«Πάνω στις μεγάλες μου μαυρίλες και ανορεξίες, ναι. Βεβαίως. Το σκέφτηκα πολύ σοβαρά, γιατί εγώ είμαι άνθρωπος που σκέφτομαι και κάνω. Κι όταν είσαι σε ένα σημείο όπου δεν υπάρχει λογική όλα σου φαίνονται βουνό. Γιατί είσαι αδύναμος, ψυχολογικά, σωματικά, έχουν χαθεί τα πάντα και οι άνθρωποι είναι φοβισμένοι απέναντί σου. Βασανίζεις όλον τον κόσμο και σκέφτεσαι: “αν έφευγα από τη μέση θα ήταν κι εκείνοι καλύτερα!” Ευτυχώς δεν φτάσαμε σε τόσο εξωφρενικά σημεία και γλιτώσαμε».

Τι ήταν αυτό που σταμάτησε τη Νανά από την αυτοκτονία;

«Ότι αγαπάω τη ζωή και ότι καταφέρνω με έναν μαγικό τρόπο να αγαπώ τη χώρα».

Η Καραγιάννη εξηγεί μάλιστα πως έφτασε στο θάνατο:

«Βεβαίως (έφτασα κοντά στον θάνατο), ρεαλιστικά και βιολογικά. Για ένα μεγάλο διάστημα ο οργανισμός μου κατέρρεε. Όμως δεν πίστεψα ποτέ ότι θα πάθω κάτι. Δεν φοβάμαι τον δικό μου θάνατο αλλά των ανθρώπων που αγαπώ».