Όλες μας έχουμε κοιτάξει κάποια γυναίκα και έχουμε ευχηθεί να είχαμε τα πόδια, τα μαλλιά, το στήθος ή το δέρμα της. Όμως, γιατί βλέπουμε το ξένο πάντα σαν κάτι καλύτερο από το δικό μας; Δεν νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα που να μην έχει συγκρίνει τα χείλια της με εκείνα της Αντζελίνα ή τους γλουτούς της με αυτούς της JLo.

Η παγίδα είναι ότι συνήθως συγκρίνει τα "μειονεκτήματα" της, τα σημεία που νιώθει ότι «υστερεί» και πολύ εύκολα βγάζει το σιωπηλό (κοινά αποδεκτό από το γυναικείο πληθυσμό) συμπέρασμα ότι "αν είχα το σώμα της Elle MacPherson ή της Jennifer Aniston", η ζωή μου θα ήταν καλύτερη, πιο εύκολη και πιο απλή!

Όμως, ακόμα και τα "τέλεια" χολιγουντιανά αστέρια έχουν όμοια παράπονα. Απλό παράδειγμα, η Julia Roberts που δήλωσε ότι μισεί τα χέρια της, η Heather Locklear που παραπονιέται για τα "κοκαλιάρικα" πόδια της...οι περισσότερες κοιτάζονται νευρικά και συγκρίνονται μονίμως μεταξύ τους.

Γιατί το κάνουμε;
Οι περισσότερες έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτή η τακτική ροκανίζει την αυτοπεποίθησή μας παρά τη βοηθάει. Γιατί όμως συνεχίζουμε να το κάνουμε;
Οι ειδικοί λένε ότι αυτή η τάση σύγκρισης ξεκινάει από την ανάγκη μας να ανήκουμε στην 'ομάδα' και ιδιαίτερα να νιώθουμε ότι ανταποκρινόμαστε επαρκώς στα χαρακτηριστικά της ομάδας που θέλουμε να ανήκουμε. Όμως, η έλλειψη αυτοπεποίθησης σχετικά με την εμφάνισή μας (που πάρα πολύ διακριτικά και όμορφα τρέφεται από τα media) συχνά μας οδηγεί σε μια διαρκή σύγκριση με τους διπλανούς μας. Για παράδειγμα, αν είσαι αδέσμευτη: οι πρώτοι λόγοι που προβάλλονται για το τι μπορεί να φταίει είναι ότι είσαι χοντρή ή έχεις άσχημο σώμα, αν δεν πήρες τη δουλειά που ήθελες: θα πρέπει να φταίει ότι κάποιος/α άλλη υποψήφια ήταν καλύτερη από σένα, αν καθυστέρησε το τρένο: θα φταίει ότι πάντα σε κυνηγάει μια "κακή τύχη"...

Το μαγικό φίλτρο...
Αποδέξου και επιβράβευσε -αντί να τιμωρείς- τον εαυτό σου και ξαφνικά θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία του που σε κάνουν ευτυχισμένη. Όπως για όλες τις συνήθειες, έτσι και για αυτή μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να:

* Καταγράψεις τα θετικά σου στοιχεία: Είναι σίγουρο ότι θα βρεις τουλάχιστον περισσότερα απ' όσα περνούν αυτή τη στιγμή από το μυαλό σου. Αν δεν μπορείς... ρώτα τη μητέρα σου ή κάποιον φίλο, αδερφή, θεία, ξάδερφο, κλπ. Ξεκίνα από τα απλά: Φαντάσου ότι σε βλέπουν οι άλλες γυναίκες και σκέφτονται: "μακάρι να είχα τα χέρια, ώμους, μαλλιά της..."!

* Αποδέξου όλα τα σημεία (δυνατά και "αδύνατα") του σώματός σου. Κοίταξέ τα προσεκτικά από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών και σε κάθε ένα από αυτά πες δυνατά τη σκέψη σου. Στο καθρέφτη μπροστά, πες δυνατά στο μικρό πιγούνι σου πόσο υπέροχο είναι, δώσε συγχαρητήρια στο όμορφο ντεκολτέ σου ή στους συμμετρικούς ώμους σου.

* Αισθανθείς τη μοναδικότητα και την υπερηφάνεια που είσαι ο κάτοχος του εαυτού σου, του σώματος και του μυαλού σου. Γι' αυτό βγάλε έξω το φόρεμα που έχεις καταχωνιάσει και περπάτα με υπερηφάνεια που είσαι εσύ!

* Αποδέξου τις κολακείες. Όταν ακούσεις "πόσο όμορφη είσαι σήμερα" πες απλά "ευχαριστώ" αντί το συνηθισμένο "σιγά, είμαι κουρασμένη", ή "δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο", ή "σοβαρά; Που το είδες;". Πες ευχαριστώ και απορρόφησε όλη τη κολακεία, χώνεψέ τη!

Κράτα την ουσία: η χαρά κρύβεται στο πως εμείς θέλουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας. Όσο πιο πολύ ευχαριστημένη είσαι με τις "ατέλειές" του, τόσο περισσότερη λάμψη εκφράζεις στους άλλους και τόσο περισσότερο αρεστή γίνεσαι. Επομένως, αντί να τιμωρείς...αποδέξου και επιβράβευσε!