Οι Πτεροδάκτυλοι είναι ίσως ένα από τα πιο ασυνήθιστα και σύνθετα έργα των καιρών μας. Στην οικογένεια Ντάνκαν ο καθένας αντιμετωπίζει τα προσωπικά του προβλήματα και κρύβει καλά τις αδυναμίες του. Ο Τοντ, ο ομοφυλόφιλος γιος που πάσχει από Ειτζ, επιστρέφει μετά από χρόνια στην οικογένειά του και καταφέρνει να "καταστρέψει" τους υπόλοιπους. Στην αυλή του σπιτιού του βρίσκει έναν σκελετό δεινόσαυρου και αρχίζει να τον συναρμολογεί στο καθιστικό. Μέσα στην όλη "παράνοια" ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες των ηρώων: της αλκοολικής μητέρας, της "καθυστερημένης" κόρης, του αρραβωνιαστικού της που αναζητά τη σεξουαλική του ταυτότητα και του πατέρα με τις κρυφοαιμομικτικές τάσεις.

Η σκηνοθέτις, Βαρβάρα Μαυρομάτη, δείχνει να γνωρίζει καλά τα όρια μέσα στα οποία πρέπει να κινηθεί και κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στο κωμικό, το τραγικό και τη σάτιρα. Ωστόσο, οι εναλλαγές των σκηνών χαρακτηρίζονται από έντονη αμηχανία των ηθοποιών, η οποία περνάει μοιραία και στους θεατές. Σ' αυτό συντελεί ο εκτυφλωτικός και παγερός φωτισμός καθώς και το "φουτουριστικό" σκηνικό που δυσκολεύει αρκετά τις κινήσεις τους και επιδρά καθαρά αρνητικά. Ο ηθοποιός- κλειδί που κράτησε στους "ώμους" του την παράσταση ήταν ο Άρης Λεμπεσόπουλος (Τοντ), ο οποίος ως άσωτος υιός κατορθώνει να πείσει. Το ρόλο της υπερκαταναλωτικής και νεόπλουτης μητέρας φέρνει επαρκώς εις πέρας η Μίνα Αδαμάκη, η οποία όμως δεν αποφεύγει τις υπερβολές. Ο Δημήτρης Αλεξανδρής, στο ρόλο του κρυπτοομοφυλόφιλου Τόμι υπήρξε ευχάριστος ως παρουσία, ενώ η Αγγελική Δημητρακοπούλου δίνει μία νεφελώδη εικόνα της Έμα Ντάνκαν. Τέλος, ο Άλκης Παναγιωτίδης δε "διακρίνεται" στο ρόλο του.