Ο Μπραντ και η Κέιτ είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που ζει στο Σαν Φρανσίσκο, και ακόμα δεν λέει να πάρει την απόφαση να παντρευτεί, ακολουθώντας πιστά μία παράδοση που ξεκίνησε από τον πρώτο χρόνο της γνωριμίας του. Κάθε 25 Δεκεμβρίου, αφήνουν τις θεότρελες οικογένειές τους και χαλαρώνουν, κάνοντας διακοπές σε κάποιο εξωτικό προορισμό, πολύ μακριά από τους δικούς τους.

Δυστυχώς, αυτή τη χρονιά δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν το χάος και τη συναισθηματική φόρτιση των τεσσάρων οικογενειών τους: των χωρισμένων γονιών τους, των φωνακλάδων αδερφών τους, των μικρών ανιψιών και παιδιών εκτός ελέγχου, που αποτελούν "ορόσημο" για όλες τις οικογενειακές γιορτές.

Αποκλεισμένοι λόγω κακοκαιρίας στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο, ο Μπραντ και η Κέιτ δεν θα χρειαστούν τελικά τα σορτς και τα γυαλιά ηλίου τους, αφού μια τηλεοπτική κάμερα θα αποκαλύψει την παρουσία τους σε όλους - συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών τους.

Μην έχοντας καμία δικαιολογία, θα ξεκινήσουν «κυκλική προπόνηση» για να επισκεφθούν τους κοντινούς συγγενείς: τον πατέρα του Μπραντ, τη μητέρα της Κέιτ, τη μητέρα του Μπραντ και τον πατέρα της Κέιτ.
Δηλαδή, τέσσερα Χριστούγεννα σε μία ημέρα!

Ο μαραθώνιος οικογενειακών στιγμών βγάζει όλα τα άπλυτα στη φορά και ενώ ο Μπραντ ονειρεύεται τροπικές παραλίες, η Κέιτ αρχίζει να βλέπει με συμπάθεια τη μητρότητα. Και οι δύο θα κληθούν -πιστοί στα γενετικά χαρακτηριστικά του φύλου τους- να έρθουν σε επαφή με τον πραγματικό εαυτό τους, και να δώσουν ευκαιρία στην πραγματική αγάπη (αν υπάρχει τέτοιο φρούτο!).

Στοιχηματίζουμε πως αν σ΄ ένα χρόνο από σήμερα, που τα «Χριστούγεννα στα τέσσερα» θα έχουν κυκλοφορήσει σε DVD, κάποιος φίλος σάς ρωτήσει αν αξίζει να τη δει... αφού θα κάνετε πονηρό χιούμορ με τον ατυχέστατο τίτλο της, σίγουρα δεν θα θυμάστε καν περί ποιας ταινίας πρόκειται.

Η χριστουγεννιάτικη κωμωδία «Four Christmases» με τη Ρις Γουίδερσπουν και τον Βινς Βον είναι μια κλισέ κολεξιόν υποτονικών αστεϊσμών, οι οποίοι δεν αξίζει να επιβαρύνουν την πολύτιμη γνωστική μας οικονομία. Οι ερμηνείες της Γουίδερσπουν και του σχεδόν "βαρέων βαρών" Βινς, είναι ρηχές, και κατά τούτο ιδιαίτερα επιτυχημένες, αφού και οι χαρακτήρες που ερμηνεύουν είναι φανερά πρώτου επιπέδου.

Πρόκειται για μια ταινία που, αγγίζοντας ζητήματα που θα μπορούσαν να μας απασχολούν όλους, καταφέρνει με αξιοθαύμαστη μαεστρία να μας αφήσει παντελώς... ασυγκίνητους.

Οι σταρς Γουίδερσπουν-Βον παραμένουν γκλάμορους και ατσαλάκωτοι, αλλά το σενάριο των Ματ Άλεν και Κάλεμπ Γουίλσον εμποδίζει κάθε προσπάθεια του θεατή να ταυτιστεί με οτιδήποτε. Ακόμα και το ατού της ταινίας, που είναι η εορταστική της ατμόσφαιρα, θάβεται κάτω από τόνους παρωχημένων αμερικανών μαθημάτων για την αξία της οικογένειας, τα τάλαντα του σύγχρονου «εξέκιουτιβ», τη βδελυγμία της μοναξιάς που ισούται με την αποτυχία και τη μητρότητα ως υπέρτατο στόχο ζωής.

Το πέρασμα, τέλος, από την κατάσταση του βολεμένου ζεύγους χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις σε εκείνη των πανευτυχισμένων συζύγων στο μαιευτήριο μάς φάνηκε πολύ αβασάνιστο για να είναι αληθινό· τόσο που αισθανθήκαμε ότι «φάγαμε έναν γάιδαρο» και μας ξεπέταξαν στην ουρά!

Τσατσαράγκου Χριστίνα