Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ήταν καλεσμένος στο Χαμογέλα και παλι και η Σίσσυ Χρηστίδου τον έρανε με κομπλιμέντα για τον τρόπο που φέρεται στον σκύλο του.
«Είναι σημαντικό να αφήνουμε τους ανθρώπους να ονειρεύονται και να μην προβάλουμε τα δικά μας όνειρα, όχι μόνο ως γονείς και ως φίλοι. Να τους σεβόμαστε. Οι γονείς μου είχαν ευτυχώς την ψυχή μέσα τους να μου επιτρέψουν να κάνω μία επιλογή που δεν ξέρεις ποτέ πώς θα έρθει, με την έννοια ότι δεν ήταν λυμένα κάποια πράγματα, γιατί ήταν άνθρωποι που μοχθούσαν για την ζωή τους. Επειδή ζούμε σε ανασφαλείς καιρούς θέλεις τα παιδιά σου να είναι ασφαλή. Υπήρξαν δύσκολες στιγμές στην αρχή και από άποψη βιοπορισμού και το ότι θέλεις αυτή την ευκαιρία να αποδείξεις πρώτα στον εαυτό σου ότι μπορείς να υπάρχεις. Όταν σου δίνεται αυτή η ευκαιρία φτάνεις σε σημείο που λες ότι τουλάχιστον μπορώ και προσπαθώ», είπε αρχικά ο ηθοποιός
«Δεν είμαι αντιστάρ. Θεωρώ το κομμάτι της ζωής μου πιο δικό μου, άσχετο που μπορείς να σε δεις οπουδήποτε. Δεν ξέρω ποιον αφορά η προσωπική μου ζωή. Είμα πολύ καλά στην προσωπική μου ζωή.
Πράγματα που έχω πει πιο πριν στη ζωή μου μεγαλώνοντας τα αναιρείς. Άρχισα σιγά σιγά να με βαριέμαι και να αναρωτιέμαι αν έπρεπε να ειπωθούν κάποια πράγματα. Θεωρώ ότι πρέπει να εκφράζομαι μόνο μέσα από την δουλειά μου.
Στην κοινωνία μας υπάρχει φόβος, δεν με εκφράζει και προσπαθώ να τον σβήσω με το "γιατί". Με το ίντερνετ γίνεσαι δέκτης πραγμάτων και σχολίων που μπορεί να μην είσαι έτοιμος να τα διαχειριστείς. Συν επίσης ότι αν όλοι έχουμε γνώμη για όλα, και όχι οι άνθρωποι που πρέπει να έχουν γνώμη για τα πράγματα, αρχίζει και γίνεται μία Βαβυλώνα πραγμάτων που χάνεται η ουσία. Σαφώς και θα εκφραστείς και θα πεις τι συμβαίνει αλλά προϋπάρχει στην κοινωνία μας και το βλέπεις καθημερινά.
Η θετική εξέλιξή μας ξεκινάει στο σπίτι μας.
Βλέπεις πχ τα Τέμπη. Θα μπορούσε να είμαι εγώ, ο αδερφός μου, κάποιος. Βλέπεις ότι δεν αλλάζει κάτι γιατί και εμείς δεν ενδιαφερόμαστε. Αν πάμε να αλλάξουμε κάτι, να πάμε πρακτικά όμως να το αλλάξουμε. Δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για μένα για τη δημιουργία οικογένειας. Το θέμα είναι να φύγει ο φόβος και να μην υπάρχει ένα αφόρητο θυμικό», συνέχισε.
