ανέμων, η διακομιδή του όμως έπρεπε να γίνει άμεσα γιατί το νησί δεν διέθετε καρδιολόγο.

Μετά από ώρες όταν έφτασε σε νοσοκομείο της Αθήνας οι γιατροί μίλησαν για θαύμα καθώς η αργοπορία και η έλλειψη άμεσης βοήθειας τις πρώτες στιγμές θα μπορούσε να είχαν φέρει την πιο κακή εξέλιξη.

Όμως στην Άνδρο των καπεταναίων, της χώρας με τα αρχοντικά, της υπεροχής εξοχής και των πεζοπορικων διαδρομών τα τελευταία χρόνια, η νέα γενιά παίρνει πρωτοβουλίες για την προστασία του περιβάλλοντος. Από τον καθαρισμό των ακτών και των θαλασσών μέχρι τον εθελοντισμό για την προστασία των δασών.

Η Άνδρος σε περιμένει να την ανακαλύψεις, να χαθείς στα σοκάκια της, να αφήσεις την άμμο να κολλήσει στα πόδια σου, να πάρεις κάτι από τον ρυθμό της και να αφήσεις πίσω κάτι δικό σου. Και όταν φύγεις, δεν θα λες «πήγα στην Άνδρο». Θα λες: «Άνδρος... Εκεί ήμουν ευτυχισμένος».

Την επόμενη ημέρα βρεθήκαμε στην Τήνο, το νησί της Παναγίας. Η Τήνος δεν είναι απλώς τόπος. Είναι προσκύνημα. Είναι σιωπή που μιλά, είναι φως που δεν καίει αλλά αγκαλιάζει. Αυτή είναι η Τήνος. Μόλις το καράβι πλησιάζει στο λιμάνι, δεν χρειάζεσαι πυξίδα να βρεις τον δρόμο. Σαν να σε τραβά μια αόρατη δύναμη προς τα πάνω — προς Εκείνη.

Εκείνη που στέκεται αιώνες τώρα στην κορυφή του λόφου, με βλέμμα μητρικό, γεμάτο έλεος και δύναμη: η Παναγία η Μεγαλόχαρη. Το νησί μυρίζει κερί, θυμίαμα και αρμύρα. Και κάθε βήμα στην ανηφόρα του προσκυνήματος είναι κι ένα «ευχαριστώ», κι ένα «βοήθα με», κι ένα «ήρθα, μάνα». Οι προσκυνητές γονατιστοί δεν κάνουν επίδειξη πίστης. Κάνουν κατάθεση ψυχής. Εκεί ξεκίνησε η εκπομπή μας στα σκαλοπάτια της Μεγαλόχαρης μαζί με τρία νέα παιδιά .

Την Ευτυχία, τον Ζώη και την Δέσποινα που ήρθαν για το δικό τους προσκύνημα. Μίλησαν συγκινημένοι και οι τρεις για την Πίστη τους στην Παναγιά και την δύναμη που τους δίνει στην ζωή τους. Σε αυτή την δύναμη που δίνει η Μεγαλόχαρη στάθηκε και ο Αρχιερατικός της Ιεράς νήσου Τήνου, πατέρας Γεώργιος Φανερός, ο οποίος μίλησε για τα θαύματα που συντελούνται καθημερινά σε αυτόν τον ιερό τόπο.

Μα η Τήνος εκτός από το ιερό της πρόσωπο έχει πολλά ακόμα να μας δείξει και να μας πει. Είναι μάρμαρο που μιλά. Στον Πύργο, οι μαστόροι δεν σκάλισαν μόνο στολίδια. Σκάλισαν τη μνήμη του τόπου. Καμιά πέτρα δεν είναι τυχαία, κάθε γείσο έχει ιστορία. Τα σπίτια δεν είναι φτιαγμένα μόνο για να κατοικούνται, είναι φτιαγμένα για να υμνούν το φως, το μέτρο και την υπομονή.

Στην γραφική πλατεία του Πύργου με την μεγάλη μαρμάρινη Κρήνη όπου στήσαμε το στούντιο μας την δεύτερη ημέρα εντυπωσιαστήκαμε από την απόφαση πολλών νέων να δώσουν ζωή στο χωριό με την μόνιμη εγκατάσταση τους. Από έναν καφενέ και ένα ζαχαροπλαστείο μέχρι ένα μαγαζάκι με παραδοσιακά προϊόντα.

Έφυγαν από την Αθήνα,ακόμα και το κέντρο της Ευρώπης τις Βρυξέλλες για να έρθουν εδώ. Γιατί περπατάς σε αυτά τα χωριά και νιώθεις πως η ζωή κυλάει αλλιώς μας λένε. Σαν να κρατά πιο αργό ρυθμό, πιο ανθρώπινο. Αυτό είδαν νέα ζευγάρια στην Καρδιανή και την Αγάπη και αποφάσισαν να στήνουν τη ζωή τους σε αυτό το νησί.

Η Τήνος δεν φωνάζει. Δεν χρειάζεται. Όποιος την έχει γνωρίσει, την κουβαλάει πάντα μέσα του — σαν εικόνα, σαν τάμα, σαν ευχή που έγινε δρόμος.
Γιατί η Τήνος δεν σε ξεχνά. Κι όταν φύγεις, δεν σ’ αφήνει. Σε κρατά, σαν μια μάνα που σε σταυρώνει στο κατώφλι της και σου λέει:«Πήγαινε… κι αν πονέσεις πάλι, εδώ θα είμαι».

Την Πέμπτη αναχωρήσαμε για την Σύρο λόγω της κήρυξης όμως της απεργιακής κινητοποίησης από την ΕΣΗΕΑ ήταν μια ημέρα δίχως ζωντανή εκπομπή.
Την Παρασκευή στούντιο μας ήταν η πλατεία Μιαούλη και το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Τσίλερ το Δημαρχείο της Ερμούπολης,αλλά και τα σοκάκια της Άνω Σύρου.

Δεν είναι τυχαίο που η Σύρος αποκαλείται και <<Αρχόντισσα>>. Γιατί από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου στο λιμάνι της Ερμούπολης, νιώθεις πως δεν βρίσκεσαι απλώς σε ένα κυκλαδίτικο νησί — βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή, σε έναν τόπο που περπατά με το κεφάλι ψηλά και την καρδιά γεμάτη ιστορία.

Στην Ερμούπολη, τίποτα δεν είναι πρόχειρο. Τα νεοκλασικά σπίτια με τα χρωματιστά παντζούρια στέκουν σαν φρουροί ενός παρελθόντος που δεν χάθηκε.
Και η Άνω Σύρος!
Ανεβαίνεις τα σοκάκια με τα σκαλοπάτια και κάθε γωνιά μοιάζει με καρτ-ποστάλ ξεχασμένη απ’ τον χρόνο. Εκεί, στις πλάτες του λόφου, ακούς τον Μάρκο Βαμβακάρη να παίζει ακόμα μπουζούκι. Σε αυτόν ήταν αφιερωμένο το πρώτο ρεπορτάζ της εκπομπής. Εκεί στον τόπο που γεννήθηκε ο ρεμπέτικος ήχος που ακόμα ταξιδεύει μερακλίδικα στις ταβέρνες και τις αυλές.

Η Σύρος δεν είναι κραυγαλέα. Είναι αυθεντική. Δεν χρειάζεται να φωνάξει για να ξεχωρίσει — σε κερδίζει με το ύφος της, με το ήθος της. Με τα θέατρά της, τα σχολεία της, την κουλτούρα της, που χρόνια τώρα ανθίζει με αξιοπρέπεια και μέτρο.

Είναι το νησί που συνυπάρχουν η Ορθοδοξία και ο Καθολικισμός, όχι ως διαφορά, αλλά ως συμφωνία. Δύο καμπάνες, δύο παραδόσεις, και μια ψυχή — η Συριανή.
Και οι παραλίες της… όχι τόσο φανταχτερές, όσο φιλόξενες. Βάρη, Κίνι, Γαλησσάς, Δελφίνι.

Οι νέοι όμως ζητούν αθλητικές εγκαταστάσεις γήπεδο μπάσκετ που χρόνια τώρα επισκευάζει, κολυμβητήριο που να είναι λειτουργικό όλη τη χρονιά και όχι για τρεις μήνες αλλά και γήπεδα ποδοσφαίρου.

Η Σύρος όμως δεν είναι απλώς ένα νησί. Είναι μια κυρία με παλιά ψυχή, ραφινάτη, γλυκιά και περήφανη. Μια πόλη η Ερμούπολη που δεν σκονίστηκε ποτέ, γιατί πάντα περπατούσε καθαρή, αγέρωχη, αρχοντική»

Αυτή την εβδομάδα το Όπου υπάρχει Ελλάδα θα βρίσκεται σε Σάμο,Ικαρία και Πάτμο, γιατί πάντα υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψεις