Η ταινία τρόμου που το 2004 ξαναόρισε τη λέξη βασανιστήριο στο σινεμά, επιστρέφει εδώ με την έβδομη συνέχεια της και μάλιστα, όπως είναι της μόδας σε τρεις διαστάσεις. Οι συντελεστές είχαν εδώ και καιρό ανακοινώσει ότι αυτή θα είναι η τελευταία συνέχεια του και ο κύκλος θα κλείσει εδώ.

Βέβαια είναι απορίας άξιον ποιος ο λόγος μια ταινία σαν το Saw να φτάνει στο σημείο να κάνει τόσες συνέχειες; Την όποια έξυπνη ιδέα είχαν οι δημιουργοί της την εξάντλησαν στην πρώτη, άντε και στη δεύτερη ταινία. Αυτή η προσπάθεια να φτάσουν το gore όλο και πιο μακριά, δεν προσφέρει τίποτα στους θεατές πέρα από μια αίσθηση αηδίας.

Δυστυχώς η ταινία δεν καταφέρνει ούτε να σε τρομάξει ούτε να σε στοιχειώσει, όπως άλλες ταινίες τρόμου και αυτό γιατί πολύ απλά επαναπαύεται στην τεχνολογία και την εικόνα για να πετύχει το στόχο της. Και η αλήθεια είναι ότι μια καλή ταινία τρόμου δεν στήνεται μόνο με φρικαλέες εικόνες, αλλά με σκηνοθεσία που στοιχειώνει τον θεατή.

Εξερτζόγλου Κατερίνα