Μαργαρίτα Βαρλάμου: «Ο Μονόκερος,οι Μάγισσες και η μόνη Αλήθεια» [συνέντευξη]

19.05.2017
Σε αναμονή της παράστασης χορού με τίτλο «Ο Μονόκερος,οι Μάγισσες και η μόνη Αλήθεια» που θα ανεβεί στις 16 Ιουνίου στο θέατρο Παπάγου από τη σχολή χορού Βαρλάμου – Ντε Πετρίλλο, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Μαργαρίτα Βαρλάμου που της ανήκει τόσο η σύλληψη της ιδέας όσο και η σκηνοθεσία.

Κουβαλάτε το όνομα Ντε Πετρίλλο, της μητέρας σας που έχει αφήσει την δικιά της ιστορία στον χορό στην Ελλάδα. Μιλήστε μας λίγο για την μητέρα σας και για την αγάπη της στον χορό.

Οι γονείς μου Τάκης Βαρλάμος και Μαρία Ντε Πετρίλλο είχαν μία εντυπωσιακή καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τις δεκαετίες 50-60-70. Χόρεψαν και χορογράφησαν και ως ζευγάρι αλλά και με την ομάδα χορού σε θέατρα και όπερες ανά τον κόσμο. Στην Ελλάδα, συμμετείχαν εκτός των εμφανίσεων τους στα θρυλικά νυχτερινά κέντρα των Αθηνών και σε αρκετές ταινίες της περιόδου του ασπρόμαυρου αγαπημένου ελληνικού κινηματογράφου. Αργότερα το 1979 η αγάπη τους για τον χορό, τους οδήγησε σε ένα επόμενο στάδιο της σταδιοδρομίας τους, και ίδρυσαν την σχολή χορού στο Χολαργό.

Φέτος θα δούμε μια παράσταση χορού στις 16 Ιουνίου στο θέατρο Παπάγου με τίτλο «ο Μονόκερος,οι Μάγισσες και η μόνη Αλήθεια» που έχετε κάνει την σύλληψη και την σκηνοθεσία της παράστασης. Μιλήστε μας για αυτήν.

Αφορμή για τη δημιουργία της φετινής παράστασης "Ο Μονόκερος, οι Μάγισσες κι η μόνη αλήθεια" στάθηκε αφενός η αγάπη μου για τα παραμύθια με πύργους, μάγισσες και ξωτικά κι αφετέρου η ανάγκη να δημιουργηθεί ένας καμβάς, ένα σενάριο στο οποίο όλα τα τμήματα της σχολής (παιδικά και ενηλίκων- μπαλέτου και σύγχρονου) να μπορούν να συμμετέχουν σε μία ενιαία ιστορία. Είναι ο πρωταρχικός στόχος μου, κάθε δυο χρόνια να δημιουργώ μια παράσταση όπου όλοι, μικροί και μεγάλοι να χορεύουν και να ερμηνεύουν ρόλους και να βιώνουν την συγκίνηση που προσφέρει η έκθεση στο κοινό. Έτσι δημιούργησα έναν κόσμο της φαντασίας όπου κατοικούν οντότητες υπερφυσικές, με μαγικές ιδιότητες. Θα δούμε αυτά τα πλάσματα να ζουν, να αγαπούν, να παίζουν, να πληγώνονται και να διεκδικούν, να στήνουν χορούς και φέρνουν φως και χαρά κι άλλοτε να οδηγούν θύελλες, καταιγίδες και φόβο.

Πιστεύετε ότι η νέα γενιά αγαπάει τον χορό; Βγαίνουν νέα ταλέντα στην εποχή μας;

Η προσέλευση των ατόμων κάθε ηλικίας στη σχολή δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη για τον χορό, και το μπαλέτο και το σύγχρονο, και για την άσκηση μέσα από αυτές τις τεχνικές. Αποκτούν δυνατό σώμα και μυαλό, συντονισμό στην κίνηση, πειθαρχία και αποκτούν μέσω των παραστάσεων, σκηνική αγωγή. Κάθε νέα χρονιά ξεπροβάλλουν παιδιά με ταλέντο, με σωματικές ευκολίες και ιδιαίτερη χορευτικότητα τα οποία όμως χρειάζονται σκληρή δουλειά και αφοσίωση ώστε το δώρο της φύσης να μετατραπεί σε ουσιαστικό εφόδιο για μία χορευτική σταδιοδρομία.

Τι πιστεύετε για τα talent show χορού; Δίνουν ένα ερέθισμα στον κόσμο να εξοικειωθεί με τον χορό;

Τα talent shows σίγουρα παίζουν ρόλο στο να κινητοποιήσουν -σε έναν βαθμό- κάποιον να δοκιμάσει να ασχοληθεί με τον χορό ή αν ήδη ασχολείται, να παθιαστεί περισσότερο. Η παγίδα είναι ότι η τηλεόραση όπως και όλα τα θεάματα, μπορεί να το κάνει να φαίνεται απλό, εύκολο και εκθαμβωτικό. Κάτι πουδεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Παρουσιάστε μας τους ήρωες της παράστασης χορού «ο Μονόκερος, οι Μάγισσες και η μόνη Αλήθεια».

Στην φετινή παράσταση ξεχωριστό ρόλο παίζει ο ηθοποιός και χορευτής, Αλέξανδρος Πέρρος, που υποδύεται τον Μονόκερο. Τον είδα πρώτη φορά στην παράσταση σωματικού θεάτρου "Ακαταμάχητοι Λεβέντες" και στην συνέχεια στην παράσταση "12 ένορκοι", και συμμετέχει στο τηλεοπτικό σήριαλ "Οι Συμμαθητές". Ο Αλέξανδρος έχει χαρισματική κίνηση, τεράστια ευκολία αυτοσχεδιασμού και εντυπωσιακή σκηνική εμφάνιση. Τις δύο κεντρικές νεράιδες υποδύονται δύο παλαιότερες μαθήτριες μας, πλέον επαγγελματίες χορεύτριες η Αριάδνη Παπαπαναγιώτου και Δέσποινα Σακελλαρόπουλου. Όμως όλοι οι μαθητές και μαθήτριες μας από τριών έως πενήντα τριών ετών είναι μοναδικοί στους ρόλους τους και στον ζήλο που επιδεικνύουν. Το παραμύθι δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τους πολύτιμους συνεργάτες και δασκάλους χορού: Βρισηίδα Σολωμού, Εύη Πάνου, Μαριάννα Τηλιοπούλου και τον Αυγουστίνο Κούμουλο, ήταν μία ομαδική συνεργασία και συνέβαλλαν όλοι στην διαμόρφωση του μύθου και στην σκηνοθεσία.