Ένα μεγάλο χειροκρότημα για τα ταξίδια της ψυχής που μας χάρισες Παντελή... Υπήρξες κάτι απίστευτα αληθινό σε μια εποχή γεμάτη από δήθεν παντογνώστες...
Ο κόσμος, ο τόσος κόσμος που έδωσε το παρόν στην τελευταία σου «παράσταση», απέδειξε πόσο σε αγαπάει και πόσο θα μας λείψεις.
Είχαμε κάποτε έναν Παντελή...
Έφυγες κι εσύ
με βροχή που δεν στεγνώνει
με πληγή που δεν μπαλώνει
κόκκινο κρασί...Έφυγες κι εσύ
μες στα φώτα που βολεύουν
μες στα ρούχα που μαζεύουν
κόκκινο χαλί...
Κατερίνα
