Γόνοι συνταξιούχου νεοϋορκέζου αστυνομικού, ο Γκάβιν Ο’ Κόνορ και ο δίδυμος αδερφός του, Κρεγκ, είχαν γράψει αυτή την ιστορία και ήταν έτοιμοι να την πραγματοποιήσουν πριν το 2001. Μετά όμως έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι, οι πυροσβέστες και οι αστυνομικοί του Μεγάλου Μήλου πέρασαν στο απυρόβλητο, και το φιλμ αναβλήθηκε επ΄ αόριστο. «Κάθε εμπόδιο για καλό» δηλώνουν τώρα τα αδέρφια. Και δεν έχουν άδικο.

Παρά την αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια του πονήματός τους και την έλλειψη πρωτοτυπίας που το χαρακτηρίζει. Κατά αρχή, ο διαπρεπής στο είδος του μοντέρνου, αντιηρωικού, αστυνομικού δράματος, Τζο Κάρναχαν («Narc») συνέβαλε στη τελική διαμόρφωση του σεναρίου. Το σημαντικότερο όμως καλό που συνέβη κατά τον επαναπροσδιορισμό της πορείας του φιλμ προς την οθόνη ήταν η ενθουσιώδης ανάληψη του πρωταγωνιστικού ρόλου από τον καθαρόαιμο Νεοϋορκέζο, άφοβο βετεράνο της «25ης Ωρας» και μέγα ποιητή ήθους, Νόρτον.

Το όνομα του αφενός προσέλκυσε σαν μαγνήτης μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών, που -ακλουθώντας το παράδειγμά του- δίνουν το καλύτερό τους εαυτό στους δεύτερους ρόλους, και αφετέρου εξασφάλισε το τελικό ΟΚ της New Line (νυν Warner), με τους λιγότερους δυνατούς συμβιβασμούς. Η ερμηνεία του, μια συγκλονιστικά εκκωφαντική συμφωνία σιωπών και βλεμμάτων, εκτός του ότι οπλίζει με υποβλητικό, υπόκωφο χτυποκάρδι τα δρώμενα, αποτελεί το ιδανικό συμπλήρωμα στον βουβό πόνο του αποκαλυπτικού Εμεριχ.

Η εντιμότητά του, τέλος, καθρεφτίζεται αυτούσια στη γενναιότητα της ταινίας να κοιτάξει τη βρώμικη αλήθεια κατάματα (με κορυφαία τη σοκαριστικά ειλικρινή σκηνή του Φάρελ με το σίδερο) κόντρα στο σκοτάδι που τυλίγει πεισματικά τα πλάνα της, αλλά και να συντονιστεί στους επείγοντες οιωνούς της ανατροπής που απαιτεί η σύγχρονη πραγματικότητα των ΗΠΑ, οι οποίες επιμένουν να αναγνωρίζουν εχθρούς μόνο εκτός συνόρων.

Ιωάννα Παπαγεωργίου