Από τον Γιάννη Ζουμπουλάκη
Σε πόσες ταινίες έχετε παίξει;
Το πιστεύεις ότι δεν θυμάμαι; Η γυναίκα μου προσπαθεί να φτιάξει το αρχείο μου. Είναι μπερδεμένες, ταινίες μαζί με τηλεοπτικές σειρές. Οταν τις μετρήσαμε πέρσι, πρόπερσι, είχαμε φτάσει στις 56.
Τις θυμάστε όλες;
Αν καθίσω να τις σκεφτώ, θα τις θυμηθώ. Υπήρξα αρκετά τυχερός γιατί δεν είχα μόνο μικρούς ρόλους. Ακόμα και στο «Φράντικ» ο ρόλος μου είναι μεγάλος, ασχέτως αν ο Ρόμαν (Πολάνσκι) προτίμησε να μην δείξει την απαγωγή.
Δεν έχετε κάνει όμως ελληνικές ταινίες. Ακόμα και το «Without Βorders» δεν είναι ακριβώς ελληνική...
Ασε, μην το λες και με συγχύζεις γιατί εγώ την είδα σαν ελληνική. Αν δεν την είχα δει ως ελληνική θα τους είχα πάρει τα τριπλά!
Ικανοποιηθήκατε από την εμπειρία;
Ηταν λίγο δύσκολα γιατί αν την ίδια ταινία την έκαναν μόνο Αμερικανοί θα ξόδευαν 20 - 30 εκατομμύρια δολάρια. Εμείς την κάναμε με πολύ λιγότερα, οπότε κουραζόμασταν περισσότερο.
Τι πρακτικές δυσκολίες είχατε;
Κλείσαμε πραγματικούς αστυνομικούς για τις σκηνές στο Σικάγο, σκέτα γομάρια, σωστοί αλλά το παράκαναν. Μου σπασαν το δάχτυλο. Είχαμε και πολλές ανωμαλίες με τον καιρό. Πηγαίναμε στο Νέο Μεξικό για σκηνές ερήμου και ξαφνικά χιόνιζε.
Ποια ταινία σας θα θέλατε να ξαναδείτε;
Τα «Μοντέρνα Τέρατα» του Ντίνο Ρίζι.
Γιατί;
Για να δω γιατί ο ρόλος μου, που δεν ήταν μεγάλος -έπαιζα έναν τρομοκράτη- είχε προκαλέσει αίσθηση σε τόσους ανθρώπους. Μου μιλούν ακόμη για αυτόν τον ρόλο. Οπως η ψιλικατζού μου στο Παρίσι που με αναγνώρισε από το... βάδισμα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Ντίνο Ρίζι;
Ημασταν μαζί στις Κάννες, εκείνος με το «Αρωμα Γυναίκας» κι εγώ με το «Chronique Des Annes De Βraise», μια αλγερινή ταινία. Οταν με είδε, μου είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσω. Ομως τελικά τον Χρυσό Φοίνικα τον πήρε η δικιά μας ταινία και το «Αρωμα Γυναίκας» βραβεύτηκε για την ερμηνεία του Βιτόριο Γκάσμαν. Μου το χε πει μια μέρα πριν η Ζαν Μορό που ήταν πρόεδρος. Επρεπε να δώσουν ένα βραβείο στην Ιταλία, άρα εγώ δεν θα έπαιρνα το ερμηνείας. Τότε ο Ρίζι μου ζήτησε να κάνω ένα γκεστ στην επόμενη ταινία του. Το «Chronique Des Annes De Βraise» παραμένει από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Πείτε μου δυο ακόμη αγαπημένες ταινίες σας στις οποίες δεν παίζετε.
Ο «Κλέφτης Των Ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα, ο «Φανφαρόνος» και πάλι του Ρίζι. Ονειρό μου ήταν να τον κάνω ριμέικ. Πώς να κάνεις όμως μια τόσο καλή ταινία ριμέικ στο σήμερα; Θα ήμουν παραγωγός και πρωταγωνιστής στον ρόλο του Γκάσμαν.
Ποιος θα έπαιζε τον ρόλο του Ζαν Λουί Τρεντινιάν;
Αμ, δεν τον είχα βρει.
Είστε της ιταλικής σχολής βλέπω.
Ναι, αν και ο ιταλικός κινηματογράφος έχει πια περιοριστεί. Παλιά μου άρεσε ο γαλλικός κινηματογράφος, γι αυτό και πήγα στην Γαλλία στα 18 για να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες. Δεν παρακολουθούσα όμως τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο και τα πρώτα δυο χρόνια τα βόλεψα γιατί είχα καθηγητή τον Ζουράρη. Μετά έπρεπε να επιστρέψω για να υπηρετήσω αλλά σταμάτησα στη Ρώμη. Ημουν 21. Εκεί βρήκα την πρώτη μου δουλειά.
Πού μένετε τον τελευταίο καιρό;
Τα τελευταία χρόνια η βάση μου είναι πάλι η Ρώμη, όπως ήταν πριν από 30 χρόνια. Πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα. Οταν δουλεύω είμαι εδώ. Οταν τελειώνω, φεύγω.
Η επιτυχία σας με το «Αρχιπέλαγος» ήταν τεράστια. Είχατε γνωρίσει παρόμοια επιτυχία στην ιταλική τηλεόραση;
Στη δεκαετία του 80 έντεκα εκατομμύρια θεατές έβλεπαν την σειρά «Βoss» όπου έκανα τον Λίτσο, τον αρχηγό της Καμόρα. Τον συνάντησα. Ενα ανθρωπάκι που ζωγράφιζε. Είχε «φάει» χίλιους ανθρώπους και είχε έξι δισεκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα!
Τι συνέβη μεταξύ εσάς και του Μελ Γκίμπσον στα «Πάθη Του Χριστού»;
Γι αυτό χρειάζεσαι πέντε σελίδες. Με είχε πάρει για τον ρόλο του Καϊάφα αλλά με είχε ένα μήνα χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε. Μου ζητούσε παράλογα πράγματα, όπως να καβαλάω ένα γαϊδούρι κάθε μέρα τα χαράματα. Χωρίς λόγο. Οταν δεν πήγαινε άλλο, ζήτησα να τον δω για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Δώσαμε ραντεβού στις 6 το απόγευμα. Στις 6 παρά πέντε μου τηλεφωνεί ο δικηγόρος του και με ρωτά «Εκτός από τον μισθό σου τι παραπάνω θέλεις για να φύγεις χωρίς φασαρίες;».
Γιατί δεν γράφετε μια αυτοβιογραφία;
Ξέρεις ποιος μου το πε αυτό; Ο Ελία Καζάν. Παραλίγο και θα έπαιζα στην ταινία που επρόκειτο να γυρίσει, τον «Ανατολίτη». Δεν το κυνήγησα όσο έπρεπε γιατί ασχολιόμουν με ένα σόου για τη RΑΙ.
Εχετε πάντως καταπληκτική μνήμη.
Αυτό ναι. Οποτε θέλει κάτι η Ειρήνη Παππά με παίρνει τηλέφωνο και με ρωτά. Δεν θυμάται τίποτα. Εγώ, δυστυχώς, τα θυμάμαι όλα.
