Στο podcast της Δάφνης Καραβοκύρη μίλησε η Ιλένια Ουίλιαμς και περιέγραψε πώς η έκθεσή της από μικρή στα media και αργότερα η δουλειά στην τηλεόραση την έφερε στα πρόθυρα της νευρικής ανορεξίας ενώ παραδέχτηκε ότι η σχέση με το σώμα της ήταν προβληματική και στις σχέσεις της με το άλλο φύλο.
«Φλέρταρα, δεν έφτασα ποτέ στο σημείο της νευρικής ανορεξίας. Νομίζω ότι μου συνέβη όταν ήμουν πολύ μεγάλη, στα 27- 28. Μου είχαν συμβεί πολλά στη ζωή μου. Μπήκα πολύ μικρή στον χώρο της έκθεσης, από τα 21 μου είχα ξεκινήσει να δουλεύω στην τηλεόραση και αντιλαμβάνεσαι τα πρότυπα που είχαμε τότε. υπήρχε το photoshop, αλλά υπήρχε σε όλα τα περιοδικά, το "σε κάνω μία άλλη". Δεν υπήρχε το υγιές, δεν ήταν συνδυασμένο με τη διατροφή και τη γυμναστική, αυτό ήταν ένα ανορεξικό σώμα. Για να δουλεύεις στην τηλεόραση τι έπρεπε να είσαι; Αδύνατη, ξανθιά, με μεγάλο στήθος.
Κάπου στα 27 μου σε μια δουλειά στην τηλεόραση και κάποια στιγμή έρχεται ένας άνθρωπος και μου λέει "Κοίταξε να δεις. Είσαι πολύ καλή σε αυτό που κάνεις και έχεις potential, απλά πρέπει να χάσεις κάποια κιλά για να μπορέσει να υπάρξεις και αυτό". Δεν ξέρω αν είναι στο χώρο πλέον, ήταν στέλεχος τότε. Δεν ήταν μόνο αυτό, από τις πρώτες μου δουλειές υπήρχαν άνθρωποι -άντρες και γυναίκες στο χώρο- που μου έλεγαν "έχεις πάρει λίγο". Έκανα μία δουλειά γραφείου εγώ τότε, δουλεύοντας μπροστά είτε πίσω από τις εκπομπές. Επειδή δούλευα και βράδυ και θυμάμαι μήπως όταν είχα τελειώσει το σχολείο και πήγα να δουλέψω 18 χρονών και εκεί είχε έρθει κάποιος και μου είχε πει "τα κορίτσια, οι σερβιτόρες ή τα κορίτσια που δουλεύουν στο μπαρ, είναι πιο αδύνατες". Εκεί έρχεται ο πρώτος σπόρος και φυτεύεται. Στη συνέχεια στη δουλειά, στην τηλεόραση, μου έλεγαν "έχουμε πάρει λίγο. Τώρα να μαζευτούμε". Πάντα μεταξύ σοβαρού και αστείου, όμως.
Εκεί που το θυμάμαι έντονα, ήταν στα 25 μου που έρχεται κάποιος και μου λέει "για να μπορέσεις να υπάρξεις σε αυτό, πρέπει να μαζευτείς λίγο". Ακόμα και αυτός ο άνθρωπος όμως μου το έλεγε με αγάπη. Τι θέλω να πω; Είμαι ένας άνθρωπος που θα δω πολύ δύσκολα το πολύ κακό στον άλλον, αλλά θεωρώ πως επειδή με συμπαθούσε πολύ και ήξερε τα πρότυπα της τηλεόρασης -που εμένα σκασίλα μου να υπάρχω και στην τηλεόραση- μου το έλεγε από αγάπη, ότι τα πράγματα είναι έτσι.
Νομίζω ήταν μόλις είχα φύγει από το STAR και είχα πάει στον ANT1 και κάναμε την εκπομπή Σπάτα live. Εγώ τότε δεν αισθανόμουν καλά με το σώμα μου, γιατί ήμουν σε ένα χώρο που εγώ δεν ήμουν ένα κορίτσι που μπορούσε να ακολουθήσει αυτά τα πρότυπα. Στα μάτια μου δεν έμοιαζα με τα άλλα κορίτσια.
Στην πρώτη φωτογράφιση με μαγιό ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Συνειδητοποίησα ότι έχω διατροφικές διαταραχές περίπου στα 28 μου, όταν είχα φτάσει 49 κιλά με 1,71 ύψος. Μου είχε κοπεί η περίοδος. Απέφευγα να πηγαίνω στο σπίτι μου γιατί με έπιανε η μαμά μου και μου έλεγε "πώς είσαι έτσι" και "φάε" και μου γινόταν πιο έντονη η ανάγκη να μην το φάω. Εκεί φλέρταρα με την ανορεξία».
«Ποτέ κανένας σύντροφός μου δεν μου έχει πει κάτι αρνητικό για το σώμα μου. Εγώ δεν αισθανόμουν καλά γυμνή μπροστά τους. Μεγάλωσα πολύ για να αισθάνομαι καλά με το σώμα μου, δηλαδή τα τελευταία χρόνια. Έκλεινα τα φώτα, όλο αυτό το πε΄ρασα. Τώρα είμαι οκ γιατί έμαθα να αγαπάω και τα σώματα των άλλων ανθρώπων. Αν είχα κάποιον σύντροφο που με αντιμετώπιζε τύπου "να βάλεις στήθος" ή "ξεκίνα γυμναστική" σίγουρα θα είχα πέσει΄ στη λούμπα γιατί είμαι people pleaser. Στην ανάγκη μου να ευχαριστήσω τον άλλον θα το έκανα. Δεν ξέρω αν θα έφτανα μέχρι το χειρουργείο.
Με ξεχείλωσε η καραντίνα. Εκεί που ήμουν στα 48 πήγα στα 58 κιλά. Ήταν από τις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής μου. Δεν τα χάρηκα καθόλου τα κιλά. Ήταν 10 κιλά που έκανα πολύ καιρό να τα πετάξω από πάνω μου. Ήτανε πρήξιμο, το καθισιό, βρέθηκα τελείως μόνη μου, υπήρξε πολύ μεγάλη θλίψη και πολύ σκοτάδι. Υπήρξαν με΄ρες που έτρωγα με μανία. Ακόμα θα κάνω υπερφαγικά επεισόδια».
