Από τον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο

Oνέος Μποντ ακόμα δεν έχει συνηθίσει τα μηδενικά πριν από το 7 του όταν βρέθηκε στο Σεράγεβο, αγαπημένη πόλη της εγκάρδιας φίλης του Κάθριν Κάλτριτζ που πρόσφατα απεβίωσε. Σχεδόν «παρατώντας» τη φωτογράφηση για τη διαφημιστική προώθηση του 007, έφτασε στην ώρα του. Με διορθώνει...

«Δεν παράτησα τίποτα στη μέση, ολοκληρώθηκε και πετάχτηκα μόνο για λίγες ώρες...».

Πώς και στο Σεράγεβο;

«Με κάλεσαν. Ήταν σαν κάτι να μου έλεγε μέσα μου να έρθω. Η Κάθριν Κάλτριτζ χρόνια ολόκληρα με προσκαλούσε. Είχε γυρίσει εδώ μία ταινία και αγαπούσε το τοπικό φεστιβάλ κινηματογράφου. Μου έλεγε: Ντάνιελ, πήγαινε στο φεστιβάλ. Τελικά η ευκαιρία ήρθε, και να μαι εδώ!».

Γιατί υπήρξε τόση μυστικότητα για την ταινία «Μόναχο» του Σπίλμπεργκ;

«Δεν μπορώ να σου μιλήσω για την ταινία. Στο συμβόλαιό μου υπάρχει όρος που με υποχρεώνει να κρατήσω μυστικότητα. Νομίζω ότι ο λόγος ήταν ότι ήθελαν να κρατήσουν τους τόνους χαμηλούς όσο το δυνατόν περισσότερο διάστημα πριν από την κυκλοφορία της ταινίας. Και τελικά ο Στίβεν κατάφερε αυτό που ήθελε: Να μη μιλάει ο κόσμος για την ταινία, μέχρι να την ολοκληρώσει».

Θα πιαστώ από το θέμα της ταινίας που ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μόναχο και θα πάω στο περιστατικό που συνέβη στο Λονδίνο την ημέρα που αναλάβατε την Ολυμπιάδα του 2012. Οι Ολυμπιακοί προάγουν την ειρήνη ως ιδέα;

«Πραγματικά δεν έχω ιδέα, γιατί έχω μια έμφυτη αίσθηση ασφάλειας κι αυτό είναι που έχει σημασία για μένα. Πάντα υπήρχε μια δόση φόβου στους Άγγλους, πάντα υπήρχε μια απειλή που πλανιόταν. Αν αφήσουμε όμως τον εαυτό μας να φρικάρει με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε την καθημερινότητα. Και αυτό που είναι σημαντικό για όλους μας είναι να ζήσουμε και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερα χωρίς φόβο».

Στην Ελλάδα φιλοξενήσαμε τους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες και μας στοίχισε κατιτίς παραπάνω για να «νιώσουμε ασφαλείς»...

«Η ασφάλεια είναι κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, το Λονδίνο είναι μία πολύ ωραία, μία υπέροχη πόλη. Όση ασφάλεια και αν υπήρχε, δεν μπόρεσε να σταματήσει αυτό το γεγονός. Όπως σου είπα, η ασφάλεια πρέπει να πηγάζει από μέσα σου. Αυτό το γεγονός μας έκανε να αμφισβητήσουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα την ασφάλεια... Και στο πιο επικίνδυνο μέρος αν βρεθείς, πιστεύω ότι μπορείς να νιώσεις ασφάλεια».

(σ.σ.: Ωραία, ζει χωρίς φόβο, ιδανικός για τον Μποντ, σκέφτομαι κάπως ετεροχρονισμένα. Πώς μπορώ όμως να τον ρωτήσω λιγότερο κοινότοπα για το χαρακτήρα που υποδύεται και όλοι τον αναγνωρίζουν από την ατάκα: «My name is Bond and you know the rest»; Αφού όμορφες γυναίκες και Μποντ πάνε πακέτο, μάλλον η «αγάπη» θα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση.)

Πες μας, κάτι βλακώδες έχεις κάνει για την αγάπη;

«Είναι καταθλιπτικό και μόνο που το σκέφτομαι... Να το γενικεύσω... Η αγάπη μπορεί να απελευθερώνει το βλάκα μέσα σου, όμως αξίζει για τα τόσο όμορφα που φέρνει στη ζωή μας. Αυτό από τη μία διατρανώνει και μεγιστοποιεί ό,τι έχει να κάνει με τα βιώματα και τις καταστάσεις, που τις κάνει να δείχνουν τόσο δύσκολες κι εσένα να νιώθεις αδύναμος να αντεπεξέλθεις. Από την άλλη όμως το ωραίο στην αγάπη είναι ότι σε κάνει να εθίζεσαι για όσο διάστημα και το άλλο άτομο παραμένει εθισμένο με την πάρτη σου και αυτό είναι πραγματικά κάτι υπέροχο. Όταν είναι κάτι αμφίδρομο, είναι μοναδικό, κυριολεκτικά σε αποβλακώνει».

Αλήθεια, κρύβουμε μήπως όλοι μέσα μας ένα μαζοχιστή και ένα σαδιστή;

«Φυσικά, μόνο που αυτά έχουν βαθμίδες...».

Η φιλοσοφία των μποέμ τύπων όπως είναι και ο Μποντ δείχνει να συνοψίζεται στη φράση: «Όταν ακούς τη λέξη ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο». Επειδή όμως η αγάπη είναι πεδίο μάχης, θεωρείς ότι βρισκόμαστε σε περίοδο «ειρήνης ή πολέμου»;

«Δεν συμφωνώ με τη θέση σου. Στοιχειωδώς δεν συμφωνώ και μ αυτή τη φράση, αλλά δυστυχώς έτσι συμβαίνει στον κόσμο. Μας αναγκάζουν κάποιοι ανώτεροι να ζούμε μέσα στο φόβο. Μας θέλουν ετοιμοπόλεμους και μας κρατάνε στο χέρι και παίζουν τη διάθεσή μας ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας, των χρηματιστηρίων. Τελικά όμως η αγάπη είναι ένα πεδίο μάχης, μόνο που εγώ δεν είμαι καλός στο τραγούδι!». (σ.σ.: Λογοπαίγνιο με το τραγούδι «love is a battlefield».)

Στην Αγγλία οι εγχώριες παραγωγές που γνωρίζουν επιτυχία έχουν ως βασικό τους θέμα την αγάπη, όπως το «Αγάπη είναι», «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία», «Μητέρα». Είναι βρετανικό ζήτημα ή παγκόσμιο;

«Μα δεν πιστεύεις ότι αυτό είναι όντως κάτι παγκόσμιο; Ο έρωτας αλλάζει τη διάθεση και τη ζωή κάθε ανθρώπου στη γη. Αμερικάνικες, ευρωπαϊκές ταινίες... Τι είχα δεις εκείνο το φεστιβάλ; Α, ακόμα και στην περιπέτεια Τα ιπτάμενα στιλέτα, που είναι ασιατική ταινία, το πραγματικό θέμα είναι η αγάπη. Μάλλον οι Βρετανοί δεν έχουμε την πρωτοκαθεδρία σ' αυτό το θέμα... Όποιο όμως και να είναι το θέμα της ταινίας, το κοινό, αν έχει ανάγκη να την παρακολουθήσει, θα πάει. Σ εμένα αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος και πηγαίνω συχνά. Πολλές φορές επιλέγω ταινίες εύπεπτες, που μπορείς να παρακολουθήσεις μόνο με κατανάλωση ποπ κορν, γιατί απλώς δεν θέλω να σκέφτομαι. Αυτή είναι η χαρά του σινεμά».

Συνάντησες και τον Αλεξάντερ Πέιν στις προβολές των ταινιών μικρού μήκους. Αληθεύει η φήμη ότι ίσως συνεργαστείτε;

«Όχι, όχι... Απλώς αυτή ήταν η χρονιά του Αλεξάντερ Πέιν και, όταν έμαθα ότι ήταν εδώ, θέλησα να τον συναντήσω. Χάρηκα που βρεθήκαμε. Μου αρέσει που παντού υπάρχουν φήμες για ό,τι και αν συμβεί. Από εδώ και στο εξής θα λέω ότι όλες είναι αληθινές. Αν με ρωτήσουν ξανά, θα λέω: Αν θα κάνω μία ταινία μαζί του; Τρεις ταινίες θα κάνουμε»!

Η πορεία σου ως ηθοποιού δείχνει να μην έχει επιστροφή από τη στιγμή που στράφηκες στις ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού. Θα ρίσκαρες να κάνεις μία ταινία για την οποία θα πληρωνόσουν λίγο μία ανεξάρτητη παραγωγή;

«Οι ταινίες μικρού προϋπολογισμού συνήθως δεν είναι αμερικάνικες. Κι εγώ ως Βρετανός, άρα Ευρωπαίος, δεν έχω πρόβλημα να δουλεύω έτσι. Στόχος μου είναι να κάνω ταινίες στην Ευρώπη. Γι αυτό... περιμένω ανεξάρτητες προτάσεις...».

Ο παλιός είναι αλλιώς... Ο νέος είναι υπέροχος

•  Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1968 στο Τσέστερ της Αγγλίας και η μητέρα του Κάρολ Ολίβια Γκρεγκ, καθηγήτρια Τέχνης, ήταν αυτή που τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού.
•  Στα 14 του έπαιξε «Όλιβερ», «Ρομέο και Ιουλιέτα» και στα 16 του πέρασε από ακρόαση στη νεανική σκηνή του Βρετανικού Εθνικού Θεάτρου. Τον δέχτηκαν κι έτσι μετακόμισε στο Λονδίνο.
•  Δούλεψε ως σερβιτόρος και βοηθός σε κουζίνα εστιατορίων για να βγάλει χαρτζιλίκι.
•  Έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του στην ταινία «The power of one» το 1992. Έχει παίξει στις ταινίες «Λάρα Κροφτ» «Σίλβια», «Ελίζαμπεθ» και στο «Road to perdition» το 2002.
•  Η έμφυτη συστολή του και ο χαμηλών τόνων χαρακτήρας του τον κάνει τον πιο cool James Bond. Είναι ο πρώτος ξανθός 007 και ο μόνος που γεννήθηκε μετά την πρώτη ταινία της σειράς.
•  Έχει μια κόρη από το γάμο του με τη Fiona Loudon και είχε δεσμό με τη Γερμανίδα ηθοποιό Heike Makatsch.