Το κατώφλι της τρίτης ηλικίας, η μάχη με το πέρασμα του χρόνου, πικροί απολογισμοί μιας ζωής που «έφυγε» εν ριπή οφθαλμού: θέματα που εξακολουθούν να μελετούν οι Βρετανοί Ρότζερ Μισέλ (σκηνοθεσία) και Χανίφ Κιουρέισι (σενάριο) μετά τις ιδιαίτερα καρποφόρες συνεργασίες τους στα ανάλογου ύφους φιλμ «Η μητέρα» και «Venus» (ο τελευταίος σπουδαίος ρόλος του Πίτερ Ο’Τουλ).

Συμπαθές το αποτέλεσμα, χρωστά τη νοστιμιά του στην οξύτητα των διαλόγων και το ερμηνευτικό πινγκ πονγκ των βετεράνων καρατερίστων του αγγλικού σινεμά Τζιμ Μπρόουντμπεντ και Λίντσεϊ Ντάνκαν, αρκεί να είναι κανείς διατεθειμένος να ξεπεράσει τη στατικότητα που τροφοδοτεί η θεατρίζουσα δομή και την εκνευριστικά μανιερίστικη ερμηνεία του Τζεφ Γκόλντμπλουμ στο ρόλο του γλοιώδους, μεγαλοπιασμένου φίλου του ήρωα.