Λάμπρος Σαλτός, ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής

Με αφορμή ερωτήματα που αφορούν τη συμπτωματολογία της ψυχωσικής συνδρομής θα πρέπει να πούμε ότι εκδηλώνεται με σημαντική ποικιλία κλινικών εικόνων, τέτοιας φύσεως που θα υποστηρίζαμε ότι τα συμπτώματα του κάθε ασθενούς είναι μοναδικά και αφορούν στην κυριολεξία μόνο το συγκεκριμένο άτομο.

Τα σύγχρονα συστήματα χωρίζουν τη διαταραχή σε 5 μεγάλες κατηγορίες, ανάλογα με τα συμπτώματα που έχει το άτομο. Η κάθε κατηγορία φαίνεται να ακολουθεί διαφορετική πορεία, εξέλιξη μέσα στο χρόνο καθώς και ανταπόκριση στη θεραπεία. Γενικά τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανισθούν διαχωρίζονται σε «παραγωγικά» και «αρνητικά».

Με τον όρο παραγωγικά εννοούμε ότι εμφανίζονται συμπεριφορές, παθολογικές ιδέες και βιώματα, τα οποία κανονικά δεν θα έπρεπε να εμφανίζει το άτομο. Παραδείγματα τέτοιων συμπτωμάτων είναι εξωπραγματικές ιδέες (πίστη ότι το άτομο καταδιώκεται, ότι σχολιάζεται από γνωστούς ή αγνώστους, ότι ξένες δυνάμεις επηρεάζουν τη συμπεριφορά του, τα συναισθήματά του κ.λπ.), ψευδαισθήσεις (ακούει θορύβους ή φωνές να του μιλάνε, βλέπει ανύπαρκτες εικόνες, περίεργα αισθήματα διατρέχουν το κορμί του κ.ά.), αλλόκοτη συμπεριφορά (αναίτια γέλια, επιθετική συμπεριφορά, ντύσιμο ασύμβατο με την εποχή κ.ά.) και διαταραχή στην έκφραση του λόγου (άσχετες απαντήσεις, ακατανόητος λόγος κ.ά.).

Στα αρνητικά συμπτώματα περιλαμβάνονται η κοινωνική απόσυρση και κλείσιμο στον εαυτό, η απάθεια, η έλλειψη πρωτοβουλίας, η έλλειψη ευχαρίστησης, η αδιαφορία για τον εαυτό και τις κοινωνικές σχέσεις κ.ά.