Στην αγγλική γλώσσα, υπάρχει μια ευφυής παροιμία για τη διαρκή σύγκριση της οικονομικής κατάστασης κάποιου με τον γείτονά του, ως κριτήριο κοινωνικής καταξίωσης: "keeping up with the Joneses". Να μπορείς δηλαδή να έχεις αυτά που έχουν και οι Τζόουνζις, οι άνθρωποι που απαρτίζουν την τύποις τέλεια οικογένεια. Στην ταινία του Ντέρικ Μπορτ, αυτή η αμερικάνικη ονείρωξη αποκτά σάρκα και οστά και περιφέρεται ανά τη μεσοαστική Αμερική διαφημίζοντας ό,τι βάζει ο νους, μέσα από τα ?άβαταρ? των Ντεμί Μουρ και Ντέιβιντ Ντουκόβνι.

Βασισμένη σε μια πανέξυπνη ιδέα, η ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ντέρικ Μπορτ είναι το τέλειο παράδειγμα για το πώς ακόμη και τα καλύτερα συστατικά μπορούν -αν δεν αναμιχθούν σωστά- να δώσουν μια άνοστη συνταγή. Η καλύτερη μορφή guerilla μάρκετινγκ που έχει περάσει από τη μεγάλη οθόνη, δύο - πρώην σούπερ, νύν μίνι- σταρ και μια προσέγγιση καυστική απέναντι στο μετά-μεταμοντέρνα καταναλωτικό πρότυπο, θα μπορούσαν αν μη τι άλλο να εγγυηθούν απολαυστική δραματουργία και έξυπνους διαλόγους. Εδώ δυστυχώς, προκειμένου να πολιτικοποιηθεί η σάτιρα προς το ορθότερον αμβλύνονται οι γωνίες, χάνεται το νεύρο και μαζί του κάθε χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει αυτή την ψευτο-κωμωδία ηθών από τις υπόλοιπες του σωρού.

Φαίδρα Βόκαλη