Από την Κατερίνα Χριστακοπούλου

Ο Γιώργος Παρτσαλάκης είναι ένας μαφιόζος, κάποιος που εκμεταλλεύεται και «πίνει το αίμα» του φτωχού κοσμάκη; Ναι, για τις ανάγκες ενός νέου σίριαλ ήταν έτοιμος να γίνει ακόμη και ένα καπιταλιστικό κάθαρμα, που θα «κονταροχτυπηθεί» στο τηλεοπτικό πεδίο της «Μάχης του Μαραθώνα»! Στην πραγματικότητα, όμως, ο αγαπημένος ηθοποιός είναι εντελώς το αντίθετο. Είναι ένας γήινος άνθρωπος, ένας αυθεντικός και προσεκτικός καλλιτέχνης, που ποτέ δεν «πούλησε μούρη» και φιοριτούρες. Μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ για τη δουλειά του και πιο πολύ για τον εαυτό του και οργίστηκε όταν θυμήθηκε τι τον εξοργίζει.

Κάτι «μαγειρεύει» ο Γιώργος Παρτσαλάκης Προς το παρόν εμείς τον βρήκαμε στο Καλαμάκι και τον απολαύσαμε να κονταροχτυπιέται «α λα κρητικά» στην κουζίνα τού εστιατορίου του με το περίεργο όνομα «Τσουγκρί», και να ανακατεύει ο ίδιος στις κατσαρόλες του το περίφημο γαμοπίλαφο, να φτιάχνει ντάκο και να ζυμώνει καλτσούνια με χόρτα και μάραθο. Με το γνωστό, ιδιαίτερο τόνο στη φωνή του παραδέχτηκε ότι με το φαγητό «έχει ένα ψώνιο» και υπερηφανεύτηκε για τον σεφ του μαγαζιού του ότι είναι ένας «καλλιτέχνης της κρητικής κουζίνας που μαγειρεύει με συναίσθημα», και απάντησε με δυνατό γέλιο στο επικριτικό σχόλιό μου: «Πήρατε τον κατήφορο, κ. Παρτσαλάκη».

«Βεβαίως! Αν εννοείς το ρόλο μου στη νέα τηλεοπτική σειρά του Alpha «Η Μάχη του Μαραθώνα».

Το σενάριο της μάχης

Έχετε παίξει και πιο καλοσυνάτους ρόλους...

«Η αλήθεια είναι ότι κάνω έναν τύπο μαφιόζο και αεριτζή. Είναι ένας κόντρα ρόλος σε μια σύγχρονη κωμωδία, που το προσεγμένο σενάριο υπογράφει η εξαιρετική Ελένη Ζιώγα, η οποία παίζει παράλληλα και τη σύζυγό μου, ενώ το δεύτερο φοβερό ατού είναι ο Νίκος Κουτελιδάκης, που σκηνοθετεί τη σειρά. Εγώ υποδύομαι έναν έμπορο οπωροκηπευτικών στην αγορά, που πίνει το αίμα των αγροτών, τον Διαγόρα Ρέκουλα, ο οποίος θέλοντας να έχει τον απόλυτο έλεγχο του εμπορίου είναι ο μοναδικός μεσάζων... Και, φυσικά, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Απέναντί του υπάρχει μια άλλη κυρία, η οποία προσπαθεί να φτιάξει έναν αγροτικό συνεταιρισμό, πολεμώντας με αυτόν τον τρόπο να αποτινάξει το ζυγό του Διαγόρα Ρέκουλα».

Το εκτόπισμα του μαφιόζου λαχανέμπορα δεν είναι περιορισμένο; Μιλάω πάντα για το κοινό που σας έχει συνηθίσει αλλιώς...

«Όχι, εντελώς το αντίθετο, γιατί είναι κωμωδία. Στα γυρίσματα έχουμε ρίξει το απίστευτο γέλιο».

Τι είναι αυτό που σας απογοητεύει μέσα στο χώρο σας;

«Το βρίσκω φρικαλέο όταν ένας ηθοποιός νομίζει ότι έγινε κάποιος και πουλάει μούρη. Δεν το αντιλαμβάνομαι. Είναι εντελώς ηλίθιο το να περνάς στο δρόμο και να είσαι κάπως με τον κόσμο, διότι έτσι ακυρώνεις ακριβώς αυτό που προσπαθείς με αγώνα να πετύχεις μέσα από τη δουλειά σου, δηλαδή την επικοινωνία με το κοινό. Εκείνη την ώρα που το παίζεις, είναι σαν να πετάς τις ίδιες σου τις προσπάθειες. Κάποιοι έχουν ακόμη αυτή την ξεπερασμένη αντίληψη, ότι δηλαδή καταρρίπτεται ο μύθος τους εάν τους μιλήσει ή τους αγγίξει ένας απλός άνθρωπος και πει: Α! είναι αληθινός! Ζει!. Φτύνουν τον κόσμο, γιατί θέλουν να περάσουν ότι αυτοί είναι κάτι άλλο».

Κι όλα αυτά που ακούγονται για τα «κυκλώματα»;

«Εγώ ούτε σε κλίκες ανήκω, ούτε σε κάστες, ούτε ανήκω και πολύ στη λεγόμενη θεατρική παρέα. Άλλωστε, σπάνια κάνω καλλιτεχνικές παρέες. Εξάλλου, δεν υπάρχουν κυκλώματα. Ας πούμε με τον Αντώνη Τέμπο, ο οποίος είναι ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες, δουλέψαμε μαζί για μία δεκαετία. Αυτό τι σημαίνει, δηλαδή; Ότι εγώ με τον Αντώνη Τέμπο αποτελούσαμε σπείρα; Απλώς όταν συντονίζεσαι και επικοινωνείς, το γλυκό πετυχαίνει».

Η επιτυχία είναι περισσότερο θέμα τύχης ή δουλειάς;

«Δεν είναι όλα θέμα τύχης. Πρέπει να έχεις κάτι να δώσεις. Για παράδειγμα, στο Εθνικό Θέατρο, τότε, βρεθήκαμε πολλοί στην αρχή της καριέρας μας και σε όλους μας δόθηκαν οι ίδιες ευκαιρίες. Κι όμως, δεν έκαναν όλοι τη διαδρομή που έκανα εγώ και ο Τάσος Χαλκιάς. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι κάνω 35 χρόνια θέατρο, 15 χρόνια Εθνικό και έχω παίξει άπειρες φορές στην Επίδαυρο!».

Γιατί όλοι οι ηθοποιοί λέτε ότι αγαπάτε το θέατρο;

«Γιατί η τηλεόραση δεν φτιάχνει ηθοποιούς. Δεν έχει το χρόνο».

Εκεί, όμως, δεν είναι η μαγκιά του ηθοποιού;

«Ναι, μόνο που αυτή η μαγκιά πρέπει να έχει και υποδομή. Δηλαδή, πρέπει να έχεις κάνει πρώτα θέατρο για να μπορείς να επενδύσεις και στην τηλεόραση. Όποιος έχει γίνει πρώτα τηλεοπτικός σταρ, έχει κρατήσει έξι μήνες κι έχει χαθεί. Όμως καμία τηλεόραση δεν μπορεί να εξαφανίσει ή να αλλοιώσει τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, ο οποίος είναι ένας σπουδαίος θεατρικός ηθοποιός. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Η τηλεόραση είναι εύκολη, ενώ το θέατρο πολύ δύσκολο. Ο βαθμός δυσκολίας έχει μεγάλη σημασία, γιατί κάνει τη ζωή και τη δουλειά μας πιο ουσιαστική. Όπως άλλωστε και το φαγητό. Όσο πιο μπελαλίδικο, τόσο πιο νόστιμο είναι».

Νιώθετε ολοκληρωμένος με ό,τι έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;

«Εγώ ζω τη διαδρομή μου κι ό,τι προκύψει. Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που έβαζε στόχους. Δεν πίστευα και δεν πιστεύω ότι το θέατρο είναι να παίξεις μόνο τον Οιδίποδα ή τον Άμλετ. Άσε που υπάρχει και περίπτωση να μην τους παίξεις ποτέ!».

«Είμαι απελπισμένος απ όλα αυτά που συμβαίνουν»

Για ποιο πράγμα έχετε έντονες ανησυχίες;

«Με ανησυχεί ότι στις μέρες μας γίνονται κοσμογονικά πράγματα και το χειρότερο είναι ότι ζούμε πλέον μέσα σε ένα απέραντο ψέμα. Κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον, δεν μας αφορά τι κάνει ο διπλανός μας, δεν υπάρχει συμπαράσταση, ούτε καν αντίπαλος για να αγωνιστείς. Αυτοί που κανονίζουν τη ζωή και τις τύχες μας, έχουν περάσει ένα πανέξυπνο σχέδιο και μας έχουν ρίξει στη λούμπα. Κατάφεραν κι έπεισαν έναν ολόκληρο πλανήτη να κινείται μόνο έτσι και ότι τα νέα ιδανικά μας είναι μόνο πώς θα αγοράζουμε περισσότερα πράγματα, τα οποία είναι όλα άχρηστα, γιατί δεν βασίζονται στις πραγματικές μας ανάγκες. Το να αλλάζεις 10 κινητά το μήνα δεν έχει να κάνει ούτε με το πνεύμα του ανθρώπου ούτε με την ψυχή, αλλά ούτε και με τις ουσιαστικές ανάγκες του».

Εσείς δεν έχετε πέσει σ' αυτήν την καταναλωτική παγίδα;

«Έχω πέσει κι εγώ στο λούκι, γιατί έχω παιδιά. Κι αυτά τα παιδιά ζουν σ' αυτή την κοινωνία και κατά συνέπεια εγώ δεν μπορώ να τα τραυματίσω, γιατί οι ιδέες μου θα πρέπει να περάσουν και στους συμμαθητές τους και στους γείτονές τους. Τι θα τους πουν; Ότι εμείς δεν αγοράσαμε εκείνο ή το άλλο, γιατί ο πατέρας μας έχει αυτή την ιδεολογία; Ένα σπουδαίο θεατρικό έργο, ο Βυθός του Γκόργκι, λέει ότι ούτε λίγο ούτε πολύ θα φτάσουμε στον πάτο κι εκεί το μόνο που μας μένει πια είναι η επανάσταση. Δεν συγκεκριμενοποιώ καμία τέτοια κατεύθυνση, αλλά μάλλον η επιτάχυνση θα φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Όλα γίνονται πια πολύ γρήγορα και μπορεί να διαμαρτυρηθεί ο ίδιος ο πλανήτης, οπότε να απαλλαχτεί από μας με καταστροφικά φυσικά φαινόμενα. Να ισοπεδωθούν τα πάντα. Δεν λιώνουν οι πάγοι; Μπορεί να γίνει η περιβόητη συντέλεια του κόσμου. Όχι, εγώ είμαι απελπισμένος».

Τι άλλο σας εξοργίζει;

«Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια επιθεώρηση στο θέατρο. Η επιθεώρηση είναι μια σάτιρα που στηρίζεται στην πολιτική, αλλά δεν υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που να μπορείς να τους σατιρίσεις. Δύο βουλευτές και δύο υπουργοί στα κανάλια παίζουν επιθεώρηση μόνοι τους. Υπάρχουν και κάποιοι δημοσιογράφοι, που βλέπεις ότι παίζουν ένα ρόλο. Ένας δημοσιογράφος κι ένας πολιτικός στα τηλεοπτικά παράθυρα είναι ένα ντουέτο - κουφέτο! Τους βλέπεις και λες αν αυτό το πράγμα το κάνω στο θέατρο, θα είναι ασήμαντο μπροστά σ' αυτό που το βλέπω εδώ, ζωντανά. Δηλαδή, τύφλα να χει η επιθεώρηση! Πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις και ποια είναι η αληθινή είδηση! Εάν την ίδια στιγμή έχεις τη δυνατότητα να δεις όλα τα κανάλια, θα ακούσεις πέντε διαφορετικές εκδοχές. Επομένως δεν σου δίνουν την είδηση, αλλά την άποψή τους! Αυτομάτως αντιλαμβάνεσαι ότι εδώ παίζεται ένα παιχνίδι. Και όσο νιώθεις ότι σε κατευθύνουν, τόσο αισθάνεσαι πιο αγανακτισμένος και κάποια στιγμή παραλύεις και λες άι στο διάολο, δεν ξαναβλέπω τίποτα!».

Είστε ευτυχισμένος;

«Η παιδική ζωή μου ήταν πολύ άσχημη, γιατί από πολύ μικρός έμεινα ορφανός από μητέρα. Για πολλά χρόνια μπορούσα να δω μόνο το μαύρο χρώμα μέσα μου. Παρομοιάζω τη ζωή μου με ένα μαύρο πίνακα, με λίγες άσπρες τελείες. Αυτό με έκανε να θέλω να χαρώ και να γελάσω κι έτσι βγήκα στο θέατρο. Μέσα από τους ρόλους ζούσα αυτά που δεν είχα ζήσει. Επάνω στη σκηνή δεν με απασχολούσε τίποτα, ούτε αν είχα πυρετό, ούτε αν πονούσα».

Δεν είναι δύσκολο να ζεις συνέχεια μέσα από τους ρόλους; «Ναι, γι αυτό και κάποια στιγμή άρχισα να φτιάχνω τη ζωή μου και τώρα πια μπορώ να πω ότι είμαι πραγματικά ευτυχισμένος με τη γυναίκα μου και τους δύο γιους μου. Ο μαύρος πίνακας της ζωής μου έγινε άσπρος, με λιγοστές μαύρες τελείες. Τα πράγματα τα σπουδαία και τα μεγάλα τώρα τα ζω!».

Σημείωση: Λίγες μέρες μετά τη συνέντευξη πληροφορηθήκαμε ότι ο Αlpha αναβάλλει τα γυρίσματα της σειράς, τουλάχιστον προς το παρόν.