Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας που είχε ως στόχο τον αρχηγό του, ο Σάλβο, ένας ψυχρός εκτελεστής της Σικελικής μαφίας, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια αποστολή εκδίκησης. Όταν μαθαίνει την ταυτότητα του υποκινητή της επίθεσης, εισβάλλει στο σπίτι του με σκοπό να του αφαιρέσει την ζωή. Παρόλα αυτά εκεί βρίσκει την Ρίτα, την νεαρή αδερφή του επικηρυγμένου, η οποία έχει προβλήματα όρασης. Όταν ο αδερφός της επιστρέφει στο σπίτι, ο Σάλβο τον δολοφονεί αλλά αποφασίζει τελικά να χαρίσει την ζωή στην αυτόπτη μάρτυρα, βάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του στον πιο θανάσιμο κίνδυνο που έχει αντιμετωπίσει ποτέ.
Στο σκηνοθετικό τους ντεμπούτο, που απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στην «Εβδομάδα Κριτικής» του περασμένου Φεστιβάλ Καννών, οι Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνιο Πιάτζα ξεδιπλώνουν δεξιοτεχνικά και με εντυπωσιακή ωριμότητα ένα στιβαρό αστυνομικό δράμα, χτίζοντας σταδιακά μια ένταση στην οθόνη που -τουλάχιστον στο πρώτο μισό της ταινίας- σου κόβει την ανάσα. Σε μια ιστορία αφιερωμένη σε έναν εκτελεστή της μαφίας επιλέγουν να μην επικεντρωθούν στην βία και στις σφαίρες αλλά να σκιαγραφήσουν την ψυχοσύνθεση του Σάλβο (στον ρόλο του ο Παλαιστίνιος, Σαλέχ Μπακρί), ενός μοναχικού και αδίστακτου δολοφόνου, για να καταγράψουν την αλλαγή μέσα του την στιγμή που αυτή συμβαίνει. Στο πρόσωπο του Μπακρί βρίσκουν τον ιδανικό πρωταγωνιστή που παραδίδει μια σιωπηλή αλλά εμφατική ερμηνεία στα πρότυπα της αντίστοιχης του Αλέν Ντελόν στο «Σαμουράι», τον κατάλληλο ηθοποιό για να ενσαρκώσει έναν περιθωριοποιημένο αντιήρωα που στο πρόσταγμα της αγάπης δεν διστάζει να βαδίσει αντίθετα στο ρεύμα και να ρισκάρει την ζωή του.
Καθώς όμως στο δεύτερο μέρος της ταινίας η δράση ολοένα και ξεθωριάζει και το φιλμ μετατρέπεται σε ένα υποτονικό υπαρξιακό δράμα, τα υπέροχα steadicam πλάνα και η μινιμαλιστική αισθητική δεν είναι από μόνα τους αρκετά αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον στα ίδια υψηλά επίπεδα. Αντίθετα, φανερώνονται οι σεναριακές του αδυναμίες και καθώς η ταινία φλερτάρει με το μελόδραμα, αυτές βρίσκουν διέξοδο σε ένα εντελώς γλυκανάλατο φινάλε. Σε κάθε περίπτωση όμως, το «Salvo» είναι το πρώτο δείγμα γραφής ενός σκηνοθετικού διδύμου από την Ιταλία που αν μην τι άλλο αφήνει υποσχέσεις για ακόμη πιο δυνατές σινεφίλ συγκινήσεις στο μέλλον.
