Bάνα Μπάρμπα: Μου αρνούνται ένα παιδί

01.12.2006
«Πετούν ένα παιδί στο ορφανοτροφείο, αντί να μου το δώσουν». Η δημοφιλής ηθοποιός ξεσπάει στο ΛΟΙΠΟΝ για την ταλαιπωρία που περνάει με την αναδοχή του οχτάμηνου αγοριού που επιθυμεί εδώ και καιρό να υιοθετήσει.

από τον ΑΝΕΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Παρασκευή μεσημέρι και επιτέλους σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων της σειράς «Αν μ αγαπάς» του Alpha, στην οποία κρατά έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η γνωστή πρωταγωνίστρια ανταποκρίνεται στην κλήση μου. «Έχω την εντύπωση ότι μόνο εμένα και τη Μαντόνα θα μπορούσαν να ταλαιπωρήσουν τόσο Και ξέρεις με τι τρόπο το λέω», μου απαντά παρορμητικά η Βάνα Μπάρμπα εκφράζοντας την αγανάκτησή της. Χαμογελάω και διακρίνω το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό που τη διακρίνουν τόσα χρόνια! Και ταυτίζει την περιπέτειά της μ αυτή της μεγάλης σταρ Μαντόνα, η οποία πέρασε μια παρόμοια δύσκολη στιγμή με την υιοθεσία ενός αγοριού από το Μαλάουι.

Αφορμή για την επικοινωνία μας η είδηση ότι πριν προλάβει καλά καλά να εκλεγεί δημοτική σύμβουλος έχει ήδη κάνει τις πρώτες της κινήσεις και βασική της προτεραιότητα είναι η σύσταση ιδρύματος αναδοχής στο Κερατσίνι. Βιώνοντας η ίδια μια περιπέτεια σχετικά με την αναδοχή ενός οχτάμηνου αγοριού, έχει αντιληφθεί τα προβλήματα που υπάρχουν σε μια τέτοια διαδικασία και επιθυμεί να συμβάλει αποφασιστικά στη λύση τους.

Την ακούω ήρεμη, αλλά η κούραση γίνεται αμέσως αντιληπτή μέσα από τη φωνή της. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η κούραση δεν οφείλεται ούτε στις ατέλειωτες ώρες των γυρισμάτων ούτε στο καθημερινό τρέξιμο σχετικά με τις προϋποθέσεις της νέας της σειράς «Τα δάκρυα του Θεού», που ετοιμάζει για τον Alpha ούτε στη δικαστική της αντιπαράθεση με τον Κώστα Καζάκο και βέβαια καθόλου στις υποχρεώσεις της ως μητέρας. Κι έρχεται να μου επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές: «Το θέμα αυτό της αναδοχής του οχτάμηνου αγοριού που επιθυμώ επίσημα να υιοθετήσω με έχει εξοντώσει στην κυριολεξία».

«Έχω μπλέξει σε ένα σύστημα κανονισμών γραφειοκρατίας και διατυπώσεων που είναι εξωφρενικό. Δεν το χωράει το μυαλό μου αυτό που συμβαίνει στα θέματα της αναδοχής. Σε τελική ανάλυση, απ ό, τι φαίνεται, προτιμούν να πετάξουν ένα παιδί σε ένα ορφανοτροφείο από το να το αναλάβει ένας άνθρωπος που δεν έχει μόνο το ενδιαφέρον, αλλά κυρίως και τα μέσα να το φροντίσει».

«Στην περίπτωσή μου που δεν μου δίνουν επίσημα την αναδοχή το επιχείρημα για την άρνησή τους είναι ότι μετά από 5 χρόνια μπορεί να θέλει να το πάρει η φυσική του μητέρα. Μια γυναίκα με προβλήματα εξάρτησης, που τα άλλα δυο παιδιά της έχουν δοθεί σε ιδρύματα. Δεν είναι γελοίο; Εξάλλου, δεν έχω καμιά αντίρρηση, μακάρι να είναι καλά η γυναίκα τότε και να έρθει να το πάρει», μου δηλώνει αγανακτισμένη για το πώς την έχουν αντιμετωπίσει.

Ηρεμεί μόνο όταν αρχίζει να μιλάει για το μικρό αγοράκι που έχει αγαπήσει τόσο πολύ: «Είναι ένα γλυκύτατο αγοράκι οχτώ μηνών, που από την πρώτη στιγμή που μου το έφερε η θεία του το αγάπησα σαν δικό μου και έχω αναλάβει να το βαφτίσω. Στη συνέχεια όμως και επιδιώκοντας να γίνω ανάδοχη μητέρα αντιμετώπισα πολλά προβλήματα».

«Το συγκεκριμένο θέμα με έχει ευαισθητοποιήσει ιδιαίτερα και ήδη έχω κάνει μια σειρά από ενέργειες. Δηλαδή, για αρχή έχει βρεθεί ο χώρος και κάποια χρήματα, προκειμένου να συσταθεί ένα ίδρυμα αναδοχής στο Κερατσίνι, στην πόλη όπου είμαι δημοτική σύμβουλος. Είναι κάτι που με έχει πεισμώσει και θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις κόντρα σ' αυτή τη στείρα νοοτροπία που ανάλογή της δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη!».