Από τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ
Η πρεμιέρα του «Just The 2 of Us» συζητήθηκε πολύ... Πώς σου φάνηκε;
«Όλα μια χαρά. Ήταν μια χαρά το σόου, μια χαρά πέρασε ο κόσμος, μια χαρά ήταν και τα ποσοστά τηλεθέασης... Οπότε, όλα μια χαρά».
Τα περισσότερα σχόλια είχαν να κάνουν με τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίσατε...
«Ζωντανό πρόγραμμα είμαστε, αυτά συμβαίνουν, ιδιαίτερα στις πρεμιέρες. (Γέλια.) Να σου πω και κάτι; Είναι λογικό, από τη στιγμή που κάναμε πρόβες μόνο 4 μέρες πριν από το πρώτο live. Εδώ υπάρχουν τέτοια προβλήματα ακόμα και σε διοργανώσεις όπως η Γιουροβίζιον, που προετοιμάζονται έναν ολόκληρο χρόνο».
Ποιους στόχους έχετε βάλει με το «Just The 2 of Us»;
«Να περνάμε καλά. Τόσο εμείς όσο και οι τηλεθεατές. Αυτός είναι ο στόχος μας... Να καταφέρουμε να διασκεδάσουμε τον κόσμο. Τουλάχιστον για μένα, κάθε φορά που κάνω τηλεόραση αυτός είναι ο μοναδικός μου στόχος».
Και τι γίνεται με την πρωτιά; Δεν είναι στους στόχους σας να κατακτήσετε την πρώτη θέση στην τηλεθέαση;
«Ακόμα και όταν έγραφα το "Παρά πέντε", ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου την πρωτιά. Και δεν σνομπάρω τα νούμερα τηλεθέασης... Πάντα είναι ευχάριστα τα υψηλά ποσοστά, αλλά εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω αν μου γίνουν αυτοσκοπός. Για μένα δεν ισχύει το "ντε και καλά να πάμε καλά". Για μένα ισχύει το "ντε και καλά να είναι ωραίο!"».
Τι είναι για σένα το «Just The 2 of Us»;
«Είναι κάτι σαν επιτραπέζιο παιχνίδι ή, καλύτερα, μια μικρή Γιουροβίζιον! Μάλιστα, και τη Γιουροβίζιον αποφάσισα να την παρουσιάσω γιατί ήξερα πως θα περάσω καλά. Το επόμενο πράγμα που θέλω με τρέλα είναι να παρουσιάσω αγώνες στίβου στην ΕΡΤ, κι ας κάνουν τηλεθέαση 3%! Δεν με ενδιαφέρει καθόλου... (Γέλια.)».
Τα τελευταία χρόνια ως ηθοποιός και δημιουργός έχεις αποφασίσει να κρατάς... αποστάσεις ασφαλείας από την τηλεόραση. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο με το ρόλο του παρουσιαστή;
«Μα αποστάσεις ασφαλείας κρατάω από την τηλεόραση και με το ρόλο του παρουσιαστή. Το "Just The 2 of Us" θα είναι μόνο 12 εκπομπές... Αν ήταν να διαρκέσει μέχρι τον Ιούνιο, δεν υπήρχε περίπτωση να το έκανα».
Σου αρέσει που εξαφανίζεσαι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, δεν έχεις όμως την ανασφάλεια μήπως ξεχαστείς; Μήπως και όταν επιστρέψεις ο κόσμος δεν είναι εκεί για να σε περιμένει;
«Όχι, την ανασφάλεια της απόστασης δεν την έχω... Έτσι κι αλλιώς, είχα αυτοπεποίθηση ακόμα και όταν δεν με ήξερε κανένας».
Γιατί μετά το «Παρά πέντε» έκλεισες πίσω σου την πόρτα της τηλεόρασης;
«Για να ξεκουραστώ... Θέλω να κάνω πράγματα για τα οποία να μην πιέζω τον εαυτό μου. Δηλαδή, το όνειρό μου ήταν να μπορώ να δουλεύω όποτε θέλω εγώ, με όποιον θέλω και άμα θέλω... Αυτό κάνω πράξη τώρα».
Δεν είναι όμως πολυτέλεια να μπορείς να το κάνεις;
«Σίγουρα είναι πολυτέλεια, γι’ αυτό και το κάνω τώρα, που μπορώ. Αργότερα το πιθανότερο είναι να μην μπορώ να λειτουργώ έτσι. Τώρα, λοιπόν, που μου δίνεται η ευκαιρία την εκμεταλλεύομαι. Άλλωστε, η ζωή είναι έξω από την τηλεόραση. Και δεν το λέω με τη διάθεση να απαξιώσουμε το μέσο. Λατρεύω την τηλεόραση και το ξέρουν όλοι... Όμως, δεν είναι ζωή το να κάθεται κανείς καρφωμένος σε έναν καναπέ και να βλέπει τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μην κάνει τίποτα άλλο. Εγώ θέλω να απευθύνομαι σε τηλεθεατές που βλέπουν τηλεόραση, αφού πρώτα έχουν κάνει τη βόλτα τους, έχουν πιει τον καφέ τους με τους φίλους τους, έχουν δει το σύντροφό τους... Και αν δείτε επιλεκτικά τηλεόραση, θα διαπιστώσετε πως δεν είναι όλα σκουπίδια. Υπάρχουν και εξαιρετικά πράγματα».
Τι έχεις να πεις σε αυτούς που σε κατηγόρησαν πως οι μεταμορφώσεις έχουν γίνει πια για σένα... μανιέρα;
«Θα σου πω τι μου είπε κάποια στιγμή για το θέατρο ο Πέτρος Φιλιππίδης. Μου είπε λοιπόν πως είναι ωραίο πράγμα η μανιέρα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για έναν καλλιτέχνη από το να αναγνωρίζεται στη σκηνή μέσα από τη μανιέρα του, για την οποία μπορεί να τον έχει λατρέψει ο κόσμος. Και να σου πω και κάτι ακόμα, βρε Νάνσυ; Όλο αυτό με τις μεταμφιέσεις είναι και διασκεδαστικό και δημιουργικό και αρέσει στον κόσμο! Επομένως, πού είναι το πρόβλημα; Από την άλλη, φυσικά και αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνω για πάντα! Στην πρεμιέρα το έκανα, γιατί, μεταξύ μας, αυτό περίμεναν και οι περισσότεροι να δουν».
Αν σου είχαν προτείνει, αντί να παρουσιάζεις το σόου, να έπαιρνες μέρος σαν διαγωνιζόμενος, θα το έκανες;
«Αααχ, το να τραγουδάω μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά τραγουδάω απαίσια, και αυτό είναι και το απωθημένο μου. (Γέλια.) Αν τραγουδούσα καλύτερα, μπορεί και να το έκανα».
Έχεις άγχος για το πώς θα καταφέρεις να διατηρήσεις την επιτυχία σου;
«Όχι. Αυτό που με αγχώνει είναι ότι ψάχνω να βρω την ευτυχία μου. Οι λέξεις "ευτυχία" και "επιτυχία" μοιάζουνε, αλλά είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες».
Πιο δύσκολο είναι να προσπαθείς να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα ή να τα έχεις πραγματοποιήσει όλα και στη συνέχεια να μην ξέρεις πού ακριβώς να βαδίσεις;
«Το πρώτο... Ναι, το πρώτο μπορεί να εμπεριέχει έναν απίστευτο ενθουσιασμό, είναι όμως απίστευτα δύσκολο να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου. Ενώ, όπως και να ’χει, στη δεύτερη φάση υπάρχει μια προϊστορία, μια βάση πάνω στην οποία μπορείς να πατήσεις και να βρεις τον επόμενο δρόμο που θες να βαδίσεις».
Αν σου χτυπήσει την πόρτα η αποτυχία, πιστεύεις πως έχεις τρόπο να την αντιμετωπίσεις;
«Ο μόνος τρόπος που μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει ουσιαστικά την αποτυχία είναι το να δει τι έχει κάνει λάθος».
Τα λάθη μας μας κάνουν σοφότερους;
«Σοφότερους μας κάνει μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός και όχι η επιτυχία ή η αποτυχία. Και ξέρεις γιατί σ’ το λέω αυτό; Γιατί όλοι ακούμε καθημερινά γύρω μας απόψεις του τύπου "για την επιτυχία μου ευθύνομαι μόνο εγώ, ενώ για την αποτυχία μου ευθύνονται οι άλλοι". Ε, αυτές οι απόψεις σε κάνουν σοφότερο; Δεν το νομίζω... Μάλλον σε κάνουν περισσότερο βλάκα!».
Γιατί πιστεύεις πως υπάρχουν τόσο πολλά σκουπίδια στην τηλεόραση;
«Γιατί όλοι ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους και στη συνέχεια με τις εκπομπές όλων των άλλων. Ουσιαστικά κανείς δεν ασχολείται με τον τηλεθεατή».
Δηλαδή, σε ενοχλεί όλη αυτή η ασταμάτητη αναπαραγωγή προσώπων και πραγμάτων;
«Σίγουρα. Αν και με ενοχλεί κυρίως το τι είναι αυτό που αναπαράγεται από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν είναι τηλεόραση το να σχολιάζουμε νυχθημερόν τι είπε ο ένας στον άλλο, πόση είναι η χρονική ισχύ του συμβολαίου μου, πόσα χρήματα παίρνω... Αυτές είναι κουβέντες που μέχρι πρότινος γίνονταν στο μακιγιάζ των καναλιών. Είναι απλά εσωτερικά κους κους, τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να απασχολούν τους τηλεθεατές, όπως γιατί πρέπει να απασχολεί τους Έλληνες τηλεθεατές η τηλεθέαση. Έχουμε καταστρέψει τον κόσμο βάζοντάς τον σε αυτή τη λογική».
Έχουν υπάρξει εποχές που μπορεί να ήσουν επιτυχημένος, αλλά δεν ήσουν ευτυχισμένος;
«Ναι... Και ξέρεις ποια χρονιά ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος; Τη χρονιά πριν από το "Παρά πέντε"! Τότε που ακόμα δεν είχε περάσει από πάνω μας ο... οδοστρωτήρας "Παρά πέντε". Τότε που είχαμε όλα τα όνειρα μπροστά μας».
